Nick Altena schreef op zondag, 25 september 2005, 14:30:


De praktijk is anders Nick. Ik heb het plastic/nylon beslag vaak genoeg bewust toegepast om te weten waarover ik praat.

Overigens is nu een nieuw soort hoefbeslag dat zeer dicht komt bij blootsvoets. Het is buigzaam kunststofmateriaal dat onder de hoef wordt gelijmd. Het geeft mee (als hoefwand) met het hoefmechanisme. Heeft door de verlijming niet de nadelen van nagelen. Is maar ca 6 mm dik. Weegt weinig meer dan hoefmateriaal. Het is zeer slijtvast.
Als enige nadeel kan ik bedenken dat er meer afstand is tussen (harde) ondergrond en zool/straal dan bij blootsvoets. Maar dit is ook meteen een voordeel want het is daarmee een uitkomst voor paarden die blootsvoets maar niet willen wennen aan lopen op harde/scherpe steentjes.
Ik heb het door scandinaviers zien gebruiken, het komt uit Frankrijk, maar zoek nog naar een leverancier hier in Nederland.
Groet
Hans

Havank schreef op zondag, 25 september 2005, 14:55:


Dan zou dit nieuwe hoefbeslag dus REKbaar moeten zijn om volledig mee te gaan in het uitzetten van de hoef in alle gangen en daarnaast maar op een aantal punten vast gelijmd kunnen worden.
De vraag van HC samen met de gegeven antwoorden brengen mij op deze gedachte.

Nick

Ik heb hier er anders nog niet over gehoord/gelezen of het geadventeerd zien worden (Noorwegen).

Daarnaast zeg je dat het behoorlijk slijtvast is.
Dat zal inhouden dat de hoef veelste hoog groeit, voordat het weer ijzervrij is.
En hoe zit het dan met kalkoenen kunnen aanbrengen en weer verwijderen?

Ik dacht hetzelfde met het meten: papier, liniaal en stift.
In vaart zou je ze haast door een plak klei moeten laten hollen of zo.
Of eerst door verf en dan over een weg met papier bedekt.
Als je uit een natte wei komt en dan op een droge asfalt weg dan zie je ook de afdrukken goed, maar het houdt niet zo lang. :)

jo schreef op zondag, 25 september 2005, 16:56:

Het is voor zover ik weet een gloednieuw product. Het is zoals bijna al het hoefbeslag ontwikkeld voor de drafsport en waarschijnlijk vanuit Frankrijk meegebracht naar zweden.


Of het beslag nu versleten is of niet, in de drafsport worden hoeven elke 3 a 4 weken bekapt. Dat te hoog groeien heb je dus zelf in de hand.


Ik heb geen idee en het is voor de toepassing waarvoor het ontwikkeld is niet belangrijk. Kalkoenen worden in de drafsport niet gebruikt. Misschien incidenteel als er als publieksattractie eens op ijs geraced wordt. Maar dan gaat er bij mijn weten scherp ijzeren beslag onder.

Groet
Hans

jo schreef op zondag, 25 september 2005, 16:56:


das ook een idee van die verf...kan je het ook in verschillende gangen meten... :)
Nick

Huertecilla schreef op zaterdag, 24 september 2005, 20:29:

Dit schreef je onlangs zelf op bokt als gegevens ... nam eigenlijk aan dat je die ergens vandaan had gehaald .

@laat paardlief eens over een effen stukje asfalt of beton galopperen met vers vlakgeraspte en niet afgeronde hoefwanden. Vergelijk die afdruk met een onbelaste. Let hierbij vooral op de áchterste helft van de hoef, daar waar de kwartierboogjes zouden moeten zitten en verder naar achter.
Bereken nu het óppervlak.
Het oppervlak van 15 cm. diameter is circa 175 cm².
Bijvoorbeeld slechts 2½ mm. uitzetting, 5 mm. toename op de diameter, is daarbij al 7½% van oppervlak. In hoefvolúme al snel 100-125 cc.!!!!!!! per stap, zeg een cola-blikje bloed per drie stappen

Nog een PS

De verfproef (belast en onbelaste hoef) alsmede het pen/papier/meetlint hebben we ook al uitgeprobeerd (enkele "bokkers") en de resultaten waren niet echt "schokkend".

