marianne laenen schreef op woensdag 23 mei 2007, 21:27:


en je short aanhouwen

Peter Donck schreef op woensdag 23 mei 2007, 22:25:


Wat? Zijn short of zijn schort?
Tot na maandag graag....

marianne laenen schreef op woensdag 23 mei 2007, 21:27:


Oes moetek da doen oep e pjekke ?????

Spirithorses schreef op woensdag 23 mei 2007, 22:32:


Lache met ne mens in stress tof zenne GRRR!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 mei 2007, 0:19:


Kan dat clownerieke oergezellige gewek aub per pb? Iemand stelde een serieuze vraag.

caroline ekkart schreef op woensdag 23 mei 2007, 19:08:


Ik denk dat je twee kanten uit kan in dit geval.
Of je kiest voor je ambities en een traditionele aanpak, met speciaal beslag, medische ingrepen etc... om je paard desondanks de problemen te kunnen blijven gebruiken waarvoor je hem gekocht hebt. Misschien werkt dit wel... voor eventjes. Met een beetje geluk een paar jaar? Want zoiets blijft dan ook niet duren.
Of je kiest voor een andere aanpak. Je zet AL je ambities opzij en concentreert je alleen op de gezondheid van je paard. Het aanpakken van "het probleem" ipv van de "symptomen" Je kiest dan eventueel voor NB, gaat lessen bij AdB ofzo, of welke andere aapak je ook mocht overwegen. Niets verwachten, wel hopen en blij zijn met elk succesje, geduld hebben en afwachten hoe ver jullie geraken.
Zo zie ik het.

Ans Jondral schreef op donderdag 24 mei 2007, 18:52:
hallo,
Nu voorlopig loopt hij nog niet mank op de hko dus dacht ik ik ga hem al anders rijden zowiezo en iets bijgeven voor de pezen ik las hier iets van octerose of zoiets en hoop dat ik met die middelen van het manken gespaard blijf ;en mischien ook een ander beslag? Als ik zo kan blijven voort doen zou het dan erger worden ? Het NB intresseerd me fel maar omdat ik hem nog maar net een jaar heb vind ik het zonde om hem nu enkel recreatief te rijden hij doet zijn oefening echt wel graag je voelt dat hij er plezier in heeft het is een echte speelvogel hij vraagt letterlijk om gereden te worden . Is het egoist van mij?
groetjes
caroline

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 21:50:


Het ligt eraan of het egoistisch is van jou Caroline. Hoe zie jij je paard: is het een statussymbool om wedstrijden mee te winnen of is hij je maatje waar je zo lang mogelijk samen mee wilt zijn. In dat laatste geval als je hem ziet als je maatje en je houd echt van hem is het egoistisch om ervoor te kiezen hem op ijzers nog een hele korte tijd op niveau te laten lopen en er daarna een einde aan te maken, wat dat is de realiteit.

Zie je hem als een gebruiksvoorwerp en neem je het voor lief dat hij over een niet zo lange tijd niet meer kan lopen van de pijn, dan is duidelijk dat je absoluut niet weet hoe geweldig het paard als levend wezen is, laat ik het er maar ophouden dat het dan uit pure onwetendheid niet egoistisch is.

Je geeft in ieder geval iets om je paard, want je maakt de afweging. Geef hem een kans en kies ervoor hem nog gelukkig te laten zijn met jou zonder dat hij pijn heeft. Er zijn op de tak van sport die je nu beoefent na nog zoveel andere mooie dingen. Vooral omdat je hier vertelt dat je paard er zo'n plezier in heeft, dan is er nog zoveel anders mogelijk.

Groetjes Margot

Margot van Lare schreef op donderdag 24 mei 2007, 22:50:
Ik zie hem doodgraag .
Ander half jaar geleden heb ik ook een quarter merrie gekocht van vijf jaar super beestje blakend van gezondheid na twee maand kreeg ze plots een achterhandverlamming ze kon niet plassen niet mesten en haar staart hing slap , dierenarts stond voor raadsel verschillende dierenartsen er bij geweest de ene zegt het rhinovirus de andere een gebroken staart ; Ze weten het niet. We moesten dagelijks de mest eraf halen en haar blaas leeghalen met buisje . Dit heeft maanden geduurd , Daarboven op kreeg ze nog eens een aangezicht verlamming . Later kon ze terug ontlasten maar haar water liet ze gewoon lopen . Haar achterhand zag je gewoon wegsmelten ze was niet om aan te zien , vel over been maar toch was ze gelukkig en at ze goed haar stappen was niet zo denderend want ze zwalpte weg vanachter . Na enige tijd is ze beginnen verdikken ( ook haar achterhand) en nu kan ze haar staart terug bewegen en zie haar echt vooruit gaan maar ze heeft nog een hele lange weg te gaan dat is nu bijna ander half jaar geleden , ik heb juist geteld 1 maand gereden met haar . Het is mijn zorgen kindje . Dit is nu een heel ander verhaal maar Kun je begrijpen waarom ik het zo moeilijk heb ? Nu kan budhas er gerust nog bij op wei alleen heeft hij nooit van zijn leven in de bos geweest hij schrikt van alles zelfs op wedstrijd meot ik hem eerst tien minuten laten wennen aan de omgeving.
pff zie het even allemaal niet meer zitten;

Margot van Lare schreef op donderdag 24 mei 2007, 22:50:


Reining is een zware sport., spinnen, slidingstops, lange slidingijzers Daarbij komt heel vaak veel te jong ingereden, ergens tussen 2,5 en 3 jaar.
Als ik nu even hard ben, dan zeg ik dat het helemaal niet vreemd is dat jouw paard af en toe kreupel gaat lopen, dat er mogelijk HKO geconstateerd is, want dat jouw paard statistisch gezien aan de beurt is om of geslacht te worden of in een rusthuis terecht te komen.
Op deze leeftijd is dat normaal voor een wedsrijd reiningpaard. Gewoon versleten.
Wat kun je doen? Dat is in eerdere berichtjes al genoeg aan je gevraagd. Het hangt ervan af hoe belangrijk het paard voor je is. Of het je vriendje is.

