trea hoex schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 16:39:


Misschien kan ik er toch ook nog wel iets over zeggen Trea.
Wanneer je paard altijdstaat met zijn voeten vooruit, kan dat erop wijzen dat iets niet in orde is. evenals altijd met de voeten naar achter onder hem. Ook wanneer een been altijd naar voor of naar achter gehouden wordt zijn dat tekenen dat er iets met de gewrichten of voeten aan de hand is en dat daar dringend naar gekeken moet worden.
Maar zijn daar geen aanwijzingen voor dan doet het dwingend bekappen in een bepaalde stand meer kwaad dan goed, omdat er altijd spanning op de gewrichten zal komen te staan, wat extra slijtage zal veroorzaken.
Wanneer je paard dus niet altijd "verkeerd" staat is een foto niet meer dan de vastlegging van de voetas in een fractie van een seconde.
Piet

Marie-Christine Vesters schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:53:


Hallo,
Mijn paard heeft op driejarige leeftijd een trap gehad van een ander paard. Rechter schouder uit de kom, enorme inwendige schade. Haar rechterbeen wilde alleen nog maar naar voren en naar binnen. Een toonbeeld van elende. Volgens mijn dierenarts echter wel te genezen. Ze kon pas na een maand gericht fysiotherapie/lasertherapie en pijnstillers weer een beetje schuifelen, maar ze had een enorme wil te leven en mee te werken. Na twee maanden was ze nog wat kreupel maar kon weer lopen en zelfs draven! Ik liep ook tegen het probleem aan dat ze bekapt moest worden en absoluut niet met haar hele gewicht op haar rechter been kon gaan staan. Rechts sleet niet meer af, links des te meer. Rechts ontstond bijna een bokhoef, met een verschil tussen links en rechts van 2 cm..... Mijn hoefsmid kon het geduld niet opbrengen dat hij haar hoef na 10 seconden weer neer moest zetten. Een andere smid was zo slim haar tegen een wand te laten leunen en tijdens het bekappen kleine stukjes wortel en brood te laten voeren. Dat gaf hem wat meer tijd en mijn paard afleiding van het hele gebeuren. Wellicht ook voor jou een idee?
Mijn paard is nu 8. Haar schouder is helaas nooit meer helemaal de oude geworden, maar ze is prima te rijden. Krappe wendingen e.d. doen we niet als het even kan, als ze moe wordt is ze af en toe licht kreupel, maar ze wil heel graag. In de loop der jaren zijn haar spieren in de schouder door gerichte training gelukkig sterker geworden, maar uit de kom schieten kan altijd nog gebeuren. Zelf bekappen is erg fijn, kun je desnoods 2 hoeven per keer doen en zovaak en zolang het nodig is de hoef weer neerzetten.
Fijn dat je je paard niet weggedaan hebt. Veel mensen hebben tegen mij gezegd dat ik haar weg moest doen. Geen denken aan, zolang zij aangeeft plezier te hebben in het leven blijft ze, desnoods als grasmaaier....
Groeten,
Monique

Hoefsmid Rik schreef op donderdag, 7 juli 2005, 19:01:


http://www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/verbening_hoefkraakbeenderen_images/verbening_hoefkraakbeenderen.html
Hier is een aardig verhaal over hoefkraakbeenverbening.

Het lijkt mij het meest verstandig om zonder ijzers een zo breed mogelijke hiel te creeren zodat de takken uit kunnnen wijken voor het bewegende kootbeen, als het al voorkomt bij een paard wat blootsvoets is gehouden en goed bekapt wordt.
Het is altijd zo dat je door te nagels te slaan in de voet van een paard het beslag het hoefmechanisme zal verminderen. De noodoplossingen, zoals sneden in de hoegwand die dan genomen worden zijn allemaal symptoombestrijdingen.
Afgaande op de gelinkte site is het duidelijk dat het komt door een paard op harde ondergrond te laten lopen.... met.... ijzers.
Tja niet vreemd, want er gebeurt nog al wat in de voet van een paard als je met ijzer op steen slaat.
Er staan dan ook "geweldige " oplossingen onderaan de pagina

Vrij logisch lijkt me, aangezien je in het forum van Hoef Natuurlijk nog steeds oplossingen aandraagt die te maken hebben met praktijken uit het verleden en waarvan de beroepsbeoefenaren nu krampachtig proberen met allerlei "tussenoplossinkjes", toch hun marktaandeel te behouden.
Piet

Piet schreef op maandag, 11 juli 2005, 12:11:

Nou de kreet altijd is wel heel erg altijd ... ik vind heel vaak al erg genoeg en een reden om er dus wel wat meer in te duiken in voetassen en voetstanden.

