clarissa ruijgrok schreef op donderdag 21 september 2006, 9:10:


Bij mij staan low budget houten fruitkisten van ongeveer een vierkante meter, een goeie is hooguit een paar tientjes en staan op een pallet. werken prima, paard kan "hoofd laag" staan eten.
Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Zo, gisteravond laat zijn Esther (v.Lennep) en ik weer thuisgekomen na 2 dagen Clickertraining bij Piet in Zeeland.
Bekaf natuurlijk van alle nieuwe indrukken en gewoon veeeeeeeel geleerd!
We snappen wat Yes, Cue, Shapen e.d. kan betekenen in een training.

Eh, we zijn natuurlijk nog wel rasamateurs, maar de mogelijkheden zijn legio!
Haha... terwijl ik dit schrijf zit ik al van alles en nog wat te bedenken!
Ik ga dit heel zeker toepassen en gewoon eens zien hoever ik kom. Wat wel en niet werkt.
Het was daar beregezellig, Piet z'n ouders zijn schatten van mensen en uitermate gastvrij. Niets is hun teveel en ook nog smakelijke koffie! Prachtige tekeningen van Lotte gezien, mooi hoor, Lotte, je hebt echt talent! Wat ook echt heel leuk was zijn de verschillende prachtige katten die daar op het terrein rondlopen...
Heel aparte (kruisingen of ras?) Main Coon's of Noorse boskatten, een nagenoeg witte Red Point met heeeeeeemelsblauwe ogen (!!!) Turkse Vankat.... ik heb nog nooit zoveel aparte katten bij elkaar gezien! Kippen, eenden, konijnen, geitjes, honden, een bonte mengeling van allerlei dieren. Een kinderboerderij zou er stikjaloers op zijn!

En dan de paarden..... ik kan niet zeggen welke ik de leukste vind. Shiny is een scheet van een paard die gewoon je oren staat uit te lebberen! Het leukste wat ik gezien heb van Shiny en Piet is dat Shiny achteruit lopend Piet 'volgt.... Heel apart om te zien en een grappig onderdeel.... Shiny deed het zowaar bij mij ook, want dit MOEST ik natuurlijk ook proberen. Je kunt aan de combinatie Piet/Shiny wel zien dat er een heel hechte band is. Die 2 zijn samen 1. Teamwork van de bovenste plank!

Don is Shiny de baas en bijzonder om te zien omdat hij een vliegenschimmel is. Dit zie je tegenwoordig niet meer zo heel veel...
En dan de oude Carlos, heel bijzonder om een paard te zien waarvan zeker is dat hij 44 jaar oud is.... En er nog goed uitziet ook! Hij loopt niet echt soepel meer, je ziet de botten uitsteken, da's logisch! Z'n tanden zijn inmiddels stompjes die recht naar voren steken. Kennelijk heeft hij er geen last van want hij vreet dapper de hele dag zijn hooi op.... en zo af en toe kuiert hij een stukje....
Maar er ligt nog glans op de haren en hij heeft nog lol. Samen met zijn Mina, een blauwschimmel minishetje, heel vertederend diertje zich zichzelf wel vermaakt door haar rug onder Carlos buik door te schuren. Dat verterende diertje met die mini-voetjes (die echt in een theekopje passen) ontpopte zich als een heus monstertje met bekappen! Piet zei nog dat ze beet ) Tsja... lig je op je knieen, zie je die megalange franjewimpers boven die prachtige ogen... die piepkleine oortjes.... en dan dénk je... zal wel loslopen. Zo'n scheetje mept toch niet?? Jawel.... als Mina het zat wordt is ze pisnijdig... Ik heb in een deuk gelegen! 80 cm boosheid!
Toch was ze wel braaf hoor... Het is gewoon leuk om zo'n kleintje ook eens te mogen doen! En Mientje had prachtige holle voetjes.

Dan lopen er bij Piet op het terrein nog wel wat andere Shetten, een Haflingerdame + nog wat A-welshjes rond.
Deze paardjes zijn niet clickerwise maar allemaal wisten ze binnen een paar minuten dat op de hand targetten + yes een Spelt-beloning volgde... Het gaat ontzettend snel.
De haflingerdame, Joke, was supersnel van begrip en leerde in razend tempo Head Down, hoofd laag... met shapen dus.
En zo leer je dus in de praktijk clickeren, wat de basisprincipe's zijn en hoe het werkt.
Natuurlijk prachtig dat er paarden waren die dit nog nooit gedaan hadden.