Doe hetzelfde wat ik met mijn Don (fase 4) gedaan heb.
Sloop de ijzers ervan onder, bekap natuurlijk, geef hem tijd, ga heerlijk recreatief buiten westernstyle rijden. Als je later wedstrijdjes wil doen, leer dan bv trail rijden,( optimale communicatie op de vierkante meter tussen ruiter en paard vereist) Don leeft inmiddels 2,5 jaar in geleende tijd. Loopt prima, geen dag kreupel. Geweldig prachtig en eigenzinng. Veel meer waard dan toen hij reining en barrel wedstrijden liep, .... voor mij.

Piet

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:16:


De hoekatrol is aan te pakken door ijzers eraf te halen, (natuurlijk) bekappen en rijden volgens Antoine de Bodt. De diagnose hko bezorgt allang geen koude rillingen meer.

Maar de peesblessure is een stuk serieuzer -en die heeft hij ook, schrijf je in je eerste bericht-, vereist 4 maanden stappen, is het niet? Als je dan toch alleen maar mag stappen, kun je net zo goed meteen de ijzers weg laten halen, die heeft hij dan niet nodig en het is alleen maar duur. In die 4 maanden kun je aankijken hoe hij zich houdt op blote voeten -ik zou dan niet meteen drastisch de hielen laten verlagen etc, om de geblesseerde pees niet verder te prikkelen. Na 4 maanden laat je nog eens een peesscan maken. Dat is nl de enige methode om te kijken hoe het met de pees gesteld is.
Rijden op een paard met een peesblessure, ook al is hij niet aantoonbaar kreupel maar heeft de scan het wel uitgewezen, betekent: het paard verder stuk maken, dus ik denk eerlijk gezegd dat je weinig keus hebt. Dat maakt het in wezen gemakkelijk. Kun je nu geduld opbrengen, dan heb je er later profijt van.
Je hebt vreselijke pech met je merrie ook, maar op de een of andere manier word je er toch ook weer een wijzer mens van, ook al zie je dat nu niet zo. Niet bij de pakken neerzitten hoor!

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:16:


Ik vind het heel erg, dat je zoveel pech hebt met je paarden.
en heb achteraf spijt dat ik mijn vorig verhaaltje niet wat zachter heb laten aankomen, maar helaas is het wel zoals het is Caroline!
Maar aan de andere kant lees ik wel een prachtige uitdaging.
Beest wennen aan bos! Yes! Dus ook niet verkeersmak ! Yes!
Schrikken van vreemde omgeving! Yes! Allemaal dingen waar je veel meer voldoening uit kunt halen om hem aan te leren dan een draai en glij wedstrijdje!
Wat zal je trots zijn als straks maar een recreatiepaard is.
Die horen namelijk Allround, alleskunners te zijn!

Piet

Piet schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:38:
Ach ja ik heb het nu eenmaal aan de hand , niets aan te doen . mij is altijd gezegd dat budhas niet voldeed voor wedstrijd ( zijn humerurigheid) en vanaf zijn vijf jaar bijna niet meer gereden geweest natuurlijk is het omdat ze zo vroeg beginnen dat de grootste schade aangericht worden . Mijn bedoeling met hem was om de reining te leren een gevorderd paard kan mij leren en ik wist wel in mijn achterhoofd dat ik niet meer met hem zou rijden tot zijn twintig jaar maar had toch nog graag enkele jaren met hem geweest , de liefde die ik van mijn andere quarter merrie krijg is niet te beschrijven en dat krijg ik van hem ook . Laten we eerst die peesblussure genzen en dan kijken hoe het verder moet , in ieder geval gaat hij volgende week naar de wei en worden de ijzers eraf gedaan en dan binnen een maand of vier zien we maar hoe ver we staan he .Als je op bijna twee jaar tijd een aanzienlijk kapitaal ziet verdwijnen is echt niet fijn hoor en zit je toch echt wel even met de handen in het haar.
Opgeven doe ik hem helemaal niet en ik weet dat het gaat lukken
groetjes
carolin

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:56:

Even ter correctie , ik zie het kapitaal niet verdwijne hoor maar je begrijpt wel wat ik bedoel ze mogen er mij een miljoen voor geven ze gaan nooit meer weg allen begin je dan nog te twijfelen waarom heb ik die pech? mag ik geen goed paard hebben of is het mij gewoon gegeven om paarden die bij een ander worden dood gedaan bij mij komen en mogen leven?

caroline ekkart schreef op donderdag 24 mei 2007, 23:59:


Mischien moet je je niveau van aankoop bijsturen en meer leren over de westerncultuur en hoe ze over het algemeen wordt toegepast hier .