Anna van Rheeden schreef op zondag 17 september 2006, 3:48:


Hij buigt heel gemakkelijk in de hals, en dan is de snelheid er meteen uit. Gebeurt er toch wat dan gaat hij na 1 ruk meteen in de ankers. Daarnaast veel grondwerk gedaan en bij het leiden aan de hand ook erop gestaan dat hij bij mij blijft, niet voor me lopen, maar hoofd naast mijn schouder.

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:45:


Als mensen denken aan dressuurmatig rijden dan denken ze vaak aan: hup nageven en de achterhand eronder en klaar. Dat is naar mijn idee maar een heel klein deeltje en dan ook nog eens een gevolg van. Dressuur bestaat uit zoveel elementen en verschillende stappen die allemaal in elkaar grijpen, het een kan niet zonder het ander.

Simpel gesteld: een paard wat ontspannen en taktmatig loopt, goed op beenhulpen reageert, voldoende vorwaarts is zal als vanzelf een fijne aanleuning nemen, over de rug gaan lopen en vanuit de achterhand gaan bewegen.
Ik werk dus aan ontspanning en het voldoende voorwaarts zijn met een lichte aanleuning: voltes (openen, sluiten), slangenvoltes overgangen, schoudervoor, schouderbinnenwaarts. Hiermee bewerkstellig je ontspanning in de kaak, nek en hals tot over de rug, activiteit vanuit de achterhand en als ze sterk genoeg zijn, het opdrukken uit de schoft.

Nick Altena schreef op zondag 17 september 2006, 23:57:

Ook paarden die zonder bit lopen maken speeksel aan. Het kauwen en smakken breng ik in verband met ontspanning en verwerking van het geleerde. Ik ken zat paarden die schuimen dat het een lieve lust is, zonder bit!

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:58:


Een paard wat zijn rug niet goed gebruikt is nog niet toe aan een ruiter die achter de zitbeenknobbels zit. Daarmee maak je de ontspanning van de rug en het ondertreden van de achterbenen onmogelijk. Proberen iets in verlichte zit te gaan zitten zodat ook de rug ook de ruimte krijgt om op te bollen.

Algemeen: de manier waarop je zit is niet voor elk paard hetzelfde, noch voor elke africhting. Pas je eigen houding aan aan waar het paard aan toe is.

Wij hebben drie volwassen merries.
Alledrie flehmen ze frequent. Mijn Tempête (=de baas van het stel) het vaakst, Lolita de shet (=laagste in rang) het minst.
Ze doen het vooral wanneer ze opgewonden zijn over iets. Bijvoorbeeld wanneer er vreemde paarden voorbij de wei komen, of als ze net een sprintje hebben getrokken door de wei en ze achteraf nog een beetje opgefokt staan te doen.
Het hangt ook af vanwaar ze staan. Op bepaalde weides doen ze het meer dan op andere. Ik denk dat dit afhankelijk is van hat aantal soortgenoten en andere dieren in de buurt. Op mijn weide die vlakbij een manege ligt, doen ze het het vaakst.

groetjes
Ans