Nick Altena schreef op maandag, 5 september 2005, 22:57:


"Rigoreus dus", die twee woorden, zo gemakkelijk om die in een adem met Strasser te noemen...
Nick, heb jij het boek van Strasser wel eens gelezen?
Zo ja, dan weet je dat Strasser NIET voor rigoreus staat als er niks ernstigs aan de hand is met een hoef. Alleen wanneer er toch al grote problemen zijn bepleit ze een rigoreuze aanpak want dan maakt het toch geen zak uit. Integendeel, het paard heeft dan de kans dat de ellende sneller achter de rug is (jeweetwel, zacht heelmeesters maken stinkende wonden). Strasser zegt dat als er geen aanleiding is tot 'rigoreus' ingrijpen dat je dat dan ook niet moet doen, ga voor de geleidelijke weg!
Zo nee, lees het dan twee keer. De eerste keer met je bevooroordeelde bril op en de tweede keer met een open mind (zo is het mij vergaan). Je zult dan een heel wat genuanceerder beeld krijgen over de Strasser-methode.

Groeten,
Dorien

trea hoex schreef op dinsdag, 6 september 2005, 11:40:


Veel minder rasgebonden denk ik alswel gebonden aan omgevings omstandigheden. Rasgebonden moet je zien als populatiegenetica, en bij dergelijke door vele loci samengestelde kenmerken is normaalgesproken de vererfbare impact niet hoger dan ongeveer 20%.

Dit komt overeen met de waarnemingen dat ontsnapte paarden die zich bijv. bij een mustangkudde aansluiten binnen redelijk korte tijd vergelijkbaar goede hoeven krijgen (o.a. Jackson).

Daarom, omdat die omgevings omstandigheden zo onnoembaar belangrijk zijn, heb ik eerder ook al steeds aangedrongen het opsluiten van de paarden in stallen te stoppen. Als ze lekker kunnen scharrelen, desnoods maar op een boerenerf vol "dingen" als modder, losse stenen (puin), stuk oud landbouwplastic, gerei, tractor, etc... levert dat niet alleen een gezellige rommel op maar ook een "verrijkte" omgeving. De ex-boxen kunnen prima "doorbroken" worden tot een soort labyrinth-loopstal, waardoor de bruikbaarheid van de boxen niet eens wordt aangetast maar eerder in flexibiliteit verhoogd. Ik vind nog steeds dat natuurlijk willen bekappen van stalopgesloten paarden een druppel op een gloeiende plaat is en doodlopende weg. Eérst moet je geschiktere omgeving aanbieden waarbij natuurlijk bekappen een aanvullende extra is.
Uiteraard ben ik het wel eens met dat beslagen paarden van ijzers ontdoen een goede zaak is, zelfs bij stalpaarden, maar dat is een ander verhaal.

Groeten, Egon

Dorien66 schreef op dinsdag, 6 september 2005, 12:06:


Ik heb het boek van Strasser wèl gelezen, en kom toch tot de conclusie, dat vaak in de zool en straal wordt gesneden. Dit vind ik behoorlijk rigoreus tov. natuurlijk bekappen. Als je die foto's van de website van Ivanhoe kijkt, en dan met name de laatste foto, vóór de ijzers er weer onderkwamen, kan ik niet anders dan constateren dat hier zéér rigoreus in is gesneden. Misschien was het nodig, bij die hoeven, op dat moment, dat weet ik niet. Maar na het lezen van het boek van Dr Strasser ben ik in ieder geval tot de conclusie gekomen, dat ik er liever voor kies om volgens de regels van natuurlijk bekappen te werk te gaan en niet volgens Strasser, het is mij ook te rigoreus.... Dat heeft niks met vooroordelen te maken, maar met persoonlijke keuze.

trea hoex schreef op dinsdag, 6 september 2005, 11:40:


