Piet schreef op vrijdag 3 februari 2006, 9:54:


Hoi Piet,
Altijd maar die twijfels. Het van de ijzers afhalen was bij ons het probleem niet, wel de tijd erna. De eerste paar weken had Froukje duidelijk heel gevoelige voeten en dan begin je toch te twijfelen of je wel goed bezig bent. Nu is die twijfel helemaal weg. Heb vandaag 5 kilometer met haar gewandeld en ze hobbelt overal doorheen. Loopt op het harde nog wat korter dan in de berm, maar absoluut niet pijnlijk meer.
Het natuurlijk houden kostte ook niet heel veel moeite. Moest even door de weerstand van John heen, maar ook hij is er nu heel blij mee. Je ziet de beesten gewoon genieten!
Bitloos ga ik zeker proberen. Wat mij betreft komt er geen bit meer in, zeker niet na de foto's van Egon. Ik schaam me dood! Mijn Froukje heeft altijd ontzettend veel weerstand op het bit gegeven. Moest ik haar aan de teugel rijden, deed ze haar mond wagenwijd open. Mijn reactie daarop was altijd "loslaten", maar ja dat mocht niet altijd van de verschillende instructeurs die ik heb gehad. Ik ben heel vastbesloten om dat nooit meer te laten gebeuren, hoewel ik bang ben dat ik dan ook nooit meer hoef te lessen bij mijn vereniging. So be it! Ze vonden daar dat natuurlijk bekappen ook al geen goed plan.

En dan over buurvrouwen. Was dus ook vol goede moed met de shetlander van de buurvrouw bezig met bekappen. Licht bevangen, dus ik had gezegd dat het beestje vooral niet op het gras moest. Na twee dagen liep het al aanmerkelijk beter, en na een week liep ze weer goed. Maar toen moest ze natuurlijk weer op het gras. Nu raakte ze niet bevangen, maar ze werd wel heel stijf in de achterhand. Gezegd dat dat nog wel eens insuline-intolerantie kon zijn.
Inmiddels zijn er een veearts en haar eigen hoefsmid bijgeweest. Ik hoef (mag) er niets meer aan te doen. Jammer, want de hoefjes begonnen er al aanmerkelijk beter uit te zien. De veearts heeft bloed afgenomen, mij benieuwen wat daar uit komt.
Haar haflinger heeft ze nu wel van de ijzers laten halen, maar wel traditioneel laten bekappen. Dus veel te hoge hielen en de kalklaag zit er nog gewoon onder. Opmerkelijk dat hij zelfs nu al veel beter loopt dan met ijzers. De langzame telgang-stap is veranderd in een langzame 4-takt stap!
En ach, Piet, deze mevrouw heeft m'n boek over natuurlijk bekappen een maand te leen gehad en ze heeft ook de hoeven van mijn fjordjes gezien. Die van Froukje, die na zovele jaren ijzers er zienderogen op vooruit gaan en die van Willem, nooit ijzers gehad en O, jongens ik ben zo vreselijk trots op zijn voeten! Plaatjes van natuurlijk bekapte hoeven, ze kunnen zo in het boek!

Nou het verhaal is zo wel lang genoeg. Ik dank in ieder geval iedereen op dit forum en de makers van deze site, dat ze m'n ogen geopend hebben!

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:40:


Geld ook voor mij. Toen ik ooit op een manege ergens in 99 als leek mee ging rijden in de lessen was het redelijk normaal dat je paard aan de teugels moest lopen (hoofd gebogen) dus lekker in de teugels hangen en aan aan het eind van de les gewoon last hebben van je vingers van het trekken.

Na het ontdekken van deze site (kwam al ik al niet meer op een manege) ben ik bitloos gaan rijden. Nu met ons nieuwe paard wil ik dit ook gaan doen (is niet iedereen blij mee omdat hij veel energie heeft). Ik durf nu gewoon niet meer met bit te gaan rijden uit angst om hem pijn te doen. Helaas kan ik de manege tijd niet overdoen/overslaan als ik toen wist wat ik nu weet...

Ook in de omgeving word er tegen bitloos/ijzerloos met argens ogen naar gekeken maar ga mij daar nu niets meer van aantrekken (wat ik tot voor kort nog wel deed).
Helaas ga ik de discussies nu wel uit de weg om ruzie's te voorkomen en ga ik er alleen op in als men er belangstellend naar vraagt.

Pascal

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:27:

Oh, ik kijk heel goed hoor, maar ik heb het echt nog nooit gezien (en gelukkig maar).


Waar ben jij geweest? Waar zie je dat? Ik zie echt wel geweld maar dit soort praktijken ken ik Echt niet... (en wederom gelukkig maar...)