Isabella had 2 mm uitzetting bij de verzenen in belaste toestand tov onbelaste toestand (ik heb met pen/papier/meetlint gemeten).
bij de verfproef was de uitzetting minimaal, ook in stap. Wel viel daar op dat de straal een duidelijkere afdruk gaf bij belaste toestand tov onbelaste afdruk.

Wendy-hb schreef op zondag, 25 september 2005, 20:50:


Hoi Wendy,

Waarmee je dus eigenlijk zegt dat het niet alleen de uitzetting naar buiten toe is, maar ook de volume vergroting doordat de binnenzijde zakt.

Simon

Simon Lingbeek schreef op zondag, 25 september 2005, 22:20:

Hoi Simon

Daar zeg je wat ...

Het paard waarmee de "verfproef" was gedaan heeft een straal die ietwat onder de hoefwand uitsteekt.
Bij Isabella daarentegen steekt de hoefwand iets uit boven de straal (omgekeerd dus).

Kennelijk kan de hoef waarbij de straal als eerste de grond raakt minder ver uitzetten om dat deze niet kan "doorzakken" van binnenuit.
Bij Isabella komt eerst de wand op de grond en dan de straal pas, en kan de hoef dus wel volledig doorzakken en dus meer uitzetting van de hoef.

Weet niet of dit nu een logische beredenering is, maar zo ja dan zou het dus voor het hoefmechanisme zelfs beter zijn als de straal de grond net niet raakt.

Vraag me dan toch af of een beslagen paard waarbij de straal ver van de grond zit en dus nog verder wil doorveren, niet een een nog grotere uitzetting heeft. Als ik nl. naar het laatste ijzer kijk, dan zie ik dat daar wel meer dan 1 mm uitzetting bij de verzenen is geweest dan dat ik nu heb gemeten.

Interessant eigenlijk wel .....

Wendy-hb schreef op zondag, 25 september 2005, 23:32:


Ik begrijp niet zo goed wat je hier nu probeert te bewijzen. Dat ijzers toch niet zo erg zijn? Dat het geen ramp is als je de normale natuurlijke werking van een hoef belemmert door nagels in de witte lijn te rammen? Dat je het straalkussen wat onder de straal zit en wat gemaakt is om klappen op te vangen en te verdelen best wel buitenspel kunt zetten? Dat mensen als Jackson, Ramey en Strasser het fout zien? Omdat jij een hoefje op papier hebt nagetrokken?
Buiten dat de 2 mm nu ineens 1mm beweging is geworden: probeer het eens in draf zou ik zeggen. Niet voor niks zeggen we hier hoe meer beweging vooor een paard hoe beter.
Ik begrijp niet dat jij, die toch alle narigheid van ijzers aan den lijve ondervonden hebt, zelfs het woord "ijzers" nog wilt uitspreken.

ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op maandag, 26 september 2005, 8:23:


De onnauwkeurige methode van Wendy laat volgens haar al 2 mm. zien op een hoef van 7 cm. (meen ik).
Mijn simpel doorgerekende aanname (die ook als zodanig gesteld was) is daarom niet zó vreemd doch het blijft een aanname, vandaar dat ik vraag of iemand weet of hier data over zijn.

Omrekenen op basis van vervorming op ijzer is érg lastig omdat je met de flexibiliteit van het betrokken materiaal zit. Bovendien is er een adder onder het gras met flexibel (in welke mate ook) beslag; dit kan door veren het effect vergróten.
@Nick: ga eens op je blote voeten staan hupsen en nu met airnikes en tot slot op een springstok...
Dat aluminium minder uitzetting laat zien is logisch. Wil je méér dan bij ijzer, dan is een dun titanium-hoef'ijzer' dé keuze.
Ik kan me voorstellen dat bij titanium de hoef beduidend meer pompt dan zonder beslag.

Al met al veel ontwikkelingen mbt 'beslag' en dat is geweldig. Als dit zonder nagelen, flexibel en tijdelijk toegepast kan worden zie ik het als een gewéldige positieve ontwikkeling.
Blijft wel dat ik persoonlijk vind dat beslag met voorzichtigheid toegepast moet worden omdat de pezen en banden van het bewegingsapparaat níet overbelast mogen worden door téveel grip.

Maar: mijn basisvraag blijft nog open.

Simon Lingbeek schreef op zondag, 25 september 2005, 22:20:


Verkleíning is dat Simon.... Vergroting door toename van de diameter, verkleining door samendrukking. Dit laatste zal nihil zijn. Denk aan de zool die licht 'hol' is.

