Nick, nu vraag je wat. Ik denk dat je vooral niet moet veralgemenen.
Zowel mijn paard als Christel haar paard, zijn beide dieren met fysieke mankementen en een lange geschiedenis van kreupel en scheef lopen. Ik denk dat er toch wel enig verschil is, met dieren zonder problemen?
Wat ik hier schreef, is zoals ik het zelf ervaar bij mijn paard. Ik zie het, ik voel het. En Christel blijkbaar ook.
Ik heb dit niet geschreven met de intentie hier een algemene stelling van te maken.

Waarom AdB, hele scheve paarden liever op stal houdt, kan je misschien beter aan hem vragen?

Zolang een paard genoeg beweging in de vorm van weidegang krijgt en niet/zelden belast wordt zal er volgens mij inderdaad geen probleem zijn.
Dan zou ik het ook sterk vinden dat ze zichzelf 'kapot' lopen.
Weidepaarden zullen wel in een zekere mate scheef zijn, maar zoiets wordt pas een probleem bij verkeerde belasting.
En als jij er dan toch eens op gaat zitten en rekening houdt met die natuurlijke scheefheid, is er in mijn ogen al helemaal niks aan de hand.
(Je moet dan natuurlijk niet verwachten, een volkomen recht paard onder je kont te hebben.)

Ik denk dat mijn paard al iets te ver heen was. En dan niet alleen door verkeerd rijden, maar er spelen nog andere dingen. Ze is sowieso al niet het meest stabiele dier en heeft dan ook nog eens een beenblessure+ operatie en lange revalidatie moeten doorstaan. En draagt daar nog steeds de gevolgen van. (Al was het maar het feit, dat ze een paar onderdelen kwijt is ) En het ongemak zal er ook wel voor gezorgd hebben, dat ze haar houding en beweging hieraan heeft aangepast en daarin is blijven vaststeken. (Jij hebt toch ook last van je rug, dit moet je dan toch begrijpen?) Als ik er dan nog eens ga opzitten, is het eigenlijk wel logisch dat het fout gaat.
Rijden is eigenlijk een beetje fysiotherapie voor haar. Ik vraag haar zichzelf recht te houden. Iets wat ze uit zichzelf niet doet. Want op de wei, neemt ze haar oude scheve houding aan. En als er iemand op rijdt, die geen aandacht heeft voor het feit dat ze zichzelf rechthoudt, dan loopt ze dus ook scheef.

Misschien dat Christel op de rest van je vragen kan antwoorden? want zoveel weet ik er nu ook niet vanaf.

Ans

Nick Altena schreef op maandag 5 maart 2007, 14:14:

Okee, ik neem het stokje over:

Je hebt gelijk. Een paard in de wei loopt zich niet scheef. Elk paard is van oorsprong al min of meer scheef. Net als mensen rechts of links zijn. Die scheefheid gaat pas problemen opleveren als je erop gaat rijden en die scheefheid niet bemerkt en er niet op anticipeert. Buck was 14 en had er al vele endurance-uren opzitten toen zijn scheefheid pas problemen opleverde. Van het vrijblijvende jakkeren door het bos aan een lange teugel wordt geen enkel paard beter, aangezien hij al die uren, al die kilometers met meer gewicht op zijn voorkeurskant loopt.
In de 8 maanden dat hij op rust stond op dierenartsvoorschrift verbeterde, noch verslechterde hij. Hij bleef licht kreupel, je zag het pas als hij rechtsom op een kleine volte op het harde draafde. Geen enkel paard gaat zichzelf recht trekken, omdat hij er ook geen last van heeft! Hij hoeft van zichzelf niet rad op een volte te draven.

Ik heb het hem zelf niet horen zeggen, maar ik vul het in. Het lijkt me een incidentele werkwijze voor zeer extreem kreupele paarden. Vergeet niet dat ze vaak pas bij hem komen als de kliniek ze al heeft opgegeven. Een extreem scheef paard dat bij AdB komt, kan bv niet eens linksom of rechtsom draven. Zo'n paard ontziet zijn zwakke kant enorm. Zou je hem vrije beweging geven, dan gaat hij VAST niet zijn korte kant oprekken, dat is pijnlijk. Hij zal zijn eigen kromheid juist bevestigen, omdat dat de minste pijn doet en zijn hele lijf 'ernaar is gaan staan'. Let wel: dit gaat over extreem kreupele, scheve paarden!


Daar speelt zoveel meer in mee! Voer bv. Een manegepaard sluit zich af en gaat daar dus niet per definitie soepeler of rechter van worden, wat de ene ruiter losser maakt, rijdt de volgende weer vast. En ze had net als het gros van de paarden die overontwikkelde sterke kant niet zodanig erg, dus er zat nog lang geen blessure door scheefheid aan te komen!

Omdat ze een paard heeft dat gevoelig zal blijven voor die 'blessure', net als de mijne! Waarschijnlijk loopt Tempete net als Buck van nature ook graag op de voorhand, dat verander je niet, dus de voorwaarden zijn ook al minder goed. Vergelijk het met hoefbevangenheidd. Als de aanleg er eenmaal is, blijft de ontvankelijkheid. Even niet opletten en bingo! Ik heb een slechte schouder en wanneer ik hem extra belast wanneer ik bv tegen de klok moet racen, wordt ie pijnlijker. Het zal nooit helemaal overgaan, daarvoor is het al te ver gekomen en ik ben nu eenmaal rechtshandig.