Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Tja, soms tast je echt even in het duister he. Ik wil niet over jouw verhaal heen kletsen, maar heb zelf ook zo'n klein geval waar ik dè oplossing nog niet voor gevonden heb (behalve het dragen van een helm tijdens het kappen) Een klein, aan één oog blind, ezelmerrietje, was in het begin, toen ik haar de eerste keer bekapte, zo woest dat er drie (3!!) man nodig waren haar in bedwang te houden. Ik stond daar naar te kijken hoe ze haar vastgrepen, bij de oren pakten en dacht, nee, zo gaat dat niet. Heb er 1 bij haar hoofd laten staan (zelfde idee als bij jou Piet) en heb haar kalm aan geleerd dat ik haar geen pijn wilde doen. Na een half uur kon ik haar achterbenen doen zonder dat ze schopte. Iedereen was zéér verbaasd. Tegenwoordig kan ik haar helemaal alleen doen, behalve dat ze met één achterbeen naar voren trapt wanneer ik één van haar voorbenen vast heb!! De eerste keer dat ze het deed, raakte ze me nèt want ik was er totaal niet op bedacht! Nu heb ik een andere houding aangenomen, lastiger maar veiliger. Ik vraag me dus ook af waarom ze het doet en blijft doen terwijl ze wéét dat ik haar geen pijn doe en de hoef volgens mij, ook geen pijn doet. Hoe kom je er inderdaad achter wààr de kink in de (hersen)kabel zit?

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:

ja ik zie dat eigenlijk nog als enige oplossing!
elke dag een beeke trainen
en grondwerk doen!

Maar omdat je met dit werk met drie moet zijn,
Wel voor jou piet! Jij steekt aardig wat uurtjes in je avond voor 15 euro!
Mag geweten worden he... Hoelaat vertrek je? Half zes? Half twaalf weer thuis?

Heb ik ook aan gedacht gisteren.
Maar ik geloof eerder dat hij het niét gedaan heeft.

Hij
en het eens bespreken met bart om imona tijdelijk bij jou te zetten?

"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Leuk dat je dit schrijft , Piet , enhe het antwoord geef je zelf al!
Tenminste , zoals jij het hierboven hebt opgeschreven lijkt het me dat je het zelf al weet!
Jammer dat je niet vaker kunt trainen met dit paard , en misschien uit zijn 'vertrouwde'' omgeving had kunnen weghalen...

Gr Esther

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Piet hebben jullie er aan gedacht omhaar iets anders te leren? Een opdrachtje. Zo heb ik het toen met Sif aangepakt. Die hebben we het commando laag geleerd, zo kon je het steigeren voorkomen. Het steigeren zelf hebben we volkomen genegeerd. Als dit paard zich moet concentreren op een kleine oefening heb je best kans dat ze vergeet te meppen.
Ik zou ook proberen of ze een touwtje om haar been durft te verdragen, als ze dit vroeger hebben gedaan is dat ook een probleem wat opgelost moet worden. Het komt op mij enorm over dat dit paard wil vluchten, door dat die benen bij elkaar gebonden zijn geweest hebben ze haar iets heel essentieels afgepakt, de controle over het weg kunnen. Misschien is het geen idee dat paard naar jullie te halen, iedere dag even 5 minuten is denk ik veel beter dan eens in de zoveel tijd en er moet dan wat.
Het doet me ook een beetje denken aan een ponnie de we vroeger eens hebben overgenomen, die ponnie had een kind tegen het hoofd aangetrapt, kind ziekenhuis etc. drama was dat. Die ponnie hebben we ook van heel ver gehaald, alle vertrouwen was weg, het heeft zeker een half jaar geduurd voor ze normaal te pakken was. Het was gewoon iedere dag in de wei gaan zitten en wachten, op een gegeven moment werd ze nieuwsgierig en kwam ze dichterbij. Toen ze zover was dat je haar kon pakken en benaderen was ze ook heel eenkennig. Alleen ik kon haar pakken. Na een maand of drie daarna, door iedere dag wat te doen met haar kon iedereen haar pakken. Na een half jaar daarna was het de meest betrouwbare ponnie van de hele club. Ze rekende op je en de beslissingen die je nam. als ze ergens van schrok ging ze achter je staan. Tijd is de factor die dit paard nodig heeft en regelmaat, heel erg veel regelmaat. Eens in de week, of twee weken is te weinig.