De Haflinger, Joke, moest bekapt worden, Piet kende het dier verder niet en we wisten dus ook niet wat we moesten verwachten. Dus probeerde ik als eerste een voorbeen op te tillen. Foute boel. Meteen uitslaan! We kregen het been echt niet.
Óf ze had weinig tot geen ervaring, of rot ervaringen.... je kunt er alleen maar naar raden.
Hoe hebben we dit opgelost? Met clickeren! Steeds lager het been pakken en het NIET uitslaan, + een minimale spierbeweging tot optillen al Yessen en stevig belonen...
Binnen 10 minuten konden we beide voorbenen + 1 achterbeen gewoon optillen!
Kijk.... da's nou clickeren. 1 dag later hebben de deze Joke gewoon beide voorbenen normaal kunnen bekappen!

Het was ontzettend leuk om daar 2 dagen te mogen zijn, we hebben heel veel geleerd en gezien. Ook SUPERLEKKERE mosselen gegeten zoals je ze alleen maar in Zeeland kunt krijgen... )

Kortom: Piet, je bent echt een schat!! Heel erg bedankt dat je dit hebt willen doen!
Ik ben weer helemaal opgeladen en ga er echt mee aan de slag!
Nu eerst op vakantie.... maar daarna!!!!

Dikke kus vanuit Drenthe!

Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 12:58:


Hoi Wil,

Heb je weer leuk geschreven!!!!

Natuurlijk heb ik ook genoten en veel geleerd![ook al had Piet dat niet altijd in de gaten hihi]
Vooral het shapen vond ik echt heel leuk om te doen!Das echt een aanrader voor mensen zoals ik , weinig geduld en snel gefrustreerd!! Ik werd er echt vrolijk van en vond het paardje snel een superknol!!!!
Ik denk dat dit een goede methode is voor mij en zeker ook voor mijn knollies...

En als rasechte vegetarier heb ik genoten van de tagliatelle met truffelsaus!!

Piet , super bedankt! Je hebt ons wel degelijk op weg geholpen , en mij erg veel geleerd!! Volgende week weer?

Gr Esther

Michiel schreef op zondag 10 september 2006, 12:29:


Nu 10 dagen later zie ik dat hij al een mooi wintervachtje heeft, terwijl andere paarden nog in hun zomervel staan. Hoe is dat bij de andere paarden met ex-kale plekken?

Michiel

van lennep schreef op donderdag 21 september 2006, 13:36:


:) 2 wilde-wieven-die-wijd- weg-wonen
bedankt voor de cadeautjes en het pak beschuitjes :)
Ben nieuwschierig naar wat ik je geleerd heb zonder dat ik het in de gaten had, mag je ook altijd ff mailen natuurlijk

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Hallo, sinds een kleine 4 maanden zijn wij de trotse baasjes van een merrie (15).Dat wil zeggen, mijn man is trots en ik ben teleurgesteld. Jamal is ons eerste paard, gekocht als recreatie,-leerpaard. Wij zijn beide groene ruiters, we doen ons best, maar het gaat moeizaam.

Volgens kenners is ze in het verleden niet goed beleerd, en hard in de mond gereden. De simpele dingen zoals draf en galop begrijpt ze prima, maar nagevelijk lopen doet ze niet. Als ze iets niet begrijpt doet ze zelf maar wat, werken wilt ze dus wel! Wij rijden met een `dik` bit, en zonder Tiedermannteugel, hoewel dat wel aangeraden werd door de vorige eigenaar. Wij zijn van mening dat hulpmiddelen een uiterst middel is, niet eens een laatste red?middel.

Mijn probleem is eigenlijk dat het niet zo klikt tussen haar en mij. Ondertussen zijn al veel problemen opgelost zoals; stal uitlopen, niet opgezadeld willen worden, happen, rondjes draaien als ik in de box ben. Ze schopt en bokt niet! Ze heeft, voordat wij haar over-namen, 2 jaar in de wei gestaan. Ik snap best dat ze weer moet wennen, maar ze heeft ooit eens gewerkt.

Maar als ik haar uit de wei haal gaat ze halverwege in rengalop er van door.
Als ik haar een touwhalster omdoe is er niets aan de hand, dan loopt ze braaf mee. Zodra het gewone halster om is, heeft ze schijt aan me. (?) Ik vind haar dan in de box terug. Ze doet dan een beetje schichterig, snap ik ook wel, ik ben dan inwendig woest. Dan haal ik haar halster af en pik ik niets van der. Ze zoekt het maar uit. Maar ach, als we dan later naar huis gaan (ze staat op een privestal) geef ik haar een weltrustenkus. Ik haal haar voortaan alleen met het touwhalster op.