Zoals velen wel weten staat Isabella Frans met de voorhoeven. Helaas ben ik nog niets tegen komen over franse standen in het boek over natuurlijk bekappen. Wel hoge en lage hielen en even wat over een voetas, maar dat dit van ondergeschikt belang is ... zolang je de zool maar volgt.

Eerder is hier gezegd dat Isabella's hoeven erg mooi zijn geworden ... ja van onderen, maar toch klopt er iets niet. Ze is wel degelijk anders gaan staan. Nee niet altijd, als ze jeuk heeft dan gaat ze zo wijdbeens staan om erbij te kunnen dan staat ze inderdaad niet bodem nauw .

Ik heb dus over franse standen moeten lezen in een traditioneel hoeven boek en daar staat dat een franse stand geen kwaad kan, maar dat je wel vaker moet bekappen als bij een ideale stand en dat je zeker moet opletten dat het franse niet grieks gaat worden haha, of beter, dat het niet verergerd. En dat is nu aan het gebeuren volgens mij wordt de zool aan de buitenzijde dikker en daardoor lijkt hij niet meer parallel aan de bodem te lopen als ik hem in mijn hand laat rusten. Maar dit is een werkje voor de bekapper die ik binnenkort laat komen.

Groeten, Ingrid

Monique Meijer schreef op maandag, 11 juli 2005, 13:09:


Beste Monique,

Ik denk dat we gelijkgestemde zielen zijn. Mij hebben ze ook tot drie maal toe in de kliniek de vraag gesteld of ik haar niet beter liet euthanaseren, maar ze stond er met zo'n klare ogen bij en had toch zo'n wilskracht om te leven dat ik dat echt niet kon. Niet tegenstaande de zware kosten ben ik nog steeds blij dat ik naar mijn eigen innerlijke stem heb geluisterd en niet naar de anderen. Ze kan, niettegenstaande haar pijnlijke schouder nog steeds een showtje weggeven, daar geniet ik dan dubbel van.
Ben jij de cursus "natuurlijk bekappen "gaan volgen en breng je dat nu ook in de praktijk?
Kan me je eens wat toesturen hoe dat ging toen je dat de eerste maal bij je paard zelf deed. Heb je daar heel veel zelfvertrouwen voor nodig?

Als je Wendy-hb schreef op maandag, 11 juli 2005, 20:05:


Hoi Ingrid
als de zool aan de buitenkant dikker wordt is daar een reden voor. De zool wapent zich tegen extra slijtage door harder te groeien en meer "eelt" te produceren aan die kant.
Hij bereikt zo de natuurlijke stand die het minst vraagt of ten koste gaat van de gewrichten.
Isabel heeft een Franse stand, mijn Don ook en bovendien nog x beentjes ook. Toen hij geboren werd wilden ze hem het liefst maar in laten slapen vanwege de kromme pootjes. Toen hij nog veulen was is er een smid mee aan de gang gegaan die zijn stand gecorrigeerd heeft. Zolang alles kraakbeen is denk ik dat dat kan, (ik weet niet wat er gebeurd zou zijn als hij onmiddelijk natuurlijk bekapt was) en was het daar dan maar gestopt. Maar nee, dat "rechtzetten" heeft jaren geduurd, elke 2 maanden weer rechtzetten, dus van stand veranderen en weer de gewrichten anders belasten. Zonder dat er eigenlijk nog een resultaat bereikt werd
Want vergeet nu niet dat ook een hoefijzer scheef afslijt he.
.Het enige wat later bereikt werd is dat Don hko.htm">hoefkatrol fase 3 gediagnosteerd werd en de artsen zich bij het zien van de foto's afvroegen hoe het mogelijk was dat het dier nog een stap kon lopen.
Of het werkelijk hko.htm">hoefkatrol was weet ik niet, dat er iets niet in orde was is zeker. Don had dan de mazzel dat ie van een arts was, die is gaan uitzoeken wat er tegen te doen was en hem het wel eerder beschreven middel gegeven.
Toen hij bij mij kwam zijn ogenblikkelijk de ijzers ervan onder gegaan.
Hij staat nu zoals ie staat. Ik ga onder geen beding proberen iets aan zijn stand te veranderen. Ik vind het ook helemaal niet belangrijk, Hij loopt als een kievit, zonder medicijnen. Op een gegeven moment houdt de groei de slijtage in evenwicht in de meest natuurlijke stand van het been, dat de gewrichten zo min mogelijk belast. Is dat Frans? Is dat Grieks is dat weet ik wat? Recht is mooier, maar Romario had ook kromme pootjes, je moet es kijken hoe die kon voetballen :)
Piet

De mensen in de les willen iemand laten spreken over het natuurlijk bekappen!!!!
De lesgever stelde dit voor en de anderen waren (matig) enthousiast...
wordt vervolgd...

groeten,
Liesbet

Marie-Christine Vesters schreef op maandag, 11 juli 2005, 21:45:


Beste Marie-Christine,
In November 2004 heb ik de cursus "Natuurlijk Bekappen" gevolgd en vanaf dat moment ben ik mijn paard op die manier gaan bekappen. Voorheen bekapte ik mijn paard al anderhalf jaar zelf (conventioneel), zoals ik geleerd had tijdens een 10-daagse cursus in Zwolle. Dit uit pure nood omdat mijn paard zo verschrikkelijk bang was voor de hoefsmid en alleen met praam en onder verdoving te hanteren was. Ik heb namelijk diverse hoefsmeden gehad, allemaal hadden ze geen geduld en vonden dat ik mijn paard maar manieren bij moest brengen. Aan haar slechte schouder die mijn paard moeilijk naar buiten kan brengen, hadden ze helemaal geen boodschap, ze was gewoon lastig en een kreng. Ik vond dat zo erg, mijn paard had pijn en was bovenal gewoon bang, omdat ze in het verleden in de diverse stallingen zo veel nare dingen meegemaakt had. Ik wil geen details op internet zetten, maar er is zoveel gebeurd dat ik heb gebroken met de diverse "vrienden" waar ze gestaan heeft.
Er is in het verleden door diverse hoefsmeden zoveel aan haar hoeven geprutst, ze kreeg de ene hoefzweer na de andere, achter stond ze ontzettend scheef. Ze heeft zelfs hoefijzers gehad, maar die waren er na twee dagen weer afgescheurd, omdat de hoefwand nauwelijks 1 mm dik was. Je zult begrijpen dat voor mij de maat vol was. Ik had geen paard gekocht om het door anderen te laten mishandelen of door zogenaamde hoefsmeden te laten verprutsen. Zoals je merkt ben ik hier nog steeds boos over........
Ik ben blij dat ik de cursus Natuurlijk Bekappen gevolgd heb, al was ik in het begin erg sceptisch. Diverse hoefsmeden hadden al vanalles geprobeerd, waarom zou deze methode zoveel anders zijn. Maar deze methode werkt gewoon! Mijn paard kan veel beter lopen, ze staat achter niet meer zo verschrikkelijk scheef en het belangrijkste: sinds augustus 2004 hebben we geen hoefzweren meer gehad. Natuurlijk Bekappen is veel gemakkelijker te doen dan conventioneel bekappen! Conventioneel bekappen heb ik altijd wat eng gevonden, ik heb echt geleerd te "kappen" en dan zo kort mogelijk, waarbij de zool hol gesneden wordt, zo dicht mogelijk bij het leven (even uitschieten, brrrrr......), straal bijna weg en dan hoefijzer eronder.
Toen ik mijn paard de eerste keer Natuurlijk bekapte vond ik het helemaal niet eng. Ik wist immers als ik de zool maar aanhield, kon er niets mis gaan. Het deed me dan ook ontzettend goed als mijn paard na een bekapping beter liep dan voorheen (eerder was het altijd andersom). Ze heeft ook gemerkt dat bekappen niet eng is en dat ze niet meer bang hoeft te zijn. Ze geeft bereidwillig haar hoefjes en staat rustig te wachten tot ze klaar is.
Je vraagt of je daar heel veel zelfvertrouwen voor moet hebben..... Dat krijg je vanzelf als je de cursus hebt gevolgd. Je kunt daar immers op hoefjes oefenen! Alles wordt zo duidelijk uitgelegd, het is echt heel goed te doen!
Veel succes met je paard!
Groeten,
Monique

