Nick Altena schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:25:


En jij hebt niet in de gaten wie die lolbroek is?
Hahaha, die heeft wel meer naampjes en ze zijn altijd toepasselijk voor hetgeen er geschreven wordt, ik vind het wel lachten. Persoon heeft vandaag nog chocoladetaart gegeten trouwens.

Spirithorses schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:31:


Ja tuurlijk , Pien vind het wel lachen..... tot ze zelf aan de beurt is ....

Ja Pien , ik denk te weten wie het is.

Nick Altena schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:34:


Er zijn natuurlijk mensen die er lol in zien omdat jij altijd weer hapt....

amar schreef op zondag 5 oktober 2008, 23:24:


Ok, als ik jou was, zou ik toch mijn intuïtie volgen en het afsluiten bij natte periodes, zo slaap je zelf beter en bij drogere periodes zet je het gewoon open, ze zakken er minder hard in dan als het zo nat is (zo diep zakken, is dat wel goed voor de pezen e.d.?) en dan is het voor de paardjes play-and-extra-dinner-time

Piet ik ga me absoluut niet bezig houden met deze Bizarre/abstracte en totaal onzinnige vergelijking tussen mens en paard !Een vergelijking die nergens kant noch wal raakt en elke gevolgtrekking situeert zich tussen Barbapapa en De teletubies .Moest ik een paard zijn belande ik voor mijn twee jaar in de sossis nadat ik vijf slachters invalide heb gesjot in hun poging om een kogel door mijn kop te jagen !!

Ik heb gister iets geweldigs mee gemaakt, in elk geval voor mij als bewijs dat ik op de goede weg ben!!
Toen ik van stal (sorry land) naar huis reed golopeerde er een paard in totale paniek een drukke kruising over. Natuurlijk had het paard een bit in en de ruiter maar hangen aan de teugels. Toen ik beter keek zag ik dat de ruiter een oude vriendin was. Ik ben dus gelijk achter het paard aan gereden en na een tijdje had de ruiter het paard stil gekregen en is met knikkende knieen afgestapt.
Op mijn vraag of het ging was het antwoord "het stomme paard reageerd niet op het bit en er is geen land mee te bezeilen".
We hebben even staan kletsen en ik heb geprobeerd om paard en ruiter gerust te stellen. Na een tijdje gaf zij aan dat ze wel terug wilde en dat ze wel zou zin hoe het ging want het stomme beest luisterd toch niet en kan niet stil staan. Hier reageerde het paard al op!

Ik heb gezegt dat ik het paard wel terug zou lopen en misschien rijden maar dan wel op mijn touwhalster. (lang leven de rijdende zadelkamer.?)
Ik haalde het bit eruit en deed het touwhalster om en liet het paard even lekker grazen. (paard wist niet eens wat het met gras moest doen) Na ongeveer 20 minuten was het paard helemaal gekalmeerd en ben ik er op geklommen. Natuurlijk aangemoedigd door woorden als je bent gek en dit gaat niet lukken.
Ik heb even met het paard op het veld geoefend met stil staan, belonen en weer langzaam op mijn tempo weg stappen. Niets nieuws maar ben wel heel erg duidelijk geweest. En ik ben heerlijk in een rustig tempo terug naar stal gereden. we konden halt houden onderweg en zelfs een klein hand galopje doen.
Toen ik op stal aankwam was de eigenaar trots omdat het paard zo goed reageerde zonder gemeen bit!

Ik weet nu zeker dat ik op de goede weg zit met mijn eigen paard en hoop nu ook andere mensen dit te kunnen laten zien.

Lang verhaal maar voor mij wel een succes moment.
Slaap lekker

Alegria schreef :

Hier ook niet. Af en toe knabbelt er eens een aan maar dat geeft geen schade. Leuke naam trouwens

Groet, Pien

Ik heb gister iets geweldigs mee gemaakt, in elk geval voor mij als bewijs dat ik op de goede weg ben!!
Toen ik van stal (sorry land) naar huis reed golopeerde er een paard in totale paniek een drukke kruising over. Natuurlijk had het paard een bit in en de ruiter maar hangen aan de teugels. Toen ik beter keek zag ik dat de ruiter een oude vriendin was. Ik ben dus gelijk achter het paard aan gereden en na een tijdje had de ruiter het paard stil gekregen en is met knikkende knieen afgestapt.
Op mijn vraag of het ging was het antwoord "het stomme paard reageerd niet op het bit en er is geen land mee te bezeilen".
We hebben even staan kletsen en ik heb geprobeerd om paard en ruiter gerust te stellen. Na een tijdje gaf zij aan dat ze wel terug wilde en dat ze wel zou zin hoe het ging want het stomme beest luisterd toch niet en kan niet stil staan. Hier reageerde het paard al op!

Ik heb gezegt dat ik het paard wel terug zou lopen en misschien rijden maar dan wel op mijn touwhalster. (lang leven de rijdende zadelkamer.?)
Ik haalde het bit eruit en deed het touwhalster om en liet het paard even lekker grazen. (paard wist niet eens wat het met gras moest doen) Na ongeveer 20 minuten was het paard helemaal gekalmeerd en ben ik er op geklommen. Natuurlijk aangemoedigd door woorden als je bent gek en dit gaat niet lukken.
Ik heb even met het paard op het veld geoefend met stil staan, belonen en weer langzaam op mijn tempo weg stappen. Niets nieuws maar ben wel heel erg duidelijk geweest. En ik ben heerlijk in een rustig tempo terug naar stal gereden. we konden halt houden onderweg en zelfs een klein hand galopje doen.
Toen ik op stal aankwam was de eigenaar trots omdat het paard zo goed reageerde zonder gemeen bit!

Ik weet nu zeker dat ik op de goede weg zit met mijn eigen paard en hoop nu ook andere mensen dit te kunnen laten zien.

Lang verhaal maar voor mij wel een succes moment.
Slaap lekker