Piet schreef op maandag 20 februari 2006, 19:19:


Ik hoopte dat je de volledige gelijkenis met het ORS-probleem ook zou herkennen. We zijn precies even ver als ongeveer 2 jaar terug
Maar ook wel wat verder; er moet dus een opzet gevonden worden welke zo paardvriendelijk mogelijk is doch een grotere magnitude heeft dan de vluchtreflex.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op maandag 20 februari 2006, 11:35:


Tenzij je geïnteresseerd bent in überhaupt een inhoudelijk gesprek kúnnen voeren met zo klein mogelijk bralgehalte! Over wat trainers en hun "methoden" te bieden hebben. Over de zin of onzin van ideeën in het hippische. Én over dageljkse problemen.
En je kunt er inderdaad ook nog eens leersequences mee bedenken waar geen speld tussen te krijgen is.

Wat je in je vorige post naar Piet tiepte was juist nmm: "Waarom moeten mensen voor ze een PN-hoefcursus mogen komen doen eerst het boek doorwerken en een reeks theorievragen oplossen?"
Nee, dán met paarden omgaan... dat kan iedere malloot blijkbaar. Laten we vooral wat er wetenschappelijk aan echt onderzoek is gedaan negeren en vrolijk verder indiaantje spelen.


Sja, met jouw laarzen in de stalstront en mijn lichie in de verte he?...
Ik vind jouw weg minstens even moeizaam - dat zal aan onze persoonlijkheden liggen


Dat is dus zoiets... wil jij ze d.m.v. trial&error met sniffy laten spelen? De kans op error en dus frustratie is zoals gewoonlijk veel groter... ik zie daarin de beloning niet zo.

Groeten, Egon

Marlies schreef :

Hoi Marlies, ja, ik wist welke Marlies jij bent hoor
Dank voor je bemoedigende woorden !
(En ook Els K , Belinda, Miriam).
Doet me goed, want ik heb eerlijkgezegd vaak het gevoel dat ik de gek ben tegen de rest van de wereld.
Terwijl het toch allemaal zo simpel zou kunnen zijn.


Ik zit hier breeduit te grijnzen want ik herken je verhaal !
Wat moet ik hier nu nog aan toevoegen?

Weet je, Marlies. Om ons heen wordt de wereld steeds technischer. Mensen gaan steeds meer 'in hun hoofd' in plaats van in hun gevoel, hetgeen een enorme verarming van gevoel en verbinding teweeg brengt.

Ik merk dat ik steeds meer de neiging heb om in een soort van bewust verstilde simpelheid te gaan waarbinnen ik steeds warser word van het traditioneel aangebodene, want dat is de weg nou eenmaal niet.
Dat zal ooit anders zijn geweest. Ik kan alleen maar praten in het nu.

Omdat de mens het zelf niet meer kan maakt hij gebruik van hulpmiddelen en die hulpmiddelen worden gebruikt als dwangmiddelen.
Het is een groot probleem te zien dat veel mensen die een paard hebben eigenlijk alleen maar bang zijn voor hun paard.
Vanuit die angst doen ze stomme dingen, en ze denken met macht overwicht te krijgen, gewoonweg omdat ze de taal van het paard niet kunnen/willen spreken en geen vertrouwen durven hebben en dat heeft weer met gevoel te maken.
Vertrouwen is geen verstandelijk iets, het is de taal van het hart.
Wederom verbinding, daar begin het mee.
Alleen maar als je werkelijk contact kunt maken met het paard ontstaat dat vertrouwen, die basis.
Dit is een stukje dat ik even van mijn site geplukt heb, ik wil het jullie niet onthouden:

Kracht of Macht

"Kracht" kun je verbinden aan je gevoel.
Kracht heeft te maken met gelijkwaardigheid, persoonlijke groei, met 'in je kracht gaan staan'.
"Macht" is een uiting van dominantie, ongelijkheid, beter willen zijn, willen bepalen.

Nu gaan we dit vertalen naar paardrijden:
Vanuit je kracht rijden is gecentreerd rijden, een verbinding aangaan met je paard, vanuit samenwerking een eenheid vormen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van zo min mogelijk hulpmiddelen (minder is meer).

Vanuit je macht rijden is 'op het paard zitten', het paard vanuit jouw dominantie bewegingen laten maken die JIJ wilt, het is een technisch rijden vanuit je hoofd, veelal met gebruik van druk en hulpmiddelen.

Bij kracht gaat het om het innerlijke (bewustwording), bij macht gaat het om het uiterlijke (prestige).
Zeg maar hoe jij wilt rijden.... Wij kiezen voor Kracht....

Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship - Natuurlijk Bekappen

ps : Ik heb dat NH er ook alleen maar bijstaan om dat het iets aangeeft, ergens zeer herkenbaar voor staat, maar ik ben aan het denken over een andere ondertekst bij mijn logo.

Verder : Maak je over die 15 jarige, Chantal (sky) maar geen zorgen, zij rijdt sinds kort bij mij. Die heeft nog een mooie toekomst voor de boeg!

Els Kleverlaan schreef (ik heb wat moeten knippen) :


Niks nooit meer inhalen.
Het is voor ons allemaal begonnen vanuit onvrede met het traditionele.
En vervolgens ga je op zoek naar andere mogelijkheden, hoe het ook anders kan.
Ja, en dan moet je soms oude dingen, oude patronen loslaten.
Mooi proces toch eigenlijk? (Jeezes, ik word al 42....)

Dat van die zitbeenknobbels; ik ben er zeer veel mee bezig en ik zag zoveel scheve tegenstrijdigheden in rijden en dus heb ik er het volgende van gemaakt:

In feite laat je je paard ook in een wending wijken voor druk.
Je 'sluit' hem aan de buitenkant op :
Buitenteugel tegen de hals (zonder spanning), buitenknie verlengen, op je buitenzitbeen gaan zitten, buitenkuit zachtjes aanleggen.
Vergeet je focus en het sturen vanuit je navel niet.
Daarmee maak je je paard mooi rond.

Aan de andere kant (de kant waar je heen wilt gaan) 'open' je.
Been en hand lichtjes van het paard af.
Je gebruikt daarbij je arm als aanwijzer.
Het paard dat geleerd heeft te wijken voor druk zal dit begrijpen en naar de opening toegaan.
De sturende hand wijst de richting aan, je focust, stuurt met je navel, maar het been 'duwt' je paard om. (nouja duwt.... maar je snapt me vast wel)
Dit is de meest simpele en logische vorm.

Maar.... nu komt het : Je kunt ook met je binnenbeen sturen, maar wel alleen dan wanneer je paard naar binnen dreigt te vallen en/of zijn stelling naar binnen niet weet te behouden.
Je vangt hem dan met je binnenbeen op.
Terwijl je handpositie onveranderd blijft (dus op je binnenhand sturen).
Want je wilt dat dat hoofd naar binnen gesteld blijft.
Niet gauw de buitenhand het laten overnemen, want dan krijg je een paard dat alleen met zijn hoofd naar buiten loopt maar met zijn lijf naar de andere kant. (Heet dat niet over de schouder weglopen in dressuurtermen?)
Wanneer je paard naar binnen dreigt te vallen gebruik je dus binnenbeen en binnenhand om hem terug die hoefslag op te 'duwen'.

Ik vind het daarbij niet belangrijk dat het ene been bewust op de singel en het andere been erachter ligt.
Zal me eigenlijk zelfs worst wezen want wat wil je daarmee bereiken?
(Hoewel je het van nature een klein beetje zult doen, let maar eens op.)
Het enige wat ik daardoor steeds zie gebeuren is dat mensen dat been gaan optrekken, wat achter de singel 'hoort' te zijn, dus daar schiet je weinig mee op. Het brengt hun alleen maar uit balans.
En dan gaan ze scheef zitten op het verkeerde zitbeen met als gevolg nog meer tegenstrijdigheden.
Ben je echter in staat het gestrekt met de hak omlaag enigszins naar achteren te leggen om zodoende de achterhand van het paard 'mee te nemen' en tegelijkertijd op datzelfde (buiten)zitbeen te blijven zitten, zeg ik wel dat ik het ermee eens ben.
Maar je hebt er weer een onafhankelijke zit voor nodig en dat hebben er maar weinigen.

Je schreef:

Dat begrijp ik niet helemaal. Oké van de benen wel, maar niet van het gewicht want als ik het zo lees laat je je paard in feite naar jouw gewicht toe komen (leunen), dus het tegenovergestelde van het wijken voor druk.
Je drukt dus met het juiste been, maar je zit op de andere zitbeenknobbel ?!. Bedoel je dat zo?

Verder schreef je :

Is dus hetzelfde, ook andersom! Ik zou dat anders doen.


Ik snap um niet. Wat bedoel je hierin met het binnenbeen? Het been aan de kant waar je naartoe gaat?
Moet die binnenhand niet van de hals en de buitenhand tegen de hals?
(De binnenhand noem ik even de kant waarheen je wilt gaan).
Want dan klopt het. Het paard wijkt juist weg van je gewicht.


Ja, zit openen om te versnellen ja.

Maar niks knijpen om te stoppen.
Een stop is eigenlijk niet meer dan het weglaten van alle hulpen.
Dus ook zithulpen en teugelhulpen.
Niet trekken (wel teugels naar je toehalen in het 'leer'stadium van je paard, daarna niet meer) en stoppen op je gewicht en stem.
Door je bekken te kantelen, diep te zitten (zak aardappelen) uit te ademen, hakken uitdrukken (niet met je bovenlijf achterover hangen).
Maar dit is wel western hoor.

Pfff, heel verhaal, ik hoop dat je er wijs uit wordt.
(En dat ik niet ergens een verkeerd been benoemd heb....).
Anders vraag je maar he....

Groetjes, Pien