Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


oei haha ja das misschien iets minder.
heb je het al eens geprobeerd zonder zadel?
dan weet je meteen of het daaraan ligt.
eerst ff hangen, dan kun je je ook makkelijk terug laten glijden.
dan erop gaan zitten.
en als dat goed gaat dan gaan lopen.
sommige jonge paarden (de meeste eigenlijk) vinden het nl spannend om te bewegen met iets op hun rug.
dus alleen doen als je ook zonder zadel kunt blijven zitten bij evt bokkesprongen!!
longeren met alleen een zadel wil ook wel helpen.
ik denk iig wel dat het nog weer goed gaat komen hoor.
paarden zijn heel vergevingsgezind
hoe is je helper dan?
begint die te schreeuwen en te zwaaien als het misgaat of blijft die ook wel rustig?
veel succes ermee iig.
ik mag er dit jaar ook weer eentje inrijden
groetjes

Michiel schreef op maandag 13 februari 2006, 20:38:


ik geef zelf 2 meisjes les.
ene week in de bak andere week fiets ik mee naar buiten.
ze halen ze zelf uit het land en brengen ze zelf terug alles daartussen doen ze ook zelf.
ik vind het wel heel belangrijk dat je goed leert buitenritten maken en er is geen betere plek om ze de noodrem aan te leren :)
die overactieve shetten ook...
maar onze fries en enkele jonge paarden durven ook (nog) niet alleennaar buiten.
meefietsen is dan de makkelijkste oplossing.
en mocht de kans groot zijn dat je wat overkomen kan is het ook wel een veilig idee dat er iemand bij je is.

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 20:01:


ow jee nu lees ik ook nog van alles over verkopen.
je moet het natuurlijk zelf weten.
ik wou alleen even mijn ervaring met je delen.
als je een paard hebt waar het niet zo mee klikt kan het een bvrijding zijn van beiden om allebei een andere weg in te gaan.
maar als de klik er is, dan komt de rest ook wel goed.
verkopen vind ik iig ook een TE makkelijke oplossing.
over groen vs groen.
groen en groen matcht best, mits het niet gevaarlijk word.
zolang er vertrouwen is, is er hoop.
laat je juist niet teveel wijsmaken maar luister naar je gevoel en naar wat het paard je vertellen wil, dan komt het allemaal best goed.

Christel Provaas schreef op maandag 13 februari 2006, 20:03:


Geweldig verhaal Christel!
Dit ben ik helemaal met je eens.
Per slot van rekening verkeer ik in de zelfde omstandigheden.
Mijn Shiny heb ik anderhalf jaar geleden gekocht als 2 jarige.
Waarom? Gewoon omdat ik op z'n koppie viel en zelf wou leren.
En intussen is het bijna op diergebied " the love of my life" geworden.
Ik ken hem nu alsof ik hem zelf gemaakt heb, ik weet dat het een moeilijke pot eten is, nerveus, bangig, hij zoekt soms bescherming achter mijn rug, maar doet soms ook zo ontroerend zijn best, dat ik wel eens moet slikken.... Ik had ook nog nooit een jong paard opgevoed.
Nu geef ik clickerdemo's om anderen te laten zien dat je een paard niet hoeft te berijden om er enorm veel plezier mee te hebben en om hem alles vanaf de grond te leren wat hij straks , als ie oud genoeg is moet kennen om hem te berijden. Maar ik heb nog minimaal anderhalf jaar de tijd, dan is ie pas vijf en misschien plak ik er nog wel een jaar achteraan van samen spelen en leren, voordat ik ooit op zijn rug zit.
En verkopen?????
Ik begrijp daar echt helemaal niks van.
Hoe kun je een dier wat aan je hecht, waar jij aan hecht en uren en uren mee bezig bent, mee speelt, dingen mee beleeft, verkopen??
Waar is de band die je met je paard hebt dan?
Verkoop je je hond of je kat ook?



piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 21:42:


Piet wat is er mis met verkopen? Natuurlijk geef je alles een kans en hecht je je, ik denk juist dat het een groot gebaar is als je kunt erkennen dat het niet voor je weggelegd is om een jonkie alles bij te brengen als je zelf bang en onzeker bent, maar het paard een goede opleiding gunt. Het paard hoeft toch niet naar de slacht of zo, je gaat voor een goede plaats of niet dan, als dat betekend dat die plaats niet bij jou is, is het dan eerlijk ten opzichte van het paard? Of gaat het dan puur om je eigen emotie. Waar het ene paard wel tegen een onzekere vriend/in kan, wordt het andere paard onhandelbaar omdat het alleen voor zichzelf gaat kiezen, dat is niet nodig als het de juiste mens vindt, Ik zou ze de kost niet willen geven die juist zo bij de slager terecht kwamen.
Natuurlijk moet ze zelf weten wat ze uiteindelijk gaat beslissen en ik neem aan dat ze van alles in overweging neemt. Ze kan ook een goede instructie uitzoeken en zo samen leren, maar ik geef alleen maar mijn overwegingen aan.
Met mijn allereerste paard ben ik ontzettend veel gaan wandelen in de bossen en het rijden vloeide daar op een totaal natuurlijke manier uit voort, ik was ook maar een kind van 18 op dat moment en lang zo bang niet om te vallen dan dat ik dat nu ben, nu weet ik zeker dat er wat breekt, dat zorgt er wel voor dat ik bij het jonkie van nu ontzettend op mijn gedrag moet letten om hem niet het idee te geven dat ie niet van mij opaan kan. Ik moet dus veel onwillekeurige spierspanning omzeilen, dat moet je wel kunnen en durven, je weet zelf hoe subtiel paarden zijn. Als ik ook maar iets van een idee krijg dat ik het niet aankan met deze kanjer, zorg ik onmiddelijk voor een ander mens voor hem, hij heeft toch ook recht op een plezierig leven?
Ina

