Simon Lingbeek schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:17:

Dat zal in de praktijk best zo zijn, anders zou de markt zich niet in deze richting bewegen. Juist daarom hang ik aan de bel. Dat moet je gewoon maar als signalering zien en is zeker niet persoonlijk naar wie dan ook bedoeld.


Daarover verschillen we dan van mening. Ik denk dat het dan juister beschreven is dat jij weliswaar "natuurlijk bekapt" maar dat dit op zich nog steeds maar weinig met het model van hoefnatuurlijk onderhoud te maken heeft.

Groeten, Egon

Monique Meijer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 10:33:


mijn paard heeft jaren geleden een ontsteking aan de toon van zijn rechterhoef gehad, deze ging snel over. t zou kunnen dat dit hier een overblijfsel van is. het stomme is dat niemand, geen ene smid en ook ik nooit iets hebben opgemerkt!! heb jij wel gewoon gereden het afgelopen jaar? ik ga maar ns naar die cursus hoefbekappen informeren.

ingrid van der post schreef op vrijdag, 16 september 2005, 12:50:


Hallo,
Rijden ging prima, gewoon een kwestie van rekening houden met wat ze kan en niet kan. En ze kan de laatste tijd steeds meer, galopperen gaat ook steeds beter. Misschien is het bij jouw paard wel helemaal geen hoornzuil. En dan nog: Ik heb me door onze oude dorpssmid laten vertellen dat als er wel een hoornzuil is en die zit gunstig en niet drukt in het hoefbeen, er helemaal niets aan de hand is. Een hoornzuil die ongunstig zit (in het midden van de toon), kan een gat in het hoefbeen veroorzaken door druk en dat veroorzaakt pijn en kreupelheid. Dan moet die hoornzuil eruit gehaald worden, en dat is niet zo leuk.
Ga gewoon de cursus doen, dan ben je niet van anderen afhankelijk. Maar laat wel een keer in de zoveel tijd een natuurlijk bekapper controleren! Is toch wat veiliger, wordt je zelf zekerder van.......
Kan ik helaas niet doen, daar is mijn paard te bang voor. Ze vertrouwt moeilijk vreemden die iets met haar hoeven willen.
Veel succes!
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 13:06:


De oude dorpssmid is, met alle respect, vast traditioneel opgeleid en zij halen soms oorzaak en gevolg door elkaar... Een hoornzuil is niet veel anders dan een slechte kwaliteit weefsel veroorzaakt door het niet grond parallel staan van het hoefbeen en daardoor de afknelling van het grote voorste bloedvat. Die druk en ook het gat wordt niet veroorzaakt door de hoornzuil zelf , maar door bovengenoemde reden. Het is dus volkomen onnodig en onzinnig dat operatief te verwijderen!
Een paard heeft een fantastisch zelfhelend vermogen wannneer je hem daartoe de gelegenheid geeft.


Karin

Karin Haneveer schreef op vrijdag, 16 september 2005, 13:56:


Hallo, Karin,
Natuurlijk, hij is traditioneel opgeleid, en stamt uit een hoefsmid familie, met generaties van hoefsmeden. Maar hij was wel de enige uit een lange rij hoefsmeden die ik versleten heb, die mij er iets zinnigs over wist te zeggen, die normaal met mijn paard om kon gaan zonder schoppen en slaan en die hoge hielen afkeurde. Hij was ook degene die mij vertelde dat mijn paard absoluut geen hoornzuil had.
Als jij zeker weet dat een hoornzuil alleen slecht kwaliteit weefsel is, enz. en dat operatief verwijderen onnodig en onzinnig is, dan ben ik daar erg blij om dat nu eindelijk te weten! Ik heb me jarenlang zorgen gemaakt en horrorverhalen genoeg gehoord......
Dank je wel!!
En dat zelfhelend vermogen, dat hebben we in het afgelopen jaar zelf ondervonden.
Groeten,
Monique

Ik ben het met je eens Piet, maar ik denk wel dat er een hele grote groep mensen is die ook wanneer de hoef gezond is en maar klein onderhoudt nodig heeft controle wil of nodig heeft.
Ik zou met alle kennis en ervaring die ik nu heb (en na 5 maanden onderzoek doen mag ik op zijn minst zeggen dat ik me erin verdiept heb), nog steeds af en toe iemand erbij willen hebben om te controleren of het goed gaat. Of de hoef zo recht blijft als hij zijn moet, of ik door het bekappen geen (miniscule) aanpassingen doe in standen ofzo wanneer dit niet de bedoeling is enz. Als jij elke keer zelf naar de hoeven kijkt leer je ze perfect kennen, maar misschien ga je ook wel kleine veranderingen missen. Net zoals wanneer je als je iemand heel lang niet ziet het je opeens opvalt dat diegene dikker is geworden of af is gevallen en als je die persoon vaak ziet valt het veel minder snel op.

Dat absoluut ook. De gemiddelde eigen-paarden-bekapper hoeft geen kennis van hoefproblemen te hebben. Maar deze problemen moeten wel tijdig gesingaleerd worden! En dát moet die eigen-paarden-bekapper dan maar net kunnen. Een keer in de zes weken of voor mijn part een keer in de zes maanden iemand erbij halen die zulke dingen vroeg kan herkennen lijkt mij ook voor een hele grote groep mensen heel erg noodzakelijk.
Hoe vaak tobben mensen niet eindeloos door met een paard wat net niet helemaal lekker loopt. Allerlei oplossingkjes worden gezocht terwijl het echte probleem vaak een professionele en deskundige aanpak vraagt.
Nee, controle blijft in mijn ogen heel erg belangrijk! En ik zou er persoonlijk ook wat voor over hebben financieel gezien om deze controle plaats te kunnen laten vinden door iemand die genoodzaakt is een groot werkgebied te hebben met de bijbehorende hoge reiskosten.

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag, 16 september 2005, 14:15:


.
Ja, je argument voor een bepaalde bedrijfsblindheid daar kan ik in meegaan. Een soort apk hoeven keuring, inclusief eventuele bijscholing aan de verzorger om de ingeslopen fout voortaan te voorkomen.
Prima.

Piet

ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 15:18:


Hallo,
Een frisse kijk op de zaak is nooit weg! Inderdaad, je wordt wel wat blind als je elke dag maar weer dezelfde 4 hoefjes onder ogen krijgt. Ik heb de cursus samen met een vriendin gedaan; we vergelijken regelmatig de hoefjes van onze paarden en houden zo goed mogelijk in de gaten hoe de hoeven zich ontwikkelen en hoe onze paardjes lopen. Een beroeps-natuurlijk bekapper zou natuurlijk wel beter zijn, maar dat lukt bij mijn paard nog niet ivm de slechte ervaringen in het verleden. Wellicht in de toekomst.
Groeten,
Monique