Hoi,

Ik wil nog even wat aan mijn vorig verhaal toevoegen (nr. 1647).

Het was niet bedoeld als aanval op alle zelfbekappers. Want ik ga nu Isabella's hoeven ook zelf bijhouden nu ze goed bekapt zijn.
Ik denk dus ook dat als je paard goede hoeven heeft, en geen problemen, dat je het dan best zelf kunt doen. Op diverse sites, oa deze is duidelijk omschreven hoe het moet. Sterker nog. Als je paard goede gezonde hoeven heeft en op diverse bodems kan lopen, dan kan hij het bij wijze van zelf bij houden.

En als je dan eens iemand laat komen die ook zelf-bekapper is, maar met net wat meer ervaring, dan is dat in mijn ogen ook best oke.

Maar het ging er mij over, wat als je paard problemen heeft met zijn voeten, of als jezelf iets vreemds ziet aan de hoeven. Wat doen jullie dan?

Ik vind dat je dan niet door moet gaan met zelf experimenteren, of een ander moet laten experimenteren. Dan wordt het tijd om er iemand bij te halen met verstand van zaken.

Maar door de jaren heen heb ik wel geleerd dat een goede hoefsmid niet voor het oprapen ligt. Soms vraag je je af waar diegene zijn opleiding voltooid heeft. En of hij wel een opleiding heeft, want dat is tegenwoordig natuurlijk ook niet meer zeker. Ik krijg steeds meer de indruk dat er veel "hoefsmeden" rondlopen die eigenlijk geen echte hoefsmid zijn. Is het dan toch een vrij beroep, net als paardentandarts? Het maakt het er in ieder geval niet makkelijker op om de semi-professionele zelf-bekappers van de opgeleide hoefsmeden te onderscheiden.
En ja, wie is beter. Iemand met jaren ervaring die als zelfbekapper is begonnen kan best veel beter zijn als een opgeleide maar toch slechte hoefsmid. Zo eentje had ik er in het begin. Maar gauw gauw en maar rammen om het ijzer er onder te krijgen. Maar meneer had wel op zijn visitekaartje staan: gespecialiseerd in orthopedisch hoefbeslag. Denk je toch direct aan een goede of niet dan.

Ik heb toevallig geluk gehad iemand dus te ontmoeten die mij geholpen heeft. Maar ik denk dat het tegenwoordig echt een kwestie van geluk is en goed opletten en zeker ervaringen uitwisselen met elkaar.
Over goede maar ook "foute" hoefsmeden. Ik hoop op reacties.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 23 februari 2004, 9:17:


Ik ben toen dus meteen in het diepe gesprongen. (soms moet je springen en al vallende leren vliegen)
Ik ben begonnen toen bij mijn paard de ijzers werden verwijderd na zijn acute hoefbevangenheid. Zolen raakten de grond, waren roodbruin, paard liep niet, kortom alles was mis. De hoefsmid wilde pride op ijzers met hakjes zetten maar mij leek dat gewoon totaal onlogisch. Ik heb toen gewoon de info van deze site uitgeprint en ben aan de slag gegaan. Voor ons is dit 1 van de beste beslissingen geweest. Niet dat ik een hoefsmid niks vind maar ik vind het nu veel makkelijker. Ook omdat ik niet vastzit aan een periode van 6-8 weken maar gewoon even elke week alles bij kan houden.

cornelie

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 23 februari 2004, 9:17:


Hoi Ingrid, Nou je hebt gelijk, tussen hoefsmeden zit wel zo'n gigantisch verschil, niet normaal meer. De laatste smid die ik heb gehad was al begin 60. Hij had het vak geleerd als 16 jarige in de smederij en daar altijd gewerkt tot hij voor zichzelf begon. Meestal hoefde hij bij ons alleen maar te bekappen en af en toe beslaan. Hij deed altijd koud beslag. Zelfs als de ijzers er weer onderuit moesten zaten ze nog hardstikke vast. Hij heeft mij op eigen verzoek geleerd dat ik onze paarden zelf kon bekappen. Dat was nog de conventionele methode. Dat heb ik 3 jaar gedaan, daarna las ik op een amerikaanse site over de wild horse trim. Dat sprak me zodanig aan dat ik gelijk ben overgestapt. Ongeveer een jaar later las ik het verhaal op paard natuurlijk en ik ben nog steeds ontzettend blij dat ik de overstap gemaakt heb, Inmiddels bekap ik dus nu zo'n 5 jaar zelf. Onlangs ben ik met een door de hoefsmid verknalde Quarter van een vriendin begonnen. Die Qaurter liep al jaren slecht en het werd steeds beroerder. Zo'n 2 jaar geleden is ze overgestapt naar een speciale orthopedische hoefsmid. Ten eerste hardstikke duur ten tweede bakte hij er niets van. De ijzers waren zo nauw gelegd, niet te geloven. De hoeven zagen er meer uit als koeiehoefjes. Het paard liep vooral achter al supergevoelig, en gigantisch ondergeschoven, met helemaal doorgezakte koten. Het paard struikelde heel erg, wat een wonder met zulke lange tenen.De stand doet nog het meest denken aan het voorbeeld van Balaleika op deze site. Volgens de smid kwam het gewoon doordat het paard niet oplette met lopen. De Quarter is nooit hoefbevangen geweest maar de witte lijn was zodanig uitgerekt dat hij op div. plaatsen wel een centimeter breed was. Hij verloor steeds zijn ijzers gek he. We zijn nu 5 weken verder en hij staat weer nagenoeg normaal in de beenstand. Had voorheen ook steeds last van dikke benen en dat is nu over. Ik vind het schandalig dat zo'n iemand zich orthopedisch hoefsmid durft te noemen, Ik noem hem niet bij naam want hij is nogal bekend in Nederland!!! De gevoeligheid in de achterhoeven is totaal verdwenen.
Het is niet te geloven dat er nog zoveel mensen twijfelen of ze wel op deze manier hun paarden willen laten bekappen. Ik zeg maar zo: Onbekend maakt onbemind.
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op maandag, 23 februari 2004, 13:11:

Hoi,


Ik denk dat dat toch wel de beste zijn. Iemand met gewoon jarenlange ervaring. Kijk die hoefsmid die me nu geholpen heeft is "eenmalig" geweest omdat hij te ver uit de buurt zit. Mijn eigen hoefsmid staat denk ik best voor ideeen open, maar hij bekapt nou eenmaal die shetlander op een veel te oenige manier waarbij ze bijna haar been uit de kom heeft liggen.
Ik heb nu mijn "zinnen" gezet op een oude man hier in de buurt die al zijn leven lang pony's bekapt, het meest shetlanders. Hij doet het nu alleen nog maar als hobby en alleen nog maar bekappen. Maar vrijwel iedere pony-bezitter kent die man. Ik heb hem al ooit gebeld, maar toen moest de mijne beslagen worden en dat deed hij niet meer, maar ik kon voor bekappen altijd bellen.


Hmmm, toch niet die orthopedische hoefsmid die ik eerst had?? Niet dat deze zo bekend is, hoewel hij veel in het westen van het land zit en ook op de hengstendagen als hoefsmid daar is (in Ermelo). Want hij bakte er ook niets van. Heeft Isabella ooit van speciaal beslag voorzien. Nou het zat scheef, het zat maar net vast, enz. Het schoot in ieder geval ieder doel voorbij. Hij had toen ook een gedeelte van de wand weggehaald (wat Fernand ook aanraadde, maar die wilde nog verder gaan). En omgekeerde ijzers, wat achteraf gezien niet mag. Hij had zijn opleiding bij de Faculteit in Utrecht gehad nog wel. Tja, vandaar dat ik zeg; opleidingen zeggen ook niet veel.
Eigenlijk zouden we de namen wel moeten noemen natuurlijk. Ik noem die van mij wel, Franklin de Weerdt. Mocht iemand hem als hoefsmid hebben, pas dan op. Een vriendin van mij had eens haar haflinger door hem laten bekappen omdat hij toevallig toch op stal was. Nou na enkele weken had het beest brokkelhoeven en moest deze op ijzers.


Begrijpelijk, maar wel jammer.


Ja, maar ik had er in het begin ook geen erg in dat het zo slecht was hoor. Totdat je problemen krijgt en gaat lezen. Dan gaat er pas een lichtje branden bij je, maar tegelijkertijd wordt je veel kritischer in je zoektocht naar een goede hoefsmid.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 23 februari 2004, 14:16:

Hoi Ingrid, Ik zal die vriendin van mij vanavond vragen of ik de naam van haar ex-hoefsmid op deze site mag vermelden.Het beroerdste is dat een gezamelijke kennis van ons deze smid ook heeft, met hetzelfde puinhoopresultaat. Het mooie was dat toen zij hem de laatste keer dat hij er was vertelde dat hij alleen nog de ijzers eraf mocht halen