marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:48:


Zoveelste mailtje Je geeft mij hier in principe een compliment. Maar eigenlijk snap ik dat niet zo goed. Je zegt dat ik mee ga in de beweging. Dat is zo, baladeika zat in rengalop en ik vind het fijn zitten om dan wat naar voren te bewegen. Maar wat ik dus niet snap is jouw conclusie dat ik haar niet op de voorhand dwing.. Is het niet logischer dat ik dat juist wel doe omdat ik mijn gewicht op de voorhand heb? Mijn benen zitten trouwens niet recht maar iets naar achteren... Ben ik gewoon echt benieuwd naar...

Groetjes Ilona

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:48:


Ja, ik weet ook hoe het "zou moeten zijn". Maar als we nou naar de alledaagse praktijk kijken dan weet je dat de meeste mensen niet zo'n goede les krijgen in Duitsland maar gaan rijden op de manege om de hoek, en dat DIE manier van rijden niet aansluit bij wat je met PNH probeert te bereiken. Het leuke van PNH is dat als je eenmaal bij level 3 bent aangeland dat je dan ook vanzelf begrijpt wat wel en wat niet kan, en hoe je sporen (als je er dan nog mee wilt rijden) wil gebruiken.


In het PNH programma is het belangrijk om eerst een dusdanige band met je paard op te bouwen dat je geen weerstand meer hebt en dat je paard impulsion heeft. DAN pas ga je werken naar verzameling, maar omdat je paard dan nageeflijk is EN impulsion heeft kun je dat dan ook zeer harmonieus bereiken. Harisha was toen de foto genomen werd net 4 jaar oud, dus had op dat moment nog nauwelijks enige fysieke training achter de rug. Mentale en emotionele training echter des te meer... En dat is wat ik met deze plaatjes probeer weer te geven.

Die foto met Harisha is beslist nog niet "het eindproduct".

Groeten,
Frans

Ach, je moet maar zo denken: Goed voorbeeld doet goed volgen! Ik heb de site
verder niet bekeken want ik moet nu hoognodig met m'n knolletjes aan de
gang!

Marianne Herzberger
Herzberger Artists,
't Woud 1,
3862 PM Nijkerk
The Netherlands
Tel.: + 31-342-47 22 55

Nou, dan leg ik het je even uit!

Inderdaad, het is een compliment en nu waarom: je gaat mee in de
voorwaartse beweging, en zit dus iets naar voren. De druk/ gewicht komt dan
van de rug af. . De belangrijkste bewegingsenergie wordt dus ontlast, en de
rug en de achterhand is vrij om kracht te zetten. Dat je been daarbij iets
naar achter komt is logisch.
Op de voorhand rijden wordt niet veroorzaakt door je gewicht naar voren te
brengen - maar juist door onbalans van de ruiter ( zie maar 't plaatje: van
voren naar achteren zwaaien - dat veroorzaakt een hoop tegen-energie die het
paard probeert weg te krijgen door aan de voorzijde naar beneden te duiken.
Als Frans op zijn paard de heupen had laten meebewegen, en niet het
bovenlijf laat meezwaaien, en krijg je een beter beeld.
Nu is dat beeld niet zo belangrijk maar 't is wel belangrijk als je je
realiseert dat op de voorhand lopen een behoorlijke belasting is voor het
gewrichten en spierenstelsel van het paard. Kijk maar 's goed hoe een paard
gaat rennen als er niemand op zit.

Sent: Friday, February 06, 2004 1:57 PM
To: marianne@herzberger-artists.com
Subject: [PN]Re: Re: Parelli en rijden


Dit snap ik even niet - hoe kan een paard nu aan één kant z'n best doen, en dan tegelijkertijd laten zien dat-ie naar je toe wil komen? Misschien moet je me dat uitleggen! Maar, om je gerust te stellen: als ik longeer, dan laat ik het paard regelmatig stappen en halthouden. Als ze op dat moment besluit om even naar mij toe te komen, dan sta ik dat altijd toe. Ze komt dan vaak heel dicht tegen me aan staan, ik krijg wat vriendschappelijke knabbeltjes aan m'n mouw, laat d'r hoofd 's lekker zakken en zucht van tevredenheid-- zij krijgt van mij op dat moment ook een beloning in de vorm van een vriendelijk praatje en een knuffeltje terug! En daarna gaan we gewoon verder als dat zo uitkomt!
Waar je misschien op doelde was 'een paard ergens doorhéén' zetten?


