Ik kocht Buck 9 jaar geleden. Hij was mijn eerste paard, ik was een 'herintreder', niet al te dapper en hij was vier, net zadelmak en superlief. Ik viel als een blok voor zijn zachtheid. En voor zijn achtergrond: hij was in de Pyreneeën opgegroeid, waar vind je een beter gesocialiseerd en tredzeker paard? Achteraf gezien waren wij geen slimme combinatie, meerdere mensen maakten mij dat duidelijk. We konden allebei weinig, waren allebei niet zo dapper.
Het eerste jaar heb ik voornamelijk besteed aan grondwerk, zonder ooit van Parelli gehoord te hebben overigens. Oefenen met opstappen; hij had daar een trauma aan over gehouden door de brute manier waarop hij beleerd was. Stoeltje ernaast, eroverheen hangen, links, rechts. Kleine ritjes maken, afstappen als hij het eng vond, aan de hand doorwandelen, maar ook mezelf keer op keer vermannen en in het park gewoon een keer op- en afstappen, hem meeloodsen door een plastic aardbeienteelttent, kortom ik heb een heel circus doorlopen.
En nu? Inmiddels kan ik -misschien wel juist dankzij dat krakkemikkige begin!- met hem lezen en schrijven, ik ga overal met hem naar toe, ik weet hoe zijn lijf voelt en ik weet wat er in zijn hoofd omgaat. We zijn als oude kameraden, die hoeven niets meer te bespreken, die voelen elkaar feilloos aan.
Wanhoop niet en geef het tijd! Het kan later zo ongelooflijk waardevol worden!

marielle schreef op maandag 13 februari 2006, 19:39:


vooral niet overhaasten ,neem je tijd. en waar woon je ?mischien is er iemand in de buurt die je kan helpen .

Jacqueline

Monique Meijer schreef op maandag 13 februari 2006, 13:32:


Dat is de eerste keer dat ik dit hoor, heel mooi Monique dat je trainer les geeft buiten op de fiets!!
Ik vroeg me al af, of je dit kunt vragen aan een lesgever?
En of zo'n les dan ook net zo zinvol is als in de bak.

Michiel

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


oei haha ja das misschien iets minder.
heb je het al eens geprobeerd zonder zadel?
dan weet je meteen of het daaraan ligt.
eerst ff hangen, dan kun je je ook makkelijk terug laten glijden.
dan erop gaan zitten.
en als dat goed gaat dan gaan lopen.
sommige jonge paarden (de meeste eigenlijk) vinden het nl spannend om te bewegen met iets op hun rug.
dus alleen doen als je ook zonder zadel kunt blijven zitten bij evt bokkesprongen!!
longeren met alleen een zadel wil ook wel helpen.
ik denk iig wel dat het nog weer goed gaat komen hoor.
paarden zijn heel vergevingsgezind
hoe is je helper dan?
begint die te schreeuwen en te zwaaien als het misgaat of blijft die ook wel rustig?
veel succes ermee iig.
ik mag er dit jaar ook weer eentje inrijden
groetjes