Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 12:58:


Hoi Wil,

Heb je weer leuk geschreven!!!!

Natuurlijk heb ik ook genoten en veel geleerd![ook al had Piet dat niet altijd in de gaten hihi]
Vooral het shapen vond ik echt heel leuk om te doen!Das echt een aanrader voor mensen zoals ik , weinig geduld en snel gefrustreerd!! Ik werd er echt vrolijk van en vond het paardje snel een superknol!!!!
Ik denk dat dit een goede methode is voor mij en zeker ook voor mijn knollies...

En als rasechte vegetarier heb ik genoten van de tagliatelle met truffelsaus!!

Piet , super bedankt! Je hebt ons wel degelijk op weg geholpen , en mij erg veel geleerd!! Volgende week weer?

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 21 september 2006, 13:36:


:) 2 wilde-wieven-die-wijd- weg-wonen
bedankt voor de cadeautjes en het pak beschuitjes :)
Ben nieuwschierig naar wat ik je geleerd heb zonder dat ik het in de gaten had, mag je ook altijd ff mailen natuurlijk

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Men zou der jaloers van worden
Het heeft me alweer aangestoken vanavond meteen te gaan clickeren!
Gister nog iets heel leuks gedaan: Queenie is doodsbang van tuinslang, zelfs al komt er geen water uit (ze wéét dat er water kàn uitkomen)..
Nu geef ik de paarden water door de tuinslang en vind ik het best vervelend dat Queenie steeds wegspringt bij de tuinslang, maar ook op wandel geen waterstraal voorbij durft te gaan .. zelfs niet in de verte...
en alle plassen overspringt dus alsof die plassen plots kunnen gaan water spuiten!!??

Nu ... gister gecklickerd op tuinslang: eerst targetten. Ging heel goed maar als ik kraan openzette en er paar druppeltjes uitkwamen: hups.. Queenie weg...
Ik wou natuurlijk niet dat ze die reactie had, dus maakte ik de stapjes nog veel kleiner (lees: de druppeltjes).

En ... na 20minuten ongeveer (het lijkt altijd langer dan het is ) kon ik slang redelijk hard laten lopen (stromen voor de ollanders ) en targette ze de zachte straal water met der neus!

Toen heb ik me de hele avond zitten afvragen: "Eva, waarom sukkel je al die tijd met die slang en de angst van queenie, terwijl ze op twintig minuten al over de ergste schrik heen is!??" Had ik veel vroeger moeten doen!

Maar goed: ik ben opgeladen voor de plassen water! Sinds het clickeren met de waterslang gister ligt nu toch een grote plas water in de wei die ik vanav zal gebruiken: elke mm in de plas staan = yessss!
Wedden da ze na 20 min helegans in de plas durft te staan??
Wie daagt me uit

Veel plezier nog met clickeren en hou ons op de hoogte!!!

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 september 2006, 16:47:


Haha Eva, IK DAAG JE UIT!! Nu moet ik dus zeggen: DAT ga je niet redden met Queenie!! No way.....
Ja, Eva.... waarom sukkel jij voort met die tuinslang????
Waarom heb je dat er niet uitgeYEST?
Haha... hoor mij! Grappig.

Weet je wat eergisteren 1 van de prachtigste momenten voor mij was?
Zal ik je vertellen.
Piet had een stuk donkergrijs tapijt in de paddock liggen. En Shiny was er doodsbenauwd voor. Het ding bewoog als ie er op ging staan, dus hij sprong weg.
Aan het clickeren.

Shiny: voorzichtigjes naderbij komen... Piet: Shiny... nog 1 pasje dan.... Piet: Shiny, duidelijk hoog adrenaline-niveau, gespannen... toch nog 1 pasje, tapijt aanrakend met 1 voet... Piet; YES, YES,
Shiny, met semi ware-doodsverachting: 2 voeten op het tapijt..
Piet: ja dag...... zoveel Yessen ga ik niet opschijven!
Shiny: iets meer vertrouwen.... maar nog steeds gespannen.... stapt op het tapijt!
(Precies op dát moment zie je dus het paard twijfelen tussen 2 dingen: a) het hele grote vertrouwen in Piet..... b) zijn heel sterke en grote angst voor het tapijt....
Dat is het mooiste moment....)

Piet: nog meer, idioot veel, Yessen...... en Shiny blijft staan. Zucht van verlichting.... en ontspant!
Nog meer Yessen voor het parkeren en ontspanning.... Iets anders doen..... en weer terug naar het tapijt. Parkeert zichzelf meteen op het tapijt en krijgt wederom zijn YESSEN en beloning. Klaar. Tapijtangst verdwenen. Halleluja, amen.

Het werkt.

Dus Eva, denk ik heel eerlijk gezegd dat je het gewoon wel gaat redden.
)
Hoor ik dat nog voor mijn vakantie? (a.s. zondag)....

Groetjes,
Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 september 2006, 16:47:


Zou me tegenvallen als het zolang moet duren :)
Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 17:17:


Kijk....das nou leuk.
Leuk verhaaltje ook ...maar dat bedoel ik eignelijk niet.

Tegelijkertijd loopt er nu een lijntje van een dame die het knap moeilijk heeft met haar neiuwe 15 jarige paard.
Daar wordt door verschillende Parreli aangeraden.
Ik vind dat wat vreemd....want niemand hier KENT dat paardje...en weet dus ook in het geheel niet hoe dit dier op druk gaat reageren.

Dat KAN goed gaan.....maar ook verschrikkelijk fout ?

Clickeren werkt voor ELK paard....als de motivator er maar op aangepast wordt.

