Frans Veldman schreef op vrijdag 3 februari 2006, 12:27:

Ha,
Dit bevestigt dat ikzelf nu een (heel) klein stapje vooruit heb gemaakt. Ik stap namelijk niet meer achteruit. Heel bewust. Siggy is (was) geen dominant paard (denk ik). Maar sinds ze begin november bij deze 'leek' is komen wonen, is ze wel veranderd. Voordat we haar kochten, heeft ze een half jaar lang elke dag een zadel op d'r rug gehad of liep ze in een stapmolen haar energie te verbruiken. En bij ons mag ze eerst buitenspelen. Omdat ik haar vanaf de grond wil leren kennen. Maar nu moet ik toch eerst hét boek aanschaffen, want Frans, die andere signalen die ik uitstraal, die ga jij me zeker niet voorkauwen?
Alvast bedankt voor dit stapje!

dag,
jet

Piet schreef op vrijdag 3 februari 2006, 9:54:


Hoi Piet,
Altijd maar die twijfels. Het van de ijzers afhalen was bij ons het probleem niet, wel de tijd erna. De eerste paar weken had Froukje duidelijk heel gevoelige voeten en dan begin je toch te twijfelen of je wel goed bezig bent. Nu is die twijfel helemaal weg. Heb vandaag 5 kilometer met haar gewandeld en ze hobbelt overal doorheen. Loopt op het harde nog wat korter dan in de berm, maar absoluut niet pijnlijk meer.
Het natuurlijk houden kostte ook niet heel veel moeite. Moest even door de weerstand van John heen, maar ook hij is er nu heel blij mee. Je ziet de beesten gewoon genieten!
Bitloos ga ik zeker proberen. Wat mij betreft komt er geen bit meer in, zeker niet na de foto's van Egon. Ik schaam me dood! Mijn Froukje heeft altijd ontzettend veel weerstand op het bit gegeven. Moest ik haar aan de teugel rijden, deed ze haar mond wagenwijd open. Mijn reactie daarop was altijd "loslaten", maar ja dat mocht niet altijd van de verschillende instructeurs die ik heb gehad. Ik ben heel vastbesloten om dat nooit meer te laten gebeuren, hoewel ik bang ben dat ik dan ook nooit meer hoef te lessen bij mijn vereniging. So be it! Ze vonden daar dat natuurlijk bekappen ook al geen goed plan.

En dan over buurvrouwen. Was dus ook vol goede moed met de shetlander van de buurvrouw bezig met bekappen. Licht bevangen, dus ik had gezegd dat het beestje vooral niet op het gras moest. Na twee dagen liep het al aanmerkelijk beter, en na een week liep ze weer goed. Maar toen moest ze natuurlijk weer op het gras. Nu raakte ze niet bevangen, maar ze werd wel heel stijf in de achterhand. Gezegd dat dat nog wel eens insuline-intolerantie kon zijn.
Inmiddels zijn er een veearts en haar eigen hoefsmid bijgeweest. Ik hoef (mag) er niets meer aan te doen. Jammer, want de hoefjes begonnen er al aanmerkelijk beter uit te zien. De veearts heeft bloed afgenomen, mij benieuwen wat daar uit komt.
Haar haflinger heeft ze nu wel van de ijzers laten halen, maar wel traditioneel laten bekappen. Dus veel te hoge hielen en de kalklaag zit er nog gewoon onder. Opmerkelijk dat hij zelfs nu al veel beter loopt dan met ijzers. De langzame telgang-stap is veranderd in een langzame 4-takt stap!
En ach, Piet, deze mevrouw heeft m'n boek over natuurlijk bekappen een maand te leen gehad en ze heeft ook de hoeven van mijn fjordjes gezien. Die van Froukje, die na zovele jaren ijzers er zienderogen op vooruit gaan en die van Willem, nooit ijzers gehad en O, jongens ik ben zo vreselijk trots op zijn voeten! Plaatjes van natuurlijk bekapte hoeven, ze kunnen zo in het boek!

Nou het verhaal is zo wel lang genoeg. Ik dank in ieder geval iedereen op dit forum en de makers van deze site, dat ze m'n ogen geopend hebben!

Groetjes, Els.