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Als ik jouw verhaal zo lees lijkt me vrij duidelijk wat de oorzaak van deze terugval is.
Soms is het heel onhandig als je met een andersdenkende eigenaar van doen hebt, ik weet er alles van.

Wij hebben hier soortgelijke 'gevallen': één paard, goed opgevoed, braaf, nooit iets verkeerds meegemaakt, maar bleef toch trapperig als je aan die achterbenen kwam. Ik vond het vreemd dat zo'n braaf en vertrouwensvol paard zo defensief is als je de achterbenen wilt oppakken. Is het gedrag, trauma of pijn?

Voordat ik verder wil met zo'n paard laten we er eerst een osteopaat naar kijken en wat bleek? Paard had problemen in de achterhand. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en is dit verholpen en paard geeft gewoon braaf haar voeten. Je wéét gewoon dat er iets mis is wanneer en verder braaf paard op zo'n ding moeilijk doet.

Ander voorbeeld: Paarden die erom bekend staan dat ze moeilijk hun (achter)benen geven: Kijk eens naar de stralen, die kunnen zo dik zijn en drukken waardoor het paard niet op het ándere been wilt steunen
(nou lijkt me dat bij jullie Tinker absoluut niet het geval, maar je weet maar nooit).

Maar ook wij hebben soms moeilijkheden, we hebben nu een Andalusische merrie die werkelijk gebróken is. Voor bekappen gaat wel, maar achter zitten zoveel trauma's dat ze al trapt als je maar naar haar wijst. Toch is ze lichamelijk verder in orde maar zijn het haar trauma's. Ook bij dit paard gaat het niet helemaal vanzelf, t is een hele weg voor haar. Ze moet eerst een beetje aarden en tot rust komen.

Groet, Pien

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Dacht eerst pm maar nee , 'k doe het op deze manier !

Je trainingsintervallen liggen véél te ver uit elkaar , wat er met het paard uitgespookt wordt tijdens die intervallen heb je het raden naar dus die ongewisheid moet je al kunnen bannen .
Dus inderdaad , bij jou of ....(is geen tussenweg hier Piet)maar waar je ze elke minuut van de dag kan zien en in korte intervallen driemaal daags met haar werken ! Op het einde van de week ga je buiten haar hoeven kunnen doen ook een véél groter inzicht in de merrie hebben en hoe ze in elkaar zit . Misbruik zit diep maar op onbewaakte momenten komt het vaak duidelijk aan de oppervlakte en net DAT heb je nodig om door te dringen tot haar. Ik weet zeker dat je weet waarover ik het heb Piet . Op deze manier gaat het 1. voor je gevaarlijker blijven 2. Langer duren dus waarschijnlijk duurder zijn ? 3. Je gaat niet doordringen tot de essentie van het probleem en dus voor de eigenaar geen verschil maken (jij gaat de voeten uiteindelijk kunnen nemen maar een smid of de eigenaar zal weggekeild worden !!) en dat ga je dan erna op je brooddoos krijgen. En zij zal naar de slacht vertrekken en haar voetjes belanden in jouw diepvries als gedrochten !

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 14:09:


Dat laatste zal piet graag horen want hij heeft er te kort
maar goed, liefst niet van dàt paardje dus
Ik denk dat je gelijk hebt; en piet vind dat ook natuurlijk, (ja toch?)