Snap je nu Wil waarom ik zo'n voorstander ben voor deze manier ?
Waarom ik zo'n tegenstander ben van een dwingende manier als Parreli ?
Respect...EN vertrouwen....op deze nmm. diervriendelijke manier verdient door Piet...tegen over afgedwongen manier zoals bij een Parreli ?

Nick

Nick Altena schreef op donderdag 21 september 2006, 18:08:


Ik ga Piet zijn systeem en Parelli niet vergelijken want daarvoor ken ik Piet zijn manier van werken niet genoeg , maar dit was ook net de basis van mijn antwoord . Nl eerst vertrouwensrelatie kweken met die merrie en dan pas aan werken beginnen te denken , anders KAN het toch niet goed gaan ? Ik denk dat er op deze merrie reeds meer dan behoorlijk druk is uitgeoefend . En ach , ja er is werk aan de winkel maar dramatisch kan je het niet noemen . Mischien wel in de ogen van de eigenaars maar hopelijk zien die het snel anders .

Nick Altena schreef op donderdag 21 september 2006, 18:08:


Hi Nick! Clickeren werkt! Da's zeker. Omdat Esther en ik, samen met Piet, ook met ongeclickerde paarden (nou ja.... zijn mini-shetten ook paarden ) gewerkt hebben en ik de snelheid van leren gezien heb. Het prachtige voorbeeld van Joke, de haflingerdame.
Zoals je hebt kunnen lezen hebben we de eerste dag alleen maar clickerwise gedaan, daarne Laag voor Head down....
Het grappige was dat Joke 1 dag later, ondanks haar net verkregen 4 vette plakken hooi, toch stond te mompelen naar ons, ons duidelijk in de gaten hield en vlak voor mij tot 2 x toe heel duidelijk met haar neus de grond aanraakte... Bewust. Geen toeval.
Een supersnel lerende, maar ook intelligent-onthoudende dame dus.

Ja Nick, ik begrijp nu dus helemaal waarom jij voorstander bent van clickeren!
Over Parelli kan ik al helemaal niet oordelen, omdat ik daar nog nooit iets mee gedaan heb en er niets van afweet. Althans: niet bewust.

Ik heb het verhaal van de 15-jarige KWPN'er ook gelezen en daar is ergens iets verschrikkelijk fou gegaan. Tegen die dame zou ik als allereerste willen zeggen: stop met alles waar je mee bezig bent. Terug naar af, terug naar 'iets' wat je paard nog wel leuk vond. Zodat jullie eerst weer eens samen lol krijgen. Van daaruit kun je een trainingsmethode kiezen die bij jullie past. Zoek hulp!

Nick, ik weet heel zeker dat als Piet druk op Shiny gezet had... hij nooit over het tapijt gelopen zou hebben. Shiny is een paard wat geen zware druk verdragen kan en zou daarvoor weglopen. De clou van clickeren is juist dat het paard zijn eigen vrije
beslissing kan nemen en zelf gaat nadenken.

Haha.... nooit gedacht dat ik me ook hierin nog eens zou gaan verdiepen!
Wie weet waar al dit spannends weer eens eindigt....

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op donderdag 21 september 2006, 18:29:


Ooit....in het verleden...heeft ons Pietje eens druk gezet op zijn Shiny.
Hij zal zelf wel vertellen hoe hem dat vergaan is



ik...en samen met mij nog vele andere die dit al doen...
Het eindigt niet....je blijft er mee doorgaan en je ziet er steeds weer opnieuw het nut en de voordelen van in....

Nick

Nick Altena schreef op donderdag 21 september 2006, 19:15:


Ik heb het ze verteld Nick, ze weten ervan, maar ik ga het lekker niet vertellen op dit forum. Een keer door het stof is genoeg he? :)
Elk mens maakt fouten, uit onkunde, uit stomme ongeconcentreerdheid. Laksigheid soms
Gelukkig kun je alles herstellen met clikkeren en komt het weer goed.
Clikkeren is zo wederzijds leren.
Wat me nu ook weer opviel is dat Esther en Wil, twee doorgewinterde paardendames, vooral Wil die al vanaf kind op een paard zit, zo oprecht verbaasd waren, dat het samenwerken zoveel concentratie van trainer en paard vergt en de ongelooflijke snelheid van leren. Dat je geestelijk soms hard moet hollen om je paard een stap voor te blijven en hoe ontzettend krachtig de voerbeloning is.
En hoewel alle paarden leerden en werkten om de ye s te horen en daarmee hun beloning te verdienen, zag je ook het verschil in paard/pony. De ene kalm, flegmatiek, de ander heftiger met minder geduld en nog weer een ander verschrikkelijk snel en slim.
Ook heb ik veel aandacht besteed aan het beleefd worden van het paard en hoop ik aangetoond, dat wanneer het fout gaat en je paard wordt opdringerig en brutaal, dat dit praktisch altijd aan de trainer ligt,
die de buitengewoon simpele uitgangsposities en handelingen niet kent of niet goed toepast.

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Eva Saegerman schreef op donderdag 21 september 2006, 16:47:


SUPERRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

Es

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 september 2006, 18:21:


Eddy legt de prioriteit hier nmm precies goed. Eérst de verstandhouding repareren en aan motivatie werken. Daar kan ik de Parelli-cursus niet voor aanraden, welke andere kwaliteiten die ook mag hebben.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op donderdag 21 september 2006, 20:29:


Is het niet prioriteit nummer 1, 2 en 3 dat dat paard niet meer op stal wordt gezet????

Of zit ik nu in de verkeerde draad te typen, eigenlijk? Ben de draad kwijt geloof ik.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 21 september 2006, 20:46:


Kan ook best zijn dat ik 1 en ander verkeerd begrepen heb, maar ik dacht dat dat paard vanuit de wei een schuilhok ofzo invlucht om aan de toorn des goden te ontkomen...

groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar