marielle schreef op zondag 17 september 2006, 17:39:


Hallo, Marielle,
Snap hoe je het bedoeld, hoor!
Bij Indy is het helaas wel nodig dat ik onmiddellijk een therapeut inschakel. Ik heb het wel eens geprobeerd haar gewoon te laten lopen, maar binnen twee weken gaat er steeds meer vastzitten, totdat ze helemaal niets meer kan. En dan wordt het een dure en het kost dan enorm veel tijd dat ze helemaal weer rad is.
Groeten,
Monique

epona schreef op zondag 17 september 2006, 23:41:


Das precies wat ik bedoel met verschillende soorten bitten en verschillende manieren waarop ze in de mond liggen. Als een paard niet goed kan ademen met een bit in is het vaal al vodoende om de sperriem eraf te halen en de neusriem weg te laten en een gebroken trens met een riempje onder de kin door lekker los vast te maken. Kan het dier zijn tong bewegen, goed slikken, vrij ademen. En heeft net zo een gemeen touwtje over zijn neus waarmee gestuurd wordt en wat paardevriendelijk heet te zijn.

sandratien schreef op maandag 18 september 2006, 8:14:


Barst weer van de taalfouten maar ik moet weg en eerst de paarden nog doen.
Het zij zo. Als de strekking maar niet verloren gaat. Ik ben weg.

Nick Altena schreef op maandag 18 september 2006, 0:20:



Er zijn tig manieren van gymnasticeren en soepel maken/houden van je paard via grondwerk, zonder bit én in stap. Dus niks eindeloos longeren (bah). Doe je dit een paar keer in de week een kwartiertje, kan je verders lekker met een los teugeltje buiten rondhobbelen, zonder allerlei vervelende, moeilijke dingen aan je paard te vragen vanaf zijn rug.

Nick Altena schreef op zondag 17 september 2006, 23:36:


Ah, dat vind ik interessant Nick.

Een paard wat moeite heeft met nageeflijkheid of met voor het been zijn, zal dat niet ineens wel zijn als het bit er uit gaat. Das mijn mening en ervaring althans. Sterker nog, ik durf wel te stellen dat basisfouten in de rijkunstige opvoeding zich alleen nog maar sterker zullen tonen als je middelen weg gaat laten.

Kun je beschrijven wat die problemen met die vele paarden die je gereden hebt dan zijn?

Anna van Rheeden schreef op zondag 17 september 2006, 3:48:


Hij buigt heel gemakkelijk in de hals, en dan is de snelheid er meteen uit. Gebeurt er toch wat dan gaat hij na 1 ruk meteen in de ankers. Daarnaast veel grondwerk gedaan en bij het leiden aan de hand ook erop gestaan dat hij bij mij blijft, niet voor me lopen, maar hoofd naast mijn schouder.

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:45:


Als mensen denken aan dressuurmatig rijden dan denken ze vaak aan: hup nageven en de achterhand eronder en klaar. Dat is naar mijn idee maar een heel klein deeltje en dan ook nog eens een gevolg van. Dressuur bestaat uit zoveel elementen en verschillende stappen die allemaal in elkaar grijpen, het een kan niet zonder het ander.

Simpel gesteld: een paard wat ontspannen en taktmatig loopt, goed op beenhulpen reageert, voldoende vorwaarts is zal als vanzelf een fijne aanleuning nemen, over de rug gaan lopen en vanuit de achterhand gaan bewegen.
Ik werk dus aan ontspanning en het voldoende voorwaarts zijn met een lichte aanleuning: voltes (openen, sluiten), slangenvoltes overgangen, schoudervoor, schouderbinnenwaarts. Hiermee bewerkstellig je ontspanning in de kaak, nek en hals tot over de rug, activiteit vanuit de achterhand en als ze sterk genoeg zijn, het opdrukken uit de schoft.

Nick Altena schreef op zondag 17 september 2006, 23:57:

Ook paarden die zonder bit lopen maken speeksel aan. Het kauwen en smakken breng ik in verband met ontspanning en verwerking van het geleerde. Ik ken zat paarden die schuimen dat het een lieve lust is, zonder bit!

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:58:


Een paard wat zijn rug niet goed gebruikt is nog niet toe aan een ruiter die achter de zitbeenknobbels zit. Daarmee maak je de ontspanning van de rug en het ondertreden van de achterbenen onmogelijk. Proberen iets in verlichte zit te gaan zitten zodat ook de rug ook de ruimte krijgt om op te bollen.

Algemeen: de manier waarop je zit is niet voor elk paard hetzelfde, noch voor elke africhting. Pas je eigen houding aan aan waar het paard aan toe is.

Wij hebben drie volwassen merries.
Alledrie flehmen ze frequent. Mijn Tempête (=de baas van het stel) het vaakst, Lolita de shet (=laagste in rang) het minst.
Ze doen het vooral wanneer ze opgewonden zijn over iets. Bijvoorbeeld wanneer er vreemde paarden voorbij de wei komen, of als ze net een sprintje hebben getrokken door de wei en ze achteraf nog een beetje opgefokt staan te doen.
Het hangt ook af vanwaar ze staan. Op bepaalde weides doen ze het meer dan op andere. Ik denk dat dit afhankelijk is van hat aantal soortgenoten en andere dieren in de buurt. Op mijn weide die vlakbij een manege ligt, doen ze het het vaakst.

groetjes
Ans