"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 14:09:


Jawel, je hebt ongetwijfeld gelijk en dank je voor je advies.
De realiteit is dat zelfs wanneer ze hier staat, ik toch de eerder beschreven problemen hou. Bovendien zit ze nog met een veulen van 3 maanden.
Het beroerde is dat we het de eigenaar niet aan kunnen leren. Dan kon hij er dagelijks, zoals we al duust keer hebben proberen te bereiken, met een paar vrienden mee aan de slag.
Aan de andere kant is dit nu de eerste keer dat we bij een training geen vooruitgang boekten. Misschien was het wel mijn eigen schuld en was ik zelf niet zo gefocused als anders. In ieder geval wil ik me niet laten wegblazen na een wat mindere prestatie.
Donderdag gaan we nog een keer aan de slag. Als er dan weer geen vooruitgang in zit, wordt het allemaal nog een stuk lastiger, maar misschien eenvoudiger om de juiste beslissing te nemen.
Ik geloof vast in het systeem, het zou het eerste paard zijn wat ik op deze manier niet kan helpen. Liever nog even uitstellen om dat te bevestigen.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 15:25:


zoals we al duust keer

Juist dat is mij ook gezegd , daarom het laatste stukje van mijn reactie ook zie dat je niet met je ogen open in de val loopt Piet !!

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 15:25:

.> Aan de andere kant is dit nu de eerste keer dat we bij

Kan het ook niet zijn Piet, dat haar trauma zo diep zit dat ze gewoon even "vol" zat? Even een rustpauze in de training om het allemaal te laten bezinken? Dat zie je toch ook wel met andere dingen die we ze willen leren, op 'n gegeven ogenblik heb je een "trop plein" een druppel teveel en dan zegt het paard 'stop" nu ff niks meer. Misschien gaat het donderdag opeens wél weer een stuk beter! En heeft het misschien ook iets met haar veulen te maken? Is die er elke keer bij? Was ze misschien weer hengstig? Ik peins ook maar even mee, hopelijk vind je de oplossing!

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:

Nee dat kan ik je niet vertellen .
Wel kan ik even met je meefilosoferen.
Omdat het verhaal op punten overeenkomt met dat van onze oude shiredame.

Het behandelen van de mijt, ik vraag me ook ernstig af hoe hij dat gedaan heeft. Wil je dat goed doen moet je namelijk de benen van onder tot boven grondig kunnen aanraken en insmeren. Daar gebeuren dan 2 dingen die jouw trainingsresultaten weer ondermijnen:
1. de eigenaar doet dat met een hoop angst, onzekerheid of geweld
2. het behandelen van door mijt beschadigde benen met "spul" (meestal venijnig spul) kan nogal pijnlijk zijn. Smeer zelf maar eens een flesje anti-insecticide in een open wond.
Dus jammer dat de eigenaar dit dier niet met een injectie of pour-on spul heeft behandeld, wat trouwens vaak ook nog veel effectiever is.
Toen onze oude Shiredame bij ons kwam had ze de restanten van een ernstig verwaarloosde en vervolgens zo aggressief behandelde mok aan haar achterbenen. Wel, je mocht er niet eens naar wijzen!

Verder weet ik niet zeker of de snelheid waarmee je met klikkeren dingen voor elkaar kunt krijgen, ook zo snel het vertrouwen kan laten groeien. Bij een ernstig geval van vertrouwenverlies kan het wel eens erg lang duren voordat de vertrouwensband weer is opgebouwd.
En vertrouwen is een belangrijke factor om mensen met enge gereedschappen aan je voeten te laten werken, want wie weet wat ze uithalen! (ineens brandend spul in je wonden smeren bijvoorbeeld....)

marjolijn schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 17:10:


dat kan!
àls dat de oorzaak is heb ik weer moed dat het ons alsong lukt
gezien we de vorige keer zonder stress de achterbenen 30seconden konden vasthouden

"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:


Hoe was het de vorige keer met de "training" gegaan Piet???

Caatje schreef op maandag 10 september 2007, 16:46:


Dank je voor je belangstelling Caatje
Vorige week kon helaas niet doorgaan, morgenavond of anders donderdag....