Aan iedereen die mijn Romantique gekend hebben of zijn verhaal hebben gevolgd.
Op 2 mei is Romantique overleden, tengevolge van een kwetsuur, veroorzaakt door een ongeval. Ik heb nog van alles gedaan om hem toch maar terug erbovenop te helpen, tevergeefs.
Hulp kon voor hem niet meer baten. Ik heb een ode aan hem geschreven die ik samen met jullie wil delen.

Aan mijn allerliefste Romantique,

Met heel veel pijn in mijn hart
neem ik afscheid van jou,
mijn beste kameraadje.
Wij samen, jij en ik
hebben er het beste proberen van te maken,
met veel vallen en altijd weer opstaan.
Je hebt veel pijn geleden
maar ik heb je geholpen zoveel ik kon,
met alle mogelijke middelen en medicijnen
om jouw pijn draaglijk te maken.
Soms, heel vaak zelfs, leek het erop dat je er weer helemaal bovenop zou geraken,
ik had daar veel hoop en vertrouwen op,
vooral omdat je zoveel goede momenten kreeg.
Toen je vorig jaar in september weer eens een slechte periode had, besloot ik om de rest van jouw leven rust te gunnen.
Je kreeg je eigen weide, jouw eigen stal waar je in en uit kon lopen, zoveel je maar wou.
Je was er koning te rijk, je werd daar door mij geknuffeld en verzorgd,
soms zat ik gewoon bij je,
gewoon om bij je te zijn, naar je te kijken en je te bewonderen.
Jij en ik, wij hebben daar ook
heel wat tijd samen doorgebracht.
Gewoon bij elkaar zijn, dat was al genoeg om jou gelukkig te maken.
Daar genoot jij zo van.
Toen kwam Adel, daar was jij in het begin niet zo gelukkig mee,
jij dacht waarschijnlijk, onterecht natuurlijk, dat je mij als beste maatje, zou verliezen.
Maar mijn liefde voor jou kon ik toch zomaar niet opzij zetten?
Neen, dat zou ik nooit gekund hebben.
Adel kwam jou niet vervangen, hij kwam alleen de wandelingen vervangen die jij niet meer zou aankunnen.
Wij hebben een hele mooie tijd gehad samen,
ik dacht dat we nog tientallen jaren samen zouden kunnen doorbrengen,
helaas,
het heeft niet mogen zijn.
Mijn verdriet is groot,
ik zag je zo graag,jouw naam staat voor altijd in mij hart gegrift,
jouw mooie, fonkelende ogen,
die mij zo het gevoel gaven
dat we allerbeste maatje waren.
Jou vergeten kan ik niet,
nooit van mijn leven.
Weet dat je in mijn hart
altijd blijft voortbestaan.
Het heeft niet mogen zijn.
Vaarwel mijn allerliefste schat.
Ik mis jou.
XXX
Je Hilde.

Decrock Hilde schreef op vrijdag 8 juni 2007, 13:19:


Hilde, je hebt dit heel erg mooi verwoord!
Triest voor je dat het nu zo gegaan is met Romantique.

Ik wens je veel sterkte met het verlies!

Hartelijke groet,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op vrijdag 8 juni 2007, 16:40:


Ik sluit me hier van harte bij aan.
Piet

spijtig en stom hé maar wat is er precies gebeurd ?
wat was de kwetsuur en het ongeval
en is hij daar dan van gestorven ?

Peter Donck schreef op vrijdag 8 juni 2007, 19:38:


Romantique is een zestal jaar geleden na een wedstrijd ten val gekomen en van de vrachtwagen gevallen. Een stukje bot was losgekomen in zijn hoef.
Dat heb ik operatief laten verwijderen.
Nadat hij dan genezen verklaard werd van zijn 'HKO' ging het een hele poos heel goed met hem. Alhoewel ik het toch kalm aan bleef doen met hem.
Twee maanden geleden kon hij bijna niet meer stappen van de pijn. Dierenarts Verlinden uit Oudenaarde, een heel goede DA, maar ook heel duur, heeft dan gezien dat Romantique een beentje had in zijn hoef dat helemaal afgebrokkeld was. Operatief was er niets meer aan te doen, zijn hoef was helemaal kapot. Romantique werd er agressief door, ja, hij had al zoveel pijn moeten doorstaan.
Ik vind het zo jammer want wij hadden zo'n goede band met elkaar. Zondag komt de broer van Romantique aan bij mij, ook een dressuurpaard maar volledig gezond.
Bedankt voor je reactie, Peter.
Groetjes.

Decrock Hilde schreef op vrijdag 8 juni 2007, 20:29:


Euh........ kga niks zeggen maar ...........!!!!

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 9 juni 2007, 0:46:


Hilde,

Ook ik voel erg met je mee. Wij hebben zelf een al wat ouder paard. Wij zien het einde nog niet. Dat bevindt zich nog achter de horizon. Maar louter cerebraal weet je wel dat ergens achter die horizon Magere Hein rondwaart. Dankzij natuurlijk bekappen hebben wij hem al meer dan een jaar op een afstand kunnen houden. Ik denk dat "buitenstaanders" niet kunnen bevatten wat een paard voor een mens kunnen betekenen.

carausios schreef op zondag 10 juni 2007, 20:53:


Hallo,
Dank u voor het medeleven, Romantique was pas 13 jaar en hij werd ook al drie jaar natuurlijk bekapt. Ik heb drie paarden en een pony en die worden trouwens allemaal natuurlijk bekapt door Rik Gadeyne uit Torhout. Een man die heel goed weet wat hij doet en zijn werk enorm goed doet.
De paarden lopen ook allemaal 24/24 in de weide. Wij rijden ook bitloos en met een boomloos zadel, zaaaalig.
Ik hoop dat je nog heel lang van je paardje kunt genieten en wens je veel succes ermee.

Groetjes,
Hilde.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 9 juni 2007, 0:46:


Waarom doe je het dan??

Hilde heel veel sterkte met je verlies.
Fijn dat romantique nu geen pijn meer heeft.

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op dinsdag 12 juni 2007, 12:20:


Dank je Trea, aan mensen zoals jij heb ik iets. Dankjewel,
Groetjes, Hilde.