Het problemen met bitten is vaak dat ze gewoon niet goed passen. Ook komt voor dat als een paard met een droge mond loopt het bit stroef wordt en schuurplekken maakt.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:27:


Hier (spanje) hebben de meeste paarden nog de littekens van de sereta op de neus. alle paarden worden opgeleerd met een ijzergetand stuk op de neusriem. als het paard beweegt... open wonde en dat 3 a 4 keer per week. ik snap niet dat ze zoveel geld kunnen geven voor een PRE en het beest dan verminken voor het leven want je blijft het altijd zien. Ik heb hier ook al vele paarden gezien die hun tong doormidden gehad hebben. wist niet wat ik zag de eerste keer. ik rijd zelf ook met een bit met een paard dat hier is opgeleerd anderhalf jaar geleden met een portugees bit. hij was gelukkig zo rustig dat het ijzeren neus(on)ding direct vervangen werd door 1 met leder overtrokken (op mijn aanraden trouwens). Nu rijd ik sinds 8 maanden met een dikke rubbere trens of met de hackemore. de stap naar bitloos komt nog wel maar ben er nog niet rijp voor. de barbaren hier hebben nog een lange weg te gaan.
gr. belinda

ehm wat ik het moeilijkst vind is het natuurlijk omgaan met paarden, rijden enzo.
mijn pony's hoofdzakelijk koudbloeden lopen altijd al 24/7 buiten, zonder ijzers.
ze krijgen een handje brok na het werk. verder mogen ze toch al niet veel hebben.
ik rijd nu met een bitloos hoofdstel en hoop binnenkort een touwhalster te krijgen.
mijn pony reageerd er prima op.
dus het natuurlijk paardhouden is niet zo moeilijk.
het natuurlijk paardrijden vind ik wel moeilijk.
ook het onbegrip van mensen die die blote voeten maar zielig vinden + het feit dat ze buiten staan in de kou.(ik blijf tot 10 tellen )
mijn instructice is niet blij dat ik bit- en boomloos rijd.
de paardenmensen die ik ken denken erg rechtlijnig en willen niets anders dan het "normale".
is prima natuurlijk, hun keus maar ik vind het zo jammer dat ze niet verder kijken.
daar heb ik dan wel eens moeite mee.
vooral de paarden die voor elke keer dat ze meedenken straf krijgen.
beetje zielig, maar wat kan ik doen?
dus daar heb ik de meeste moeite mee.
misschien kan ik mensen ook niet duidelijk maken wat ik bedoel omdat ik niet overgestapt ben van dekens en ijzers naar niets?
dus als ik de verhalen lees van mensen die makkelijk met hun paardje rijden dan zou ik dat ook wel willen voor mijn pony's.
jammer dat er weinig geschreven staat hoe jullie rijden en waar jullie tegenaan lopen.(en hoe jullie dat dan weer oplossen)
daar zou ik nl meer van kunnen leren.
groetjes Niki

Niki schreef (ik heb even zitten knippen):


Weet je Nicky, ik ben zelf instructrice en ik heb er steeds meer en meer moeite mee om bij de mensen aan huis op hun eigen paarden te gaan lesgeven omdat ik precies tegen dezelfde dingen aanliep als jij.

Alleen sta ik aan die andere kant : Ik zie nog teveel traditioneel gehouden paarden op ijzers, met zware bitten in en insnoerende neusriemen, zweepgebruik e.d.
Paarden die dag en nacht op stal staan en dan door de eigenaar in mijn les worden geacht te presteren.

Als ik daar als instructrice een opmerking over maak krijg ik steevast te horen :" Ja maar, ik ken mijn eigen paard en geloof me, zonder dat 'doet ie het niet'."

Wil ik niet meer aan mee doen, dus ik screen van te voren, ik ga niet zomaar meer ergens lesgeven.
Doe ik in de eerste plaats mezelf niet meer aan, dat geeft me teveel ergernis.
Bovendien wil ik op zo'n manier niet met paarden werken.

Dus hou jij vooral vol met vol te houden, je bent leuk bezig zo!

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Ik heb gister iets geweldigs mee gemaakt, in elk geval voor mij als bewijs dat ik op de goede weg ben!!
Toen ik van stal (sorry land) naar huis reed golopeerde er een paard in totale paniek een drukke kruising over. Natuurlijk had het paard een bit in en de ruiter maar hangen aan de teugels. Toen ik beter keek zag ik dat de ruiter een oude vriendin was. Ik ben dus gelijk achter het paard aan gereden en na een tijdje had de ruiter het paard stil gekregen en is met knikkende knieen afgestapt.
Op mijn vraag of het ging was het antwoord "het stomme paard reageerd niet op het bit en er is geen land mee te bezeilen".
We hebben even staan kletsen en ik heb geprobeerd om paard en ruiter gerust te stellen. Na een tijdje gaf zij aan dat ze wel terug wilde en dat ze wel zou zin hoe het ging want het stomme beest luisterd toch niet en kan niet stil staan. Hier reageerde het paard al op!

