Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 17:52:


Goed uitgelegd Nathalie, zo heb ik het mijn groentje destijds ook allemaal geleerd, hij had wel ooit iemand op z'n rug gehad (hoe precies weet ik niet) maar hij wist niks, was echt groen. Het parelli programma heeft ons een heleboel geleerd en het ging prachtig in kleine stapjes, sloeg je iets over, dan klopte de volgende stap gewoon niet, er ontbrak iets. Die van mij heeft dus ook nooit een bit ingehad, heb het altijd ondingen gevonden maar de doorslag om zonder te gaan rijden was een ouder engels volbloed, behoorlijk pittig, die ik eens op een buitenrit, zowel z'n bit als het parelli halster om had gedaan. Op de terugweg werd ie wel erg "barnsweet" en begon vaart te maken.....;eerste reactie was de teugels opnemen (met dat bit eraan!) maar ik voelde hoe hij zich schrap zette en klaar was om het op een lopen te zetten, fractie van een seconde denkwerk, los die teugels en de andere teugels van het parelli halster in het midden gepakt, alles los dus.........paard meteen, allà minute, kalm, nek ontspannen lang en rustig doorlopen. Heb hem nooit meer met bit gereden! Zelfs een onbekend paard, haal ik het bit eruit en rijd op een halster of sidepull, is altijd veiliger!

van lennep schreef op zondag 11 november 2007, 19:38:


Nee, hoewel, paard mag er wel aan wennen, dattie snapt dat het gewicht van die ene teugel in die situatie geen communicatie is. Paarden kunnen het verschil in context goed maken (te goed soms, ze kunnen niet zo goed generaliseren) en kunnen dan nog steeds in een situatie met twee teugels reageren op enkel het veranderende gewicht van de teugel.
Hmm niet zo duidelijk. Neem nu Namkje wordt zo ingereden. Ze stapt dan in het begin inderdaad misschien kleine rondjes, je wisselt de teugel van kant, kleine rondjes naar de andere kant. Geeft niks, ze zal zelf wel experimenteren en ontdekken dat met zo'n mens op je rug rechtuitlopen handiger is. Het gaat immers nog niet om sturen dan, ze mag doen wat ze zelf wil.


Ik snap je. Hoop dat je mij ook weer snapt. Hoop dat ik mezelf nog snap

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 20:20:


Ik snap het hoor!!
Moet ik het je even uitleggen?

Bedankt!

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zondag 11 november 2007, 19:56:


Klopt
Jolien heeft het ook mogen ondervinden met Queenie, maar geheel onverwachts
Ze was net aan het flink pertrol (galop) aan het geven met Queenie op een buitenrit toen een van de teugels loskwam en ze dus nog eentje in haar hand had. Jolien gaf dezelfde hulpen om te stoppen maar dan met een teugel. Queenie stopte net zo snel als anders, stond stil, wij konden de teugel weer vastmaken en Jolien zette haar galopje verder.