Hallo,
k denk ook niet dat mijn paard zulke concave zolen kan krijgen. Aangezien ik 40 uur per week werk is het soms moeilijk veel op pad te gaan. (Jammer genoeg moet je ook wassen, strijken (bah), enz). Mijn paard is wel dag en nacht buiten, al heeft ze soms tijden dat ze beslist in de stal wil slapen. Ik bekap haar sinds een jaar natuurlijk, sinds oktober 2004. Daarvoor bekapte ik haar al twee jaar traditioneel, waarvoor ik een 10 daagse cursus gedaan heb. Het enige voordeel daarvan was dat ik haar nu niet meer met een gediplomeerde bullebak moest plagen (ze kon alleen onder verdoving en met praam bekapt worden, zo bang was ze) en dat ik haar hoeven kon corrigeren wanneer ik wilde. Ik kon haar hoeven iets verbeteren met de traditionele methode (ze brokkelden niet meer), maar de vele hoefzweren bleven. Een jaar geleden hoorde ik van NatuurlijkBekappen en met deze methode verdwenen de hoefzweren.
We zijn nu een jaar zonder hoefzweren! Geweldig toch? We kunnen nu rijden wanneer we willen en zelfs afspraken maken! Anders was het steeds: Nou, ik moet even kijken of ik zondag wel kan, hangt ervan af hoe Indy loopt..... En meestal had ze wel weer iets.
Indy haar zolen achter zijn in vergelijking met een wilde hoef niet erg concaaf, maar ze kan wel over de onmogelijkste dingen lopen zonder problemen. Zondag ging ze bij een buurman op een grote puntige steen staan en wandelde rustig verder. Op de zool nog geen deukje. Voor is ze met zoiets wel iets gevoelig en knikt iets in, maar wandelt daarna ook rustig verder, zonder hoefzweer!
Monique

Dorien66 schreef op dinsdag, 6 september 2005, 12:06:


De "methode Strasser" is ontstaan vanuit een DA praktijk met klinisch nogal zware gevallen, en naar mijn indruk pas de laatste tijd genuanceerder geworden naarmate het toepassingsgebied werd verbreed.
Mevr. Strasser had/heeft voor haar "zware" behandelingen een heel aanvullend complex van faciliteiten beschikbaar. Dit kán klinisch, maar lijkt me totaal geen werk voor de gewone paardenhouder die het basispatroon van hoeven en onderhoud wil/moet leren.
En daarmee is denk ik een flink stuk van zowel de aanknopingspunten als de verschillen t.o.v. het "natural" hoefonderhoud te verklaren. Nmm een bottleneck blijft het frequent zelf controleren en zo nodig "klein onderhoud" door de verzorger zelf. Natuurlijk bekappen blijft een farce, een etiket ook maar, zolang er geleund wordt op de "professional" die relatief weinig frequent eens langskomt en dan centimeters wand e.d. moet verwijderen omdat er in tussentijd niets aan gedaan wordt (dit geldt uiteraard voor alle "methoden"). En zoals Hans v. K. laatst opperde: als je paard voldoende passende beweging krijgt heb je niet eens werk aan die hoeven! Da's alwéér "omgevingsomstandigheden"!

Groeten, Egon

Monique Meijer schreef op dinsdag, 6 september 2005, 12:46:


Hi Monique, sluit me aan bij Trea! Geweldig meid, wat een voeten! Het lijkt of wij een beetje hetzelfde 'probleem' hebben bij onze paarden. Ook die van mij heeft rechtsvoor zo'n platvoet... Het begint nu weliswaar allemaal wat holler te worden maar niet zoals sommige hoevenfoto's die ik weleens zie van de andere Forum-leden.
Het zij zo.... Wij zijn nu precies 1 jaar van de ijzers af. Misschien weten jullie nog wel dat hij in maart wederom hoefbevangen is geraakt.... Dus hadden we pech.
N.a.v. daarvan heb ik maat-hoefschoenen voor hem aangeschaft bij Smit.
Ik moet zeggen dat hij, dankzij die schoenen, nog enigzins kon lopen, en ik hem in beweging kon houden waardoor het genezingsproces wat sneller verloopt.
We hebben heel wat afgewandeld..... en vooral Kruiskruid-kontrole-route's gelopen...
Hier in de omgeving geen bloeiende Kruiskruiden meer, toch nog een positief punt )

We hebben dus veel meer dan 1 jaar nodig... het zij zo.
Omdat een blote voet weer beter is als een gehoefschoende voet heb ik toevallig eergisteren de hoefschoenen weer eens uitgelaten. Het paard geeft zelf wel aan of dit kan of niet.
Maar ik merkte dat ie op het harde (met schoen) steeds beter ging lopen en ook weer in de bermen durfde te galopperen. Dat vind ik precies nu zo moeilijk! Wanneer doe je de schoenen weer uit en durf je weer zonder bescherming over het harde?
Nu, eergisteren dus. Ik moet zeggen dat hij toch ietwat gevoelig loopt, zeker in het begin, als we net op pad zijn. Pad is in dit geval een vlak betonnen fietpad.
Ik merk ook dat als we wat langer lopen hij zelf gaat wisselen met harde- en zachte ondergronden... Ik laat hem zelf zijn keuze maken... Lijkt mij het allerbeste.
De weg naar verbetering blijkt inderdaad in ons geval lang.... maar wij komen er ook!
Jij, Monique, bent ietsje verder met jouw paard als wij... Toch altijd leuk om te lezen, dat geeft mij echt een grote stimulans!
Geweldig!

groet,

Wil.