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 22:08:


Jammer dat je mijn laatste vraag niet beantwoordt hebt.
Ik zie het toch wat anders Ina.
Door een dier te kopen, accepteer je daarbij dat je de verantwoording hebt en houdt over dat dier.
Misschien dat de verwachtingen naar beneden moeten worden bijgeschroefd of dat de eigenaar meer hulp moet zoeken om eventuele problemen op te lossen. Doorverkoop wil helemaal niet zeggen dat dan het probleem wel opgelost wordt, misschien verkoopt de nieuwe baas het ook wel weer door omdat alles toch niet zo gemakkelijk gaat. Tuurlijk is dan wel de eerste eigenaar ervan af, maar of een verkoop ook altijd de belofte van een beter leven voor een paard inhoudt?
Het is geen fiets!
Ik denk dat de hele paardenhandel hiermee voor een groot gedeelte in leven wordt gehouden. Allemaal paarden die op een bepaald moment op de een of andere manier tegenvallen en die soms voor de zoveelste keer weer op zoek gaan naar een baasje wat er wel iets mee kan.
Waar is het verschil met iemand die haar paard met kapot gesprongen voorvoeten aanbiedt voor weinig en zegt: hij kan nog een goed leven hebben als recreatiepaard maar ik kan het niet meer gebruiken, dus dat moet dan wel een ander doen?
Dit bedoel ik niet persoonlijk natuurlijk, maar is het niet in feite hetzelfde?
Dat vind ik dus mis met verkopen, heeft een paard geen emotie? Hechten wij ons aan een paard, maar andersom niet?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Jullie hebben mij allemaal reuze geholpen, reuze bedankt. Het geeft weer wat hoop allemaal. Ik wil mijn paard niet kwijt. Al moet ik er vrachten geld in steken voor hulp, ik voel iedere keer weer de match met dit paardje. En ga er gewoon voor !

hoi,
4 maanden geleden hebben wij een pony voor ons dochtertje gekocht.
een merrie van bijna 5 jaar het is een verschrikkelijk lief beesje maar heeft een probleem .
ze vlugt voor het been.
en word gek als ze andere paarden aan ziet komen.
de pony is zo gevoelig voor het been dat ze niet normaal te rijden is.
ik heb dan ook het gevoel dat ze nooit goed ingereden is als je ze aanspoort
vliegt ze als een gek weg en als je je benen dan niet stil kan houden is ze helemaal niet meer te stoppen.
ze blijft maar rontjes rennen en is niet meer te houden.als ik gewoon met haar loop wat ik veel doe is ze de rust zelf maar zodra er eentje op haar rug zit lijkt het wel of ze alles er aan wil doen om het erzo snel mogenlijk af te krijgen .
ze is niet gemeen bokt niet probeert je er ook niet af te gooien maar ze is gewoon niet meer te houden.
het zelfde heb je ook als ze andere paarden hoort of ziet.
ze gaat dan zenuwachtig dribbelen en vliegt dan in een keer weg en is ze ook niet meer te houden.
weten jullie mischien een manier om ze hier doorheen te krijgen vooral haar vlugt gedrag hoe kan ik dit het beste aanpakken mischien eerst beginnen met de druk techniek die jullie toe passen ?
ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
groetjes denise

special schreef op maandag 13 februari 2006, 23:01:


Die pony is niet zo van nature, die is zo gemáákt. Door mensenhanden.
Met heel veel druk en waarschijnlijk hard aansporen, sporen of een zweep. Dat maakt een paard razendbang.
Je schrijft zelf ook over aansporen, waarom zou je dat doen?
En als je het mij vraagt vind ik dat je altijd je benen stil moet houden , niet met je benen rammelen of aansporen, zeker bij zo'n paardje.

Er kan nog meer zijn : rugprobleem, zadelprobleem, geen vertrouwen in jou, teveel op stal en niet samen met andere paarden en dat moet je allemaal zeker niet oplossen met een of andere druktechniek.
Ik vrees dat je die info niet juist begrepen hebt.