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 9:26:


Dat is echt een openening! Yes!
Ze staan er in ieder geval open voor, hoe het verder uitpakt is natuurlijk nog maar de vraag.
Ben heel benieuwd hoe dit verder gaat verlopen...

gr Caroline

Ienie schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 9:44:


Hoewel ik me daar best beschikbaar voor wil stellen, ben ik bang dat je eerst een paar uur uit kan gaan leggen hoe natuurlijk bekappen werkt en dan over zult gaan in een verzandende discussie, simpelweg omdat mensen soms niet willen geloven dat het werkt zoals het werkt, als ze dat niet met eigen ogen gevoeld en gezien hebben.
Ik bedoel: het kwartje moet vallen.
In de cursus gaan mensen zelf aan de slag met het "bekappen" ( er komt natuurlijk geen beitel aan te pas) , hebben het boek bestudeerd, de dvd gezien en een dag lang uitleg gehad.
Mensen die zo vastgeroest zitten in hun overtuiging staan meestal niet open voor iemand die het totaal anders ziet.
Misschien weet je wel wat voor discussies en op welk niveau er gevoerd worden en zijn op een site als Bokt.
De lesgever zou er het beste aan doen, als hij op de hoogte wil komen, zich in te schrijven voor een cursus. Zodat hij achteraf met kennis van zaken kan oordelen.
Begrijp dus goed, ik ben niet bang om een paar uur te discussieren, met wie dan ook, maar ik denk niet dat het nut heeft.
Piet

Piet schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 11:14:


Ja, Piet, ben bang dat je gelijk hebt.
Als je tegenover elkaar blijft staan wordt 't 'm niet!
Dat is het zonde van je energie en wordt het overtuigen.
Maar inderdaad als die lesgever werkelijk wilt weten wat het precies inhoud
zou hij dat op zijn eigen energie moeten doen.(dus de cursus volgen)
Aan de andere kant, als er nou 1-tje bijzit die werkelijk is ge-interesseerd en open staat voor NB dan is dat mooi mee genomen. Je weet nooit wat de werkelijke "winst" is. Bij de een duurt het effe en de ander heeft zoiets als Yes...

groetjes

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 9:26:


Hoi Liesbet

Ik vind het echt geweldig dat je je omgeving ervan wil overtuigen. Het is een moeilijke klus. Mensen doen dingen nu eenmaal al jaren zo en als ze niet direkt de gevolgen ergens van inzien dan blijven ze vaak bij hetzelfde.
Omdat ze het idee hebben dat dat werkt. Ze blijven in hun vaste patroon en alles wat anders is dat deugd vaak niet of ze willen er niet voor open staan.

Ik heb eigenlijk wel het idee dat het ijzer de laatste tijd toch meer onder vuur komt te staan.
Er stond zelfs een stuk in de hoefslag over onbeslagen, in het wild levende mongoolse paardjes.
Een mevrouw had studie naar de Mongoolse paardjes gedaan en rara wat kwam daaruit. De mongoolse paardjes konden zomaar zonder ijzers over rotsachtige gebergten lopen. Ook kwam in het stukje naar voren dat ijzers toch echt wel nadelige gevolgen hebben. En dat maar een heel klein percentage van de hoefsmeden dit toe zouden geven!
Het was een beknopt stukje, maar toch!