Ook met het rijden gaat het vaak mis, als er andere paarden in de buurt zijn, altijd dus, staat ze te schreeuwen en te briesen. Op zich niet heel erg, maar ze loopt dan er naar toe. Niet zo fijn als ik aan het opstijgen ben.
Bovendien is het ongewenst gedrag. De andere zijn vaak aan het proef-rijden ,voor een wedstrijd. Komt Jamal weer, ondertussen hebben we een niet zo leuke reputatie. Tegenwinds versneld ze als een sportauto, dan moet ik alle zeilen bijzetten om haar in het gareel te houden

Ondertussen denk ik nu dat ik andere verwachtingen heb, roze gekleurd waarschijnlijk. Ik had zo graag met haar naar buiten gewild, maar in de bak wilt ze niet eens van draf naar stap. Dan is ze van te voren gelongeerd! Schuim tussen de billen. Zweten over het hele lijf, maar ze blijft in verzet. Hoofd hoog, hoewel de laatste week doet ze het redelijk. Wij vragen echt niet veel van haar, mischien is dat ook het probleem.

Ik wou eigenlijk mijn ei kwijt maar tips en (normaal) advies is uiteraard welkom.

Groetjes Angelique

Hallo,

Kunnen jullie mij helpen aan een soort onderbouwing van het maximale gewicht op een paardenrug?
Er is wel iets over maximaal 20 % op een ijslander, 16 % op een haflinger etc. maar ik zou het zo graag een beetje beter willen begrijpen en eigenlijk zou ik het rapport graag willen lezen.
Het is niet bedoeld voor een discussie.

groeten

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Sorry, ik ben niet normaal dus normaal advies?... mwa.

Als ik jou was zou ik eens diep nadenken, gaan googlelen op clicker, of gewoon de gratis skinnercursus op http://bfskinner.org/educational.html volgen (gaat niet over paarden maar staat 50% in van wat je eigenlijk weten moet - de rest, vnl. ethologie, kun je in het boek van Waring, Horse Behaviour 2nd ed., vinden). De 2 boeken van Kiley-Worthington zijn zeker ook de moeite itt tot (nmm!) 99% van de hippische literatuur.
Vervolgens is het, denk ik, wrsch kwestie van opnieuw maar dan goed en grondig beleren. De eerste maanden ben je dan bezig met je verstaanbaar te maken in simpele cues als "ho" en "stappen", maar dan op een manier die motivatie versterkt om te voldoen aan wat jij wil.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Het schijnt zo te zijn dat alle rassen een eigen "dialect" hebben. Paarden van verschillende rassen kunnen wel met elkaar communiceren, maar als ze kunnen kiezen tussen een rasgenoot en een ander zullen ze de rasgenoot kiezen, omdat ze die beter kunnen verstaan. Henry Blake had hier een verhaal over. Ik weet niet of dat boek nog ergens te vinden is?

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Goed van je, dat je dit voor jezelf kan toegeven.
misschien is werken via en andere manier iets voor jullie. En dan vooral werken aan een betere relatie, met wederzijds begrip en een goede communicatie. Vandaaruit kan je pas weer verder namelijk. Samen wandelen is NIET leuk als je paard schijt aan je heeft. Daar ligt al een knelpunt. Het "schijt" hebben aan jou.
Ik weet niet of je parelli iets vind? Is een duidelijke methode, die je stap voor stap met een heel duidelijk programma, steeds verder brengt, met als hoofdmoot: communiceren op dusdanige duidelijke wijze, dat je respect krijgt van je paard.

Als het je interesseert, kan je hier op dit NH-forum misschien alles vinden wat je zoekt, en dat zijn vooral veel antwoorden.
http://137.224.239.40/nh/forum/index.php

Trea

Jeanine van der Zijden schreef op donderdag 21 september 2006, 14:36:


Hoi Jeanine, welkom op het forum.

Er schrijft hier van tijd tot tijd een heer (wat zal dit voor reactie uitlokken?) op het forum, genaamd HC. Hij heeft het vaak gehad over gewicht en gewichtsverdeling op een paard. Het is niet zozeer een maximaal toelaatbaar gewicht, maar het gewicht dat op het dragend oppervlakte rust. Meen dat dat maximaal 100gr/cm2 was, anders beschadig je de onderliggende weefsels. Dus het hangt ook van het zadel af en over wat voor oppervlak die het gewicht verdeeld. Misschien kan je met de zoekfunctie wel wat vinden.

Groetjes, Els.

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:

Jullie zijn groene ruiters en zoals ik het lees ook groene paardenhouders en dat vraagt met een karaktervolle oudere merrie met onbekend verleden om moeilijkheden en teleurstelling.

Ik zou je adviseren het level 1 pakket van Parelli aan te schaffen en daarmee serieus aan de slag te gaan. Ook al lijkt het je duur, het is het geld dik waard en gaat je 100% zeker helpen.

Een ander advies is, zoek hulp. En dan van een goede instructeur die op de lijn van paard natuurlijk zit. Kijk hier eens bijvoorbeeld: http://137.224.239.40/support/index.htm

Echt, modder niet door zo, ik kan me voorstellen dat je je ei kwijtwilt en teleurgesteld bent, maar dat is niet nodig. Met wat bijstelling kunnen jullie over een paar maanden heel gelukkig met elkaar gaan worden hoor!