Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 17:52:


Goed uitgelegd Nathalie, zo heb ik het mijn groentje destijds ook allemaal geleerd, hij had wel ooit iemand op z'n rug gehad (hoe precies weet ik niet) maar hij wist niks, was echt groen. Het parelli programma heeft ons een heleboel geleerd en het ging prachtig in kleine stapjes, sloeg je iets over, dan klopte de volgende stap gewoon niet, er ontbrak iets. Die van mij heeft dus ook nooit een bit ingehad, heb het altijd ondingen gevonden maar de doorslag om zonder te gaan rijden was een ouder engels volbloed, behoorlijk pittig, die ik eens op een buitenrit, zowel z'n bit als het parelli halster om had gedaan. Op de terugweg werd ie wel erg "barnsweet" en begon vaart te maken.....;eerste reactie was de teugels opnemen (met dat bit eraan!) maar ik voelde hoe hij zich schrap zette en klaar was om het op een lopen te zetten, fractie van een seconde denkwerk, los die teugels en de andere teugels van het parelli halster in het midden gepakt, alles los dus.........paard meteen, allà minute, kalm, nek ontspannen lang en rustig doorlopen. Heb hem nooit meer met bit gereden! Zelfs een onbekend paard, haal ik het bit eruit en rijd op een halster of sidepull, is altijd veiliger!

van lennep schreef op zondag 11 november 2007, 19:38:


Nee, hoewel, paard mag er wel aan wennen, dattie snapt dat het gewicht van die ene teugel in die situatie geen communicatie is. Paarden kunnen het verschil in context goed maken (te goed soms, ze kunnen niet zo goed generaliseren) en kunnen dan nog steeds in een situatie met twee teugels reageren op enkel het veranderende gewicht van de teugel.
Hmm niet zo duidelijk. Neem nu Namkje wordt zo ingereden. Ze stapt dan in het begin inderdaad misschien kleine rondjes, je wisselt de teugel van kant, kleine rondjes naar de andere kant. Geeft niks, ze zal zelf wel experimenteren en ontdekken dat met zo'n mens op je rug rechtuitlopen handiger is. Het gaat immers nog niet om sturen dan, ze mag doen wat ze zelf wil.


Ik snap je. Hoop dat je mij ook weer snapt. Hoop dat ik mezelf nog snap

Nick Altena schreef op zondag 11 november 2007, 20:01:


Blijft staan dat je moet durven wachten, de rest met gezond verstand?

Nils en Olly

Ans Jondral schreef op zondag 11 november 2007, 19:56:


hoi
ik heb nog nooit gehoord dat dat stoornissen ook bij paarden kunnen voorkomen maar waarom niet
ik geef zwemles o.a aan kinderen met allerlei soorten gedragsproblemen en syndroom van down.
vaak denk ik daar komen ze weer
soms zit ik met mijn handen in het haar
soms wordt ik pissig zo van snap dat toch
maar ze leren het allemaal en dan ben ik helemaal trots op ze
en ze zijn verschrikkelijk lief
mischien heb je aan dit paard ook wel een ontzettende leukerd als hij het eindelijk allemaal snapt. zolang je maar voor ogen houdt dat hij een andere belevingswereld heeft dan een normaal paard.

groetjes petra

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 19:57:


Oke daar komt tie!
Nee joh, wat kan ik daarvan zeggen.
Harstikke leuk wat je met je paard doet.
Maar het verschil is zo groot kwa presenteren / uitstraling.
Cesar een hartstikke leuk ding, en wat een uitstraling, dat komt er in de dressuur zo mooi uit!
Dat vind ik zo mooi om te doen, er zo goed mogelijk op zitten, en het paard zo mooi / goed mogelijk laten lopen!
Om conditie op te doen, en haar sterker maken, gymnastiseren!
Ik vind dressuur mooi om te zien, lekker met je paard door het bos rijden aan een lange teugel is ook genieten, maar op een andere manier!

Spirithorses schreef op zondag 11 november 2007, 20:03:


Pien, compleet off-topic: wat weet jij van Borderline?? Is toch niet zo bekend of wel? Ben oprecht geïnteresseert, mail anders?

irene schreef op zondag 11 november 2007, 20:04:



Nogal nat ja... daarnet Hill therapy in de stortregen... Ze liep ineens met een heel andere hoofdhouding, leek wel weer een echt dressuurpaard HAHAHA
Maar mijn bodem houdt het geweldig goed dus.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 20:12:


Mooooii!

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 11:44:


Deze mevrouw heeft 39 van zulke filmpjes op Utube, ook bv. longeren met een target .
Het mooie vind ik dat ze ook nog het been beloont , door het te masseren , wat het juiste werk heeft gedaan en om aan te geven ja, dat been bedoelde ik echt
Het grote voordeel van de klik is dat je je paard op dat moment de informatie geeft over wat je wilt zien. Ik heb het al meer geschreven; er is geen enkele andere methode die deze snelle precisie kan evenaren.
Ook komt hier het zoeken van het paard naar voren, het zoeken hoe hij zijn baas kan laten clikken. been hier? Nee, ik hoor niks, been daar? nee nog niet. Been daar dan? KLIK! Ah ok! Voortaan dus daar!
En in volledige vrijheid, als het paard niet zou willen , doet ie niks.
Logische opbouw, als je paard je niet begrijpt omdat je te grote stappen neemt, werkt het niet.


Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Hai iedereen, heb me ook maar even aangemeld, na heel lang meelezen, en wil hier even een eitje kwijt .
Ik ben in principe natuurlijk ook voor ...-loos rijden (alleen zadelloos niet, wegens slecht voor de paardenrug op langere termijn en nog slechter voor mijn ego en lijf de laatste keer dat ik er vanaf gekatapulteerd werd).
Maar... er zijn altijd uitzonderingen, en dan bij voorkeur tijdelijk.
Ik geef een voorbeeld: mijn eigen arabier Piablo.
Ingereden met touwhalster maar door heel slechte eerste drie levensjaren heel erg scheef.
Wat ik zelf hem bitloos niet kon aangeleerd krijgen, was recht en nageeflijk lopen. Hij werd wel ietsje rechter en sterker, ook na osteopaat ed, maar niet voldoende. Ik heb hem uiteindelijk op de trailer gezet en ben er mee naar Eddy gereden. Conclusie van Eddy was de zelfde als wat ik dacht: het was op dat moment fysiek niet mogelijk voor hem om recht, laat staan dragend, te lopen, veel te slap en nog veel meer te scheef.
Nu is Eddy een betere ruiter dan ik ben, na een half uurtje vooral stapwerk en dan regelmatig zijdelingse hals buiging vragen en terug los, steeds opnieuw, begon hij een heel klein beetje na te geven. Maar was tegelijk ook erg moe.
Ik ben hem toen in overleg met Eddy heel regelmatig (soms 2 keer per dag 15 minuutjes) gaan rijden om hem sterker te maken. Er zat vooruitgang in, maar niet voldoende, alweer osteopaat nodig.
Uiteindelijk heb ik hem geleerd een hoofdstel met bit aan te doen via clickertraining en eens dat goed ging en hij het niet storend leek te vinden ben ik hem met dat bit beginnen rijden. De derde keer dat ik hem met bit reed gaf hij bijna spontaan na. Ik schrijf met opzet "bijna spontaan", want aangezien ik op de zelfde manier reed als voorheen moet het bit hem ergens wel gedwongen hebben om op zoek te gaan naar een andere houding.
Het rare gevoel in zijn lijf bij nageeflijk lopen was minder erg dan het rare (of pijnlijke?) gevoel wat het bit gaf.
Op drie maanden tijd was zijn bespiering vooral thv de lendenen en broek mooi toegenomen en was hij een pak rechter geworden. Buiten ben ik hem wel bitloos blijven rijden. Maar, en nu komt waar ik naar toe wilde, nu kan ik hem heel mooi nageeflijk rijden met zijn "dressuur-sidepull", (heb ik voor hem laten maken met een breder en gevoerd neusdeel wegens oud littekenweefstel daar) nu hij ontdekt heeft dat het goed voelt om correct te lopen, zijn lijf sterker geworden is en hij plezier in het bewegen op zich heeft gekregen.
Misschien was dat zonder bit ook gelukt met een hele goede ruiter en met veel tijd. Maar de oefeningen die Eddy met hem deed waren, ook al waren ze bitloos en in stap, ook inspannend en zwaar voor hem, brachten ook stress met zich mee. Hij heeft er geen bittrauma aan overgehouden, in ons geval vond ik een bit niet noodzakelijk een kwaad ding.
Ik heb ook al verschillende eigen en vreemde paarden geholpen van bit- naar bitloos over te schakelen, meestal zonder problemen eens het paard terug mag ontdekken dat de mens ook naar hem luistert en daardoor terug meer op zit en intentie, lichaamsspanning ed begint te reageren.
En ik ken ook bitloos gereden paarden die erg scheef zijn of een onderhals hebben.
In mijn ogen is bitloos rijden op zich geen bewijs dat dat rijden goed voor het paard is. Wel zou er bij goed, correct en gymnatiserend rijden steeds een streven naar bitloos rijden moeten zijn.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 20:27:


Ja ik heb idd gelezen dat jouw bodem goed dienst doet.
Nou bij ons in het land is het een zwembad! Er zijn nog maar een paar stukken waar ze droog kunnen staan buiten. Nou ja zo goed als droog dan.
Het gras is ontzettend slecht dus we moeten alweer flink bijvoeren.
Eind van deze maand gaan ze over naar het winterland, hopelijk is het daar beter.