Isabel van der Made schreef op zondag 21 oktober 2007, 17:45:


Huh? aan jou Bel ?? Het liefste mens van heeeeel Engeland???
Piet
Natuurlijk bekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf (s)!

Ik heb zelf ook wat "aanvaringen" gehad met Eddy!
(reageerde niet meer op zijn mailtjes)
Wat ik zelf heel jammer vind.
Ik waardeer hoe hij met beesten om gaat, en wil graag ervaringen uitwisselen, daarom zit ik hier.
Hij gaf mij iedere keer het gevoel dat ik verkeerd bezig was.
En dan druk ik het zacht uit.
Terwijl hij mij helemaal niet kent!

De manier waarop hij communiseert vind ik niet sociaal.
Hij suggureert, en als je vraagt wat hij bedoelt komt hij met geen antwoord.
Met Eddy mailen geeft geen voldoening, en alleen maar ergenis.
(Ik zit hier voor de gezelligheid, vind het erg leuk en leerzaam)
Dat heb ik verder met niemand, en als je vraagt of hij misschien wat anders wilt formuleren reageert hij achteloos.
Het maakt hem niks uit wat wij er van vinden, dat zegt denk ik al heel veel over hem.
Nogmaals dat vind ik heel jammer, want op die manier bereik je geen mensen, en ik neem aan dat hij juist mensen zo met paarden om wil laten gaan zoals hij doet, maar hij strijkt alleen maar tegen de haren in.
Als je al zoveel reacties hebt gehad, snap ik niet dat hij daar geen rekening mee houd, hij komt helemaal niet sympatiek over, arrogantie ten top!
Jammer dat iemand je niet iets tegemoet wil komen, en dan samen verder borduren.

Het enige wat ik vraag is, heb respect voor je medemens, en
laat ze in hun waarden!
Van mij hoeft hier niemand weg, maar mag wel gewezen worden op zijn manier van schrijven, daar is nu wat van gezegd door Frans.
Laat nu zien Eddy dat je er wat mee doet en ga gewoon hier verder!

Anita Cats schreef op zondag 21 oktober 2007, 17:57:


Sorry dat ik jouw brief even tot voorbeeld maak, het geld echter telkens voor velen. Als je eenmaal gekwets bent geraakt dan wordt je daarna blind voor de persoon waarmee je onenigheid had. Dat zien we overal, bevooroordeeldheid is heel gewoon. Het beste is dat te beseffen bij jezelf. In principe kan iedereen er rustig van uit gaan, dat elke negatieve gedachte over een ander onjuist is en blind maakt voor de ware toedracht van de kwetsuur. Alsook dat de beoordeling van die persoon niet klopt zolang als de negatieve gedachte in stand blijft. Dit zijn allemaal hele normale processen, goed daar bewust van te worden. Paarden hebben dat ook, zien spoken of zijn overgevoelig voor normale dingen zoals een zadel op shinies rug. Paarden die voor alle grote mannen bang zijn, etc. Kom kom het niet zo erg, rustig desentiseren, alles tot doel om wie dan ook niet als fout of gevaar te zien.

Ik knip hieronder even om te laten zien hoe je Eddy anders inschat als zonder kwetsing, ik snap dat je achter de knip iets van het ontstaan van die beeldvorming uitdrukt.

"... niet sociaal ....geen voldoening.... alleen maar ergenis .... Het maakt hem niks uit wat wij er van vinden ... hij strijkt alleen maar tegen de haren in.... hij komt helemaal niet sympatiek over ... arrogantie ten top! ... "

Als je al deze typeringen omdraaid in zijn tegendeel dan klopt het beeld een stuk beter van Eddy (en wie dan ook trouwens): Sociaal, geeft voldoening, maakt blij, is betrokken, leeft met je mee, sympatiek, bescheiden ten top!

En dat wil niet zeggen dat iemand zijn schrijfstijl niet onduidelijk kan zijn, en aanleiding kan geven tot foute inschattingen. Aan mij de taak om daar doorheen te kijken en mensen op waarde te schatten. Frans Veldman is daar ook een mooi voorbeeld van, of HC ... beste mensen allemaal, kan ik ze naar waarde schatten, dat is het enige wat verlichting kan geven.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zondag 21 oktober 2007, 21:04:


Nou gee jij mij het idee dat ik mensen niet kan inschatten.
Eddy, wil zich graag zo profileren.
Ik vind dat een vervelende manier, en ga zo niet met mensen om.
Ook niet op internet.
Ik heb meerdere keren laten weten dat ik het jammer vind, want heb zelfs het idee dat ik goed met hem kan, ik hou van mensen die ergens achter staan, en helemaal met het welzijn van dieren.,maar over de mail komt hij niet geweldig over.
En als ik continue beschuldigt word, ga je niet meer met zo'n persoon verder, ik vind dat jammer.
Maar wint me er zeker niet over op.
Ik vind het van Eddy een tekortkoming, terwijl hij waarschijnlijk een aardige vent is.
Ik stop niemand in een hokje!

Anita Cats schreef op zondag 21 oktober 2007, 21:42:


Ik weet aleen dat als ik een niet zo fraai beeld heb van iemand, dusdanig dat die ander zou moeten veranderen, ik het mis heb. En de ander niet goed genoeg in kan schatten.

Er mogen een aantal mensen zijn die niet duidelijk schrijven. Met tot gevolg dat er gemakkelijk ergerenis van komt, ook dat mag. Duidelijke brieven zijn vaak zo overduidelijk dat er geen enkele reactie op komt. O ja zo is het. En al snel is vergeten waar het over ging. Onduidelijkheid is het zout dat een gesprek opmerkelijk maakt. Er komt discussie van, en nadere uitleg, mensen vertellen hun ervaringen en zienswijzen. Daardoor wordt er wat mee gedaan. Onduidelijkheid motiveerd en schept energie. We kunnen niet tegen onduidelijkheid en een zoekproces komt op gang, we willen weten hoe het best ... etc etc.


Prima iedereen heeft zijn uniek taak, uitleggen hoe mooi dat is, is weer mijn taak blijkbaar


Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zondag 21 oktober 2007, 14:43:


Wat heb je het weer mooi verwoord, Michiel, je bent een echte forumfilosoof.
Ik ben ook voor een vrij forum, zonder slotjes enzo, dan maar af en toe wat teksten skippen...laat die mensen alsjeblieft hun kleuren behouden.
groetjes

Rita Klompmaker schreef op zondag 21 oktober 2007, 1:37:


Ben het met Rita eens!!!

Ik ken Eddy sinds 3 weken wel persoonlijk! In het kleine jaar dat ik erover heb lopen tobben waar ik Mike heen zou durven doen als ik zover zou zijn hem vanwege mijn gezondheid weg te doen, stonden er, door hun berichten op dit forum, 3 mensen op mijn lijstje als eventuele nieuwe eigenaars van Mike: Conrad, Pien en EDDY...

3 Weken geleden heb ik de GROTE en vooral MOEILIJKE stap genomen en Mike gratis naar zijn nieuwe eigenaars gebracht. Zijn fantastische nieuwe thuis is De Poedertoren in België geworden van de vrienden van Eddy en waar Eddy zelf ook dagelijks komt. Rudy en Linda van De Poedertoren zijn dan wel de nieuwe eigenaars maar dat is met Eddy 3 paar handen op 1 buik.

Hoe moeilijk het wegdoen van mijn paard ook is: ik weet voor 99,9% zeker dat hij voor de rest van zijn leven een gouden plek heeft gevonden...

Dan even over de basis principes waar de meningen steeds over verdeeld zijn: bit, sporen/zweep even de mijne;

Ik kan na alle discussie eigenlijk maar 1 conclusie trekken, dit vooral uit mijn eigen ervaringen met Mike, en de lesmethodes van Pat Parelli en Conrad van Pruijssen.

Als je om je paard te rijden 1 of meerdere van boven genoemde hulpmiddelen nodig hebt (en dan heb ik het over mensen die lichamelijk gezond zijn en niet op een dameszadel rijden) ben je nog niet klaar om OP je paard te rijden! En dan heb ik het dus ook nog voor de duidelijkheid over het rijtechnisch gebruiken van deze hulpmiddelen, dus niet een zweepje of takje mee nemen op rit om de steekvligers van het vege lijf van zowel mens als paard te houden.

Wat mij steeds weer op valt is dat wel erg veel mensen hun paard persée willen berijden! PaardRIJDEN lijkt bij het gros DE belangrijkste reden om een paard te houden te zijn. Ik geef toe: ook ik vind het prachtig om te paard de omgeving te verkennen!!! ABSOLUUT! Vooral galop vind ik ZAAAAALIG!

Alsof je VLIEGT!

Maar wel bitloos, zweep- en sporenloos!!!

In mijn 'Parelli tijd' kon ik dit ook op Mike. Maar toen werd ik behoorlijk ziek. En toen kwamen de verhoudingen tussen hem en mij in mijn nadeel te liggen. Door het tanende vertrouwen ging het allemaal ineens niet zo best meer. Buiten rijden was er zo zeker niet meer bij, zou veel te gevaarlijk geweest zijn!

Ik geef toe, ook ik bezweek een enkele keer voor de aantrekkingskracht om weer eens OP Mike i.p.v. naast hem de omgeving te verkennen!!! En omdat het bitloos en (in mijn geval, ik ben geen zweep meer gewend omdat ik Western rij) spoorloos niet veilig meer was, ging zijn van de vorige eigenaar mee gekregen Billy Allen scharenbit er weer in, en mijn eigen westernsporen met kleine stompe wieltjes weer om! FOUT!!! Hier is maar 1 woord voor te bedenken: egoïsme!

Even een zijstapje tussendoor:

Nou heb ik door de jaren heen ook de volgende conclusie horen trekken door diverse mensen: "ja maar ik zorg zo goed voor mijn paard, daar mag hij/zij best wat voor terug doen!" ANTROPOMORDINGES!!!
Net als die volwassenen die vroeger toen ik als kind wat te mopperen had over mijn pa en ma zeiden: "Wees eens wat dankbaarder! Dankzij hun ben je op deze wereld!"

Toen ik ouder werd en zelf na kon beginnen te denken antwoorde ik dan: "O ja? Heb ik erom GEVRAAGD om op deze wereld te worden gezet? Volgens mij was dat omdat mijn OUDERS zo graag een kind wilden, of niet soms?!", dit natuurlijk wel heel sec gezegd...

Natuurlijk ben ik wijlen mijn ouders dankbaar voor de goede jeugd die zij mij hebben gegeven en vond ik op gegeven moment als volwassene het dan ook terecht hen daar wat voor terug te gaan geven! Maar ik ben een MENS en heb (geloof ik... even schudden met mijn hoofd..... nee, ik hoor niets ritselen of rammelen, dus ik denk niet dat er zaagsel of steentjes in zitten...) VERSTAND!

Dit kun je naar mijn mening wel degelijk sec op het houden van paarden of andere dieren als hobbie betrekken! WIJ hebben die keuze gemaakt, niet zij! Daarom hebben wij alle plichten en zij eigenlijk alleen maar rechten!

Einde zijstapje....

Toen ik er achter kwam dat ook dát niet lekker ging en het gebruik van deze middelen me toch niet lekker zat heb ik mijzelf eens goed onder de loep genomen en besloten dat rijden er zo gewoon niet inzat. Klaar! Punt!
Ook heb ik de hulp van Conrad in geroepen omdat zelfs het buiten aan de hand lopen niet helemaal lekker meer ging. Ik kon Mike echt niet voor de gek houden en net doen of ik kiplekker en gezond wel degelijk in staat was de leiding in handen te hebben. Moet je ook nog een halve je-weet-wel-hengst hebben.... Hoe eerlijk en goed van karakter ook.

Sinds de eerste les van Conrad die ook begint met grondwerk heb ik dus niet meer op Mike gereden. Okay! Bij mij liep best wel het kwijl uit mijn mondhoek als ik een stalgenote of ergens anders iemand lekker relaxed een buitenritje in de zon zag maken hoor!!! Dan dacht ik: DAT WIL IK OOK!
Maar dan kwam ook direct weer de gedachte "ja maar alleen op de manier die mij sinds mijn leasepaard vóór de aankoop van Mike, voor ogen heeft gestaan: bitloos, zweeploos en sporenloos...

En ik weet dat dát absoluut mogelijk is! Maar alleen stapje-voor-stapje bereikbaar...
Geduld is hierbij dus een schone zaak.

Piet schreef op zondag 21 oktober 2007, 9:07:

OOK mee eens...