Huertecilla schreef op maandag, 26 september 2005, 9:16:


Al met al veel ontwikkelingen mbt 'beslag' en dat is geweldig. Als dit zonder nagelen, flexibel en tijdelijk toegepast kan worden zie ik het als een gewéldige positieve ontwikkeling.

Is dat er al niet? in de vorm van een schoen?

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op maandag, 26 september 2005, 9:29:


Een schoen weegt als ik me goed herinner ca 500 gram . Het nieuwe kunststof hoefbeslag dat ik heb beschreven in mijn posting Nr 4606 weegt net aan 100 gram. Een wereld van verschil als je draaft of galoppeerd.
Groet
Hans

Geheel toevallig kon ik met Buck (13 jaar, wildvang, onoplosbaar geirriteerd hoefgewricht) deelnemen aan een onderzoek van de Landbouwhogeschool in Wageningen, vakgroep paarden. Er ging dmv een wetenschappelijk onderzoek aangetoond worden dat Antoine de Bodt een kreupel paard rad krijgt door hem recht te richten dmv digitale registratie van de bewegingsafloop. Eerst moest de eigen ruiter stap en draf tonen en daarna een leerling van de Bodt. Het was een enorme buitenkans dat ik mee kon doen. Ik had niks te verliezen en na 8 maanden vruchteloos dokteren pak je alles aan.

Buck werd op al zijn gewrichten beplakt met piepschuim bolletjes met daaromheen lichtgevende tape. Ik moest rijden in de hal, waar een smalle baan was afgezet met halogeenlampen, camera's en een computer. Hij werd van opzij, van voren en van achteren gefilmd, dat was de reden dat er 3d-bolletjes op hem zaten ipv stickers.

Hij trok zich niets aan van de lampen en liep onregelmatig. Toen arriveerde Antoine de Bodt. Wierp 1 blik op Buck, die stond te wachten om door een leerling van hem bereden te worden en wees: "Linksgebogen paard, blessure rechtsvoor", wat ook de waarheid is.
Zijn ruiter ging erop en begon met het afwisselend contrastelling rijden.
Buck werd en minder onregelmatig. Het hoofd stopte op een gegeven moment met knikken, maar het rechtervoorbeen nam nog meer dan de helft van het gewicht en liet dus nog steeds pijn zien. Maar na twintig minuten doorwerken was hij nagenoeg rad en gingen we naar de hal voor de tweede opnamen. En daar verdween ook het laatste restje kreupelheid van het voorbeen, simpelweg omdat hij uiteindelijk evenveel gewicht op beide schouders nam. Het gebeurde onder mijn ogen!
De ruiter liet toen pas Bucks hals dalen en ik verwachtte het overbekende pijnlijke huppeltje te zien - hij laat het nl altijd zien als ie met zijn hoofd omlaag loopt -, maar HIJ LIEP VOLKOMEN REGELMATIG aan een lang teugeltje, ook op de moeilijke rechterkant.

Gelukkig was een vriendin mee die alles gefilmd had. Anders zou je zo'n verhaal toch niet geloven! Wat nu het punt wordt: kan ik het ook? maar het is te leren, en volgens AdB is het simpel. Je moet goed leren voelen wanneer hij niet gelijkmatig 2 schouders belast. Gelukkig kan ik er tamelijk in de buurt les in nemen.

Antoine de Bodt wordt niet erkend door dierenartsen en is daar vreselijk kwaad over. In eerste instantie denk je wat een arrogante kerel die loopt te schoppen tegen de gevestigde orde, maar de praktijk bewijst dat hij gewoon gelijk heeft. Vóór mij was bijvoorbeeld een paard dat onder de eigen ruiter als een kruk liep, maar onder AdB's ruiter helemaal rad werd en fantastisch bleek te kunnen bewegen. Het beest was 20 en had artrose.

Deze man te raadplegen is vele malen goedkoper en effectiever dan kreupelheidsonderzoeken, verdovingen, rontgenfoto's en inspuiten, dus ik kan me de terughoudendheid onder de dierenartsen wel voorstellen. Zij zien een deel van hun inkomsten wegvloeien.
Ik zie het licht weer branden en het is gedaan met de vaagheid.
Mijn zoektocht naar de oorzaak van de onoplosbare kreupelheid van mijn kameraad is beloond en onderweg heb ik nog iets heel waardevols ontdekt wat ik er absoluut in houd: het ijzerloos bestaan.

Christel Provaas