Ik heb gezegt dat ik het paard wel terug zou lopen en misschien rijden maar dan wel op mijn touwhalster. (lang leven de rijdende zadelkamer.?)
Ik haalde het bit eruit en deed het touwhalster om en liet het paard even lekker grazen. (paard wist niet eens wat het met gras moest doen) Na ongeveer 20 minuten was het paard helemaal gekalmeerd en ben ik er op geklommen. Natuurlijk aangemoedigd door woorden als je bent gek en dit gaat niet lukken.
Ik heb even met het paard op het veld geoefend met stil staan, belonen en weer langzaam op mijn tempo weg stappen. Niets nieuws maar ben wel heel erg duidelijk geweest. En ik ben heerlijk in een rustig tempo terug naar stal gereden. we konden halt houden onderweg en zelfs een klein hand galopje doen.
Toen ik op stal aankwam was de eigenaar trots omdat het paard zo goed reageerde zonder gemeen bit!

Ik weet nu zeker dat ik op de goede weg zit met mijn eigen paard en hoop nu ook andere mensen dit te kunnen laten zien.

Lang verhaal maar voor mij wel een succes moment.
Slaap lekker

Ik heb gister iets geweldigs mee gemaakt, in elk geval voor mij als bewijs dat ik op de goede weg ben!!
Toen ik van stal (sorry land) naar huis reed golopeerde er een paard in totale paniek een drukke kruising over. Natuurlijk had het paard een bit in en de ruiter maar hangen aan de teugels. Toen ik beter keek zag ik dat de ruiter een oude vriendin was. Ik ben dus gelijk achter het paard aan gereden en na een tijdje had de ruiter het paard stil gekregen en is met knikkende knieen afgestapt.
Op mijn vraag of het ging was het antwoord "het stomme paard reageerd niet op het bit en er is geen land mee te bezeilen".
We hebben even staan kletsen en ik heb geprobeerd om paard en ruiter gerust te stellen. Na een tijdje gaf zij aan dat ze wel terug wilde en dat ze wel zou zin hoe het ging want het stomme beest luisterd toch niet en kan niet stil staan. Hier reageerde het paard al op!

Ik heb gezegt dat ik het paard wel terug zou lopen en misschien rijden maar dan wel op mijn touwhalster. (lang leven de rijdende zadelkamer.?)
Ik haalde het bit eruit en deed het touwhalster om en liet het paard even lekker grazen. (paard wist niet eens wat het met gras moest doen) Na ongeveer 20 minuten was het paard helemaal gekalmeerd en ben ik er op geklommen. Natuurlijk aangemoedigd door woorden als je bent gek en dit gaat niet lukken.
Ik heb even met het paard op het veld geoefend met stil staan, belonen en weer langzaam op mijn tempo weg stappen. Niets nieuws maar ben wel heel erg duidelijk geweest. En ik ben heerlijk in een rustig tempo terug naar stal gereden. we konden halt houden onderweg en zelfs een klein hand galopje doen.
Toen ik op stal aankwam was de eigenaar trots omdat het paard zo goed reageerde zonder gemeen bit!

Ik weet nu zeker dat ik op de goede weg zit met mijn eigen paard en hoop nu ook andere mensen dit te kunnen laten zien.

Lang verhaal maar voor mij wel een succes moment.
Slaap lekker

mirel schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:47:


Leuk verhaal, Mirel.
En die eigenaar, gaat ze het nu zelf ook proberen zonder bit of blijft het bij deze ene keer?

Groet, Pien

mirel schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:47:


Yes! Yes! Yes!

Zulke verhalen kunnen niet lang genoege zijn.

Yes! Yes! Yes!

_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

wow mirel, gevaarlijk hoor, wel moedig!
Een paard dat zonet nog bit geassocieerd kreeg met pijnprikkel en er voor ging lopen, kannet zo goed nog eens bevestigd zijn in "zie je wel, lopen is trekken aan het bit, is pijn, is vluchten, dus ga ik alvast vluchten de volgende keer"
En die volgende keer is met jou!
Moest jij mijn dochter zijn kreeg je een 10 voor lef en overtuigingszin, maar een 4 voor zin voor realiteit
Sommige paarden lopen niet zomaar ok zonder bit hoor (maar wel nog slechter mét bit) , maar misschien nog niet genoeg om ineens, na dergelijke ervaring, direct ok te lopen buiten.
Misschien beter volgende keer voorstellen om het paard eerst wat voor te bereiden in een veiligere omgeving?
Maar nog eens, wel moedig hoor!

Eva Saegerman schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:54:



Nope !


Na twintig jaar bitloos NOPE


Hangt van de persoon af die der bovenop zit

Eva Saegerman schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:54:


ik heb er over gelezen dat je eerst op het veld de cockpit gecontroleerd had v dat paard

oef, toch niet zo roekeloos als ik aanvankelijk dacht

mmmm 7 op 10 en 10 op 10 voor moed maakt ... 8,5 op tien
MOOI! yes!

Eva Saegerman schreef :

Nou.... valt wel mee. In al die tijd nog geeneen tegengekomen die het niet direct snapte.

Groetjes, Pien