Dag allemaal,
Ik moet even mijn verdriet en teleurstelling van me af schrijven.
Buck,13 jaar, gevangen in de Pyreneeën, 1.55 m groot en al 9 jaar de kameraad van mijn leven, is afgelopen januari tijdens een duinrit licht kreupel geraakt. Om een lang verhaal kort te maken: de dierenarts constateerde een geirriteerd hoefgewricht -slijtage-, wat niet over ging met maandenlange zooltjes, afspuiten, gematigde rust en supplement (Joint Saver Pro). Foto's wezen niets uit.
Omdat ik niet wilde dat de
da het gewricht inspoot met hyaluronzuur, was ze uitgekakt en kon ik hem weer mee naar huis nemen.
Ik ging het tegenovergestelde doen van wat ik deed en toen stapelde de ene onlogica zich op de ander. Ik liet hem eerst (3 weken geleden) ontijzeren, omdat ik daar een mogelijke oorzaak vermoedde: gecontraheerde hoeven die het hoefgewricht knel zetten en kneuzen. Bekapt kon hij nog niet, de hoeven waren niet lang genoeg. Er kwamen onverwacht prachtige hoeven onder de siliconenzooltjes tevoorschijn. De straal was wat smal en (nog) niet meedragend, maar de zool was aardig hol en Buck stapte zonder gevoeligheid de straat op. De hoefsmid merkte in het verleden met beslaan vaak een verbrede witte lijn op, maar dat klopt bijvoorbeeld niet met de holle zolen. Hoge hielen heeft ie ook niet, juist een beetje platvoeten, wat ook niet klopt met de Strasser-filosofie van contractie. 9 jaar heeft hij op ijzers gelopen, waarvan de laatste 3 maanden met zooltjes+siliconen. Zolang ik hem heb, -9 jaar dus- loopt hij 24/7 buiten met een medepaard, de paddock is gedeeltelijk verhard en we hebben endurance plus dressuur gereden. Allemaal onlogische verklaringen voor het feit dat zo'n oerknol uit de bergen last van zijn ijzers zou hebben of versleten zou zijn!
Affijn, ik ben hem na het ontijzeren rustigaan weer gaan rijden, omdat een half jaar rust etc geen fluit had uitgehaald en besloot voorlopig de bocht niet om te gaan, dus we gingen de berm in, om de andere dag 20 minuten.
Hij werd blij -ik ook!- en hield zich goed. Ik merkte wel dat ik hem steeds iets aan de teugel moest rijden, want wanneer ik de teugels helemaal los liet tijdens draven op het harde, werd hij onregelmatig op dat rechtervoorbeen. Blijkbaar had hij de compensatie van meer gewicht op achter nemen nodig. Gisteren deed hij lekker gek in het land. Blijkbaar voelt hij zich goed.
Tot vandaag. Ik stapte erop en voelde het meteen: in stap al niet goed. In draf op een zacht pad was hij gewoon kreupel, dus ik ben terug naar huis gegaan en besloot de hoeven wat ronder te raspen. Daarbij kon hij op rechts al moeilijk blijven staan. Ook was de rechterhoef warm, ik heb hem afgespoten. Pieker me suf.
Verdrietig het stuk over
hko op deze site nog eens gelezen. Zie geen aanknopingspunten...
Kortom: het lijkt erop dat ik de treurige conclusie moet trekken dat ik nou ook uitgekakt ben... moet dit vage gedoe onze toekomst worden?
Christel
Hoeven