Als je echt je probleem wilt oplossen zul je met de pony aan de slag moeten gaan vanaf de grond (grondwerk, niet rijden) en kijken naar de leefomstandigheden. Of loopt de pony al buiten in de groep ? Dat zou fantastisch zijn, dan wordt ze met een paar maanden wel vanzelf rustiger, vriendjes doen wonderen voor getraumatiseerde ponnies, zeker in combinatie met jouw grondwerk waarbij je vertrouwen opbouwt.

Succes, Pien.
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 22:44:


ik had er even overheen gelezen Piet, maar om je vraag te beantwoorden schets ik je de situatie van ons kleine hondje: Het diertje is een kruising jack russel met iets van een maltesertje, erg lief, en het hele gezin vind hem lief, je voelt hem aan komen er is een maar. Het diertje is erg gesteld op rust en regelmaat, komt er een verandering in zijn dag dan uit zich dat in het bevuilen van zijn leefomgeving, zelfs zijn eigen slaapplaats wordt beplast en bepoept, het diertje is zo labiel dat het bij grote onrust in zijn innerlijk, het liefst vast ligt hetzij in een bench het zij aan zijn riem, pas dan komt hij tot rust. Na enkele weken is er weer zoveel zelfvertrouwen opgebouwd dat hij zindelijker wordt. We kunnen alleen maar gissen hoe het diertje is gesocialiseerd, waarschijnlijk heeft hij altijd in een kennel gezeten en is nooit zindelijk geworden. Mijn gevoel zegt dat hij waarschijnlijk veel beter af is bij een oudere dame die de hele dag met hem bezig is. De kinderen zijn gek op hem en willen hem niet kwijt, ik vind hem ook lief en leuk maar vind het ook zielig dat ik hem niet de juiste behandeling kan geven. Deze situatie kan nog wel 20 jaar voortduren en dan heeft ie eindelijk zijn oudere dame, zijn de kids de deur uit maar heeft het hondje zijn hele leven niet gekregen wat het nodig had. En nu...ik zou het liefst voor hem een leuke mevrouw zoeken.

maar het is een ander gezichtspunt denk ik, uiteindelijk wil ik het best mogelijke.

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 23:34:


Daarom schreef ik ook dat het niet persoonlijk gericht was :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 23:37:


ik vond het ook niet persoonlijk hoor ik wou je alleen maar van mijn spinsels vertellen, tuurlijk verafschuw ik het "nou is ie stuk hé.... mam, ik wil een nieuwe" gedrag wat zo langzamerhand normaal is.... alleen soms is het goed om je af te vragen voor wie het nou beter is.
Anyway, topicstartster is er onderhand uit, we hebben geholpen bij de besluitvorming, mooi he zo'n forum!
Ina

Niki schreef op maandag 13 februari 2006, 20:59:


Niks hangen , niks op zitten, niks inrijden en niks longeren, ga leuke dingen met dat paard doen en wandelen !

Het gaat hier wederom om een veels te jong (3 jaar) paard om te beleren en te berijden....
Ik vind het werkelijk ongelooflijk dat er dan toch nog mensen zijn die het gek vinden dat dit beest je alle hoeken van de bak laat zien.
Ongelooflijk ook dat er nog mensen zijn die vragen of het zadel wel past of adviseren het zonder zadel te proberen!

Een knak van een wervel....en je kan het inderdaad schudden met dit paard.....een knakje is er maar nodig....net ff iets te veel gewicht voor de nog niet volgroeide wervels....een knakje is al snel bereikt als je met een rotklap op die rug terecht komt omdat i bokt.....

Ik vraag me werkelijk af of iedereen hier wel verder komt met lezen dan dit forum , vragen stellen en rare adviezen gaan geven......er staat zat info hierover op alleen deze site al !!

Laat dat beest toch aub. nog minsten 2 jaar met rust en begin dan eens met inrijden....geduld heet dat....je laat je kleuter toch ook geen zware boodschappentassen dragen ofwel?
Die spring je toch ook niet op de rug?

Nick

Niki schreef op maandag 13 februari 2006, 20:40:


ik rijd m'n leven lang op koudbloedjes en mijn ervaring is dat als je het op de juiste manier vraagt er helemaal geen botheid of iets in die geest nodig is. het kan heel subtiel.
het is alleen een andere manier van benaderen,van vragen.ik kan je niet uitleggen hoe anders, maar ze zijn gewoon anders.
b.v. (en nu generaliseer ik ff )
haal een warmbloed uit de stal en je moet ruim de stal uitlopen anders knalt hij met z'n schouder tegen de deurpost.
dat heb ik met ponies nog niet meegemaakt. op e.o.a. manier lijken ponies
zich meer bewust van zichzelf.

Jacqueline

Nick Altena schreef :


Nick, je hebt h e l e m a a l gelijk !
Het gaat hier vd om een driejarig paard, en ik moet eerlijk zeggen dat ook ik in het vuur van de discussie niet meer helemaal geschakeld had wat de leeftijd van het paard betreft.
Op een driejarige ga je nog niet zitten, daar doe je voorbereidend grondwerk mee, vind ik ook!
Verder niks aan toe te voegen.

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen