e m kraak schreef op maandag, 31 mei 2004, 23:52:


Hoeveel verschil is er tussen een shetlander en een ijslander? Nee, bedoel ik niks lulligs mee voor het geval iemand dat denkt, ben gewoon benieuwd ik heb nl zelf het idee dat het niet zo ontzettend veel verschilt qua karakter (heb het dan specifiek over het vluchtgedrag, angst). Maar goed, ik ken geen enkele ijslander goed en ik ken alleen mijn eigen (nou ja, wás mijn eigen) bijzonder pittige tante nikita (wat volgens mij ergens ver weg een kruisinkje was met een ijslander, was erg groot 1.10 en heeft wat ijslands volgens velen)

Anyway, zij is ook nooit zadelmak gemaakt, vergeet dat maar. Ik heb haar gekocht toen ze twee was, gewoon als gezelschapspony voor mijn paard. Had een paar jaar later zin om iets met haar te gaan doen en heb er hup een kind opgezet. Nog weer jaren later heb ik haar voor de slee gezet, met allemaal touwen, en knopen je kent het wel zo'n eigen-gemaakt tuigje. Even 10 passen zo van eiii wat zit daar achter mij, een rustig woord was genoeg om haar te laten ontspannen en ze tippelde als een volmaakt ingereden (bespannen) pony precies daar waar ik wilde, zelfs smalle ingangetjes bij het bos gingen perfect.

Point: zal het niet per ras verschillen of je een paard zadelmak moet máken of dat een vertrouwensband genoeg is..??? Bij nikita dus niks niet voorbereidende oefeningen, gewoon doen en ze accepteert het heel snel en heel volledig.

Moet ik er wel bij zeggen dat de verzorgster van nikita haar er na ook voor de slee gezet heeft (ze wist niet dat ik dat ook al gedaan had) en met haar ging het dus níet goed... Pony racete er vandoor Meisje kon er verder trouwens super mee omgaan!

Het hangt dus nogal af van de pony/paard en daarnaast inderdaad ook nog van je band met het dier en van je eigen uitstraling. Lijkt mij.

Groeten ilona

Tja, ik zit midden in het proces.

Want een zadel er opleggen is volgens mij nog niet zadelmak zijn.

Ik ken het stap voor stap van parelli niet.
Ik "rotzooi" zelf aan.

Mijn paard is dan volgens mij ook niet getemd.
Zijn we samen in de bak of in de wei, dan ontstaat er een spel.
Zij is wat opstandig en ik ongeintresseerd.
Maar we komen toch altijd op een punt samen.
Een punt waar zij gekozen heeft naar mij toe te komen.
Meestal binnen drie minuten.

Ik ben begonnen met haar te leren............gewoon te staan.
Hoeveel paarden beginnen niet te lopen als de ruiter nog aan èèn kant van het zadel hangt?

Daarna hebben we een voltège-hjort........tja, zo een riem met twee handvaten om haar buik bevestigd...........wordt wel voor gym op het paard gebruikt.......help me eens even met de naam!

Het maakte geen indruk op haar.
Ze keek om en dat was het.........liep er gewoon mee weg.

Toen hebben we er iemand erachter over haar rug heengelegd.
Ze bleef staan, rook eens links en rechts naar achteren.....blijkbaar bekend luchie.
Geen punt.

Vervolgens ben ik op een trapje naast haar gaan staan.
Veel aaien, er op, er af, er op er af, paard er om heen laten lopen en naar toe, terwijl ik hoog stond.............het trapje was wel intressant..........om er aan te gaan staan knagen.
Dan maar een been er over heen, oeps! toen zat ik, hoe er nou weer af.
Ik was meer onder de indruk, dan mijn paard.
Ook eraf komen, been over de nek of over de nek hangen en been over de kont en er afglijden gaf geen problemen.

Eerste keer half rondje gelopen.

Daarna een heel rondje met mijn dochter erop................die is heel wat lichter dan ik ben.

Zo ook twee rondjes.
Daarna er 15 minuten op blijven zitten terwijl ze los rondscharrelde door de bak.

Een zadel er opgelegd.
Met stijgbeugels naar beneden hangend......... een paar blikken naar achteren en dat was het.

We zijn naar de zee gelopen (deden we al vaker even wandelen).
Maartje (mijn dochter) dit keer mee.
Bij de zee is ze via een kei op het paard geklommen.
Geen punt, paard ging door met gras eten.
En de hele rit naar de stal is Maartje er op blijven zitten.
Inclusief een helling op en helling af, waarbij haar gewichtsverdeling veranderde.

Maar mens+zadel.
Dat hebben we nog niet gedaan.
Natuurlijk was elke stap met tussen pozen van dagen of weken.
Zeg maar dat ik in maart er mee begonnen ben.

Mijn paard is meer allert op haar hoofd.
Slechte ervaring met wormkuur, die naar binnen werd gevochten....heeft zijn sporen achtergelaten.
Wennen aan een (bitloos)hoofdstel is wat lastiger....happen naar de leidsels en snel geirreteerd er mee.
Ik(niemand) mag in of aan haar mond komen.
Aaien, poetsen, "per ongeluk" even de mond aanraken, het wordt iets minder hoofd omhoog slaan, maar er blijft een heet hangijzer.

Maar ik heb de tijd.
Ze is deze maand vier jaar geworden.
Zo wie zo een wat koelbloediger paard, want ze is een koudbloed paard.
Ik vind het spannend zelf een paard zadelmak maken.
Ben ook maar een leek.
Toch voelt het goed om te doen. :)

jo schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 9:27:


voltigeersingel?