van lennep schreef op donderdag 21 december 2006, 19:03:


(>>

Ik ga nog maar eens een beetje reclame maken
Want waarom zou je wel over Parelli of Roberts mogen praten en niet over mensen uit de buurt die het erg goed doen.
We werken tegenwoordig regelmatig samen Conrad en ik en mij inspireert dat enorm. We proberen onze wederzijdse manier van werken bij te schaven en uit te diepen en daardoor mogelijk nog op een hoger peil te brengen.
Eigenlijk is het een methode die in de loop der jaren ontdaan is van alle toeters en bellen en terug gaat naar het niveau waarop je het gemakkelijkst met je paard communiceert.
Het gaat uit van eerst duidelijk maken wie wie leidt. Leer en vraag jouw paard je zoveel vertrouwen te geven dat hij je wil volgen in de zaken die je wilt dat hij leert.
Die hele basis van het grondwerk is samengevat in een paar aan te leren begrippen: Ga, ho, terug en als beloning mooi en zoals Wil ook al schreef: een kriebel.
Zonder ooit boos worden, zonder ooit stemverheffing, maar wel super geconcentreerd en scherp getimed.
Ik vind het niet meer dan logisch als je een zachte maar toch efficiënte manier van werken zoekt, dat je ergens in de buurt van clikkertraining uitkomt.
Is clikkeren een methode die eigenlijk op alle dieren (en mensen) toegepast kan worden, De weg van Conrad werkt als een soort clikkeren maar dan specifiek op het paard toegespitst in de taal die hij snapt.
Ik heb hem intussen wel overtuigend kunnen laten zien dat een voer beloning sterker werkt dan een mondelinge beloning of een aai.
Waarbij het heftige "speedclikkeren", (spietclikkeren :) ) waarmee ik de lastigste, (of meest onzekere) paarden leer voetje te geven , wel het ultieme is.
Dus deze beloning zal in het verloop van de training in bepaalde gevallen toegepast worden, zodra de verhouding paard-mens bevestigd is, om te voorkomen dat mensen, juist door de kracht van de beloning, hun paard niet meer onder controle kunnen houden.
(Het paard schooit, loopt over de mens heen, heeft geen enkel respect voor de persoonlijke bubbel enz. Omdat het zo eenvoudig lijkt dat niet de moeite genomen wordt elementaire dingen te leren of als die als niet relevant te zien.
Ik raad iedereen aan, die nu problemen heeft met een paard en erover twijfelt of zijn/haar benadering wel de juiste oplossingen geeft,
om Conrad van Pruijssen te mailen.

Piet

Piet schreef op donderdag 21 december 2006, 21:00:


Dieje mense gaat ni weten wat hem overkomt , die zit volzet van nu tot met sint juttemis als iedereen je raad aanneemt .

Elzaliene Proost schreef op donderdag 21 december 2006, 15:28:


Het klopt dat je als een razende zit te posten , en juist daar sluipt het gevaar van heel erg in je hoofd gaan zitten. Je reageert op alles wat je aangereikt wordt.
Wanneer je werkelijk wilt weten wat je voelt, reageer dan eens nièt, en voel dan gewoon eens wat er met je gebeurt. Laat het bezinken, kom na een dag of twee terug en reageer dàn eens...

Om erachter te komen of je gevoel juist is, kun je 'simpelweg' "stil zijn". Bij jezelf naar binnen gaan, en je verbinden met jezelf en met je paard.

En ja, tuurlijk staart iedereen zich wel eens blind op een 'probleem'. Wat ik o.a. wilde aangeven, is juist om dat nièt te doen. En ook om nièt die leidraad of methode te volgen die de 'oplossing' zou kunnen zijn.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Peet schreef op donderdag 21 december 2006, 21:09:


Dát vind ik nou een wijs antwoord.
Pien

Spirithorses schreef op donderdag 21 december 2006, 21:13:


'simpelweg'