Zoals gezegd, ik let heel goed op de signalen en ga nooit door als er een reden is om te stoppen! Daarmee is mijn longeren dan ook wel anders dan dat je meestal ziet want eigenlijk - volgens de traditionele ruiterij - mag het paard NIET zelf bepalen wat hij/zij wil. En dat ik het op mijn beurt daar niet mee eens ben, zal je inmiddels duidelijk zijn.
Toch zit er wel een gedachte achter die traditie en die is niet eens zo onnatuurlijk! Een kuddedier is nl. altijd bezig met het vaststellen van de rangorde en ik heb genoeg paarden onder handen gehad die toch mijn 'leiderschap' aan de kaak wilden stellen. Die jonge hengst die de ouwe hengst van z'n plek af wil duwen, krijgt ook op z'n sodemieter als de ouwe nog aan zijn plaats wil vasthouden. En dat gaat echt niet zachtjes!
Er zijn dus momenten waarop je 'met beleid en inzicht' wél de baas moet zijn!


Sorry hoor maar dat vind ik nou echt complete onzin!


Laten we reëel zijn: als je je paard echt een genoegen wilt doen en natuurlijk wilt laten zijn, dan moet je 'm nu de Drentse hei ( of de Veluwe waar ik woon) opsturen en nooit meer je gezicht laten zien! Hij zal je geen seconde missen!Maar, het is nu eenmaal zo dat wij een paard aanschaffen om er wat mee te doen en, hoe aardig je je zelf ook wilt doen lijken, hij vraagt ook niet om een ruiter op z'n rug. Dus, als je zo wil redeneren, dan geen paard erop nahouden. Op het moment dat je een paard koopt, ben jij als mens door je grotere hoeveelheid hersencellen, de bepalende factor in zijn/haar leven. Toch? En daar is niks mis mee, als je het inderdaad maar doet op een manier die 'des paards' is.
Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 16:49:


Waarom krijg ik toch zo'n naar gevoel hiervan. Het lijkt wel een welles nietes spelletje. Maar waar gaat hie hier nou eigenlijk over. En dan zo'n opmerking dat Ilona haar paard maar de hei op moet sturen. Niet respectvol.

marianne herzberger schreef op Fri, 6 Feb 2004 16:35:08:


Hier raak ik het spoor al kwijt. Je gaat mee in de voorwaartse beweging en DUS zit je iets naar voren? Hoezo die "DUS"? Je kan ook prima meegaan in de voorwaartse beweging als je naar achteren zit.
Bovendien wil je dat je paard het gewicht meer op de achterhand draagt dus moet je zelf ook zorgen dat je je gewicht naar de achterkant verplaatst. In galop zit het grootste deel van het paardengewicht op de achterhand, en als je je paard wilt meehelpen dan doe je dat zelf natuurlijk ook. Over harmonie gesproken...
Niet zelf verzonnen overigens, is algemeen gangbaar bekend bij NH-mensen.


Ook als je op de achterhand zit.

. De belangrijkste bewegingsenergie wordt dus

Als je ergens kracht mee wilt zetten heb je daar juist gewicht nodig. Het paard doet dat zelf ook, ook niet voor niks. Het paard wil kracht zetten met de achterhand en brengt dus zijn gewicht naar achteren. Als ruiter hoor je je gewicht dus eveneens naar achteren te brengen, zoveel mogelijk. Voorover hangen is iets dat je doet op een motorfiets, maar niet op een paard. Dat is wat ik begrijp over paardrijden. (En ja, ik weet dat er in dressuurkringen anders over wordt gedacht).


Ik vind het nogal heftige uitspraken gebaseerd op een paar foto's, die statisch worden weergegeven terwijl het in werkelijkheid een vloeiende vooruitgaande beweging was. Wellicht wordt de suggestie gewekt omdat we bij het maken van de animatie uit zijn gegaan van het paard, en dat als referentie hebben gebruikt bij het over elkaar leggen van de foto's. Evengoed hadden we mijn lijf als referentie kunnen nemen en dan had ik nagenoeg stilgestaan op dezelfde plek.
Galop is een beweging die vanuit het paard gaat met "rukken". Tijdens het zweefmoment is er geen voortstuwing. Een goede ruiter houdt met zijn bovenlijf een min of meer constante snelheid aan en vangt de bewegingsverschillen op met zijn heupen (ik zie nu dat jij dat ook zegt). Maar als je de plaatjes van het paard op elkaar legt lijkt het dan natuurlijk alsof de ruiter heen-en-weer beweegt...

Groeten,
Frans