Inge Teblick schreef op vrijdag, 3 september 2004, 10:23:
> sannie schreef op vrijdag, 3 september 2004, 10:08:
>
>> van Parelli-instructeurs en zie dan meewerkende vrolijke paarden
>> die niet van hun baas weg te slaan zijn (bij wijze van
>> natuurlijk).
>
> Perceptie? Ik zie brave, gehoorzame paarden, die geen
> initiatieven nemen. Ik denk overigens dat veel mensen inderdaad
> graag brave, gehoorzame paarden hebben die geen initiatieven
> nemen.
Kijk, dat bedoel ik nou. Vooroordelen, vooroordelen, vooroordelen.
Degenen die hier zijn geweest bij de forum-BBQ, hebben jullie ook die indruk? Is Harisha een braaf gehoorzaam paard dat geen initiatieven neemt?
Harisha kan ik op commando naar me toe laten galoperen. In een vrij grote bak. Het lijkt me zo dat als je het puur over "vermijdingsleren" hebt dat je dit niet zo voor elkaar krijgt. Ze zou dan beter mij kunnen vermijden. Een paard zal ook niet zo snel naar het schrikdraad afrennen als het schrikdraad hem zou roepen.
Het is me ook al opgevallen dat paarden graag lijken te
parellien. Als ik met het touwhalster aankom en een paard wil pakken proberen ze soms elkaar voor te zijn en krijg ik een andere neus in het halster dan die ik bedoelde.
Ok, paarden die op commando op me af stuiven, paarden die het halster van elkaar af proberen te pikken. Hoe verklaar je dat? Er komt nooit ook maar enig snoep aan te pas, voer krijgen ze ook al maanden niet (staan gewoon op de wei).
Wat die initiatieven betreft, ook Harisha sprint soms uit zichzelf weg als ik een oefening wil doen die ze minder leuk vindt. Vanuit een sprong ineens in rengalop, hoofd op de borst en me blijven aankijken en als het ware uitdagen, rondjes om me heen rennend. Na een paar rondjes kan ik haar roepen en dan maakt ze een sliding stop voor mijn neus en geeft dan een enorme zucht. Voor ons is het een spel, allerminst een geval van "brave gehoorzaamheid".
En het is dit vooroordeel, van mensen die het
Parelli-systeem bevooroordelen omdat ze ergens horen of lezen dat het vermijdingsleren is of negatieve bekrachtiging of wat nog meer "negatief" klinkende termen... Niet wetend, nooit erachter komend, hoe leuk paarden dit vinden.
Als je kijkt hoe paarden met elkaar omgaan dan zie je dat ze zelf ook op precies dezelfde manier te werk gaan. Een paard dat opzij moet wordt niet opzijgelokt door het andere paard dat een graspolletje aanbiedt, nee, die doet gewoon de oren in de nek, de andere gaat opzij en ze zijn weer even goede vrienden.
Vooroordelen heb ik zelf natuurlijk ook. Als ik denk aan clickeren dan zie ik schooierige paarden die geen enkel respect hebben voor de mens, die alleen maar wat doen voor eten, voortdurend met de oren gespitst naar de voerzak zitten te loeren en direct alle medewerking verliezen zodra de zak leeg is.
Natuurlijk vinden clickeraars ook dat het anders is...

Ik zou niet meer aan
Parelli doen als ik ook maar een vermoeden had dat onze paarden het niet leuk vinden.
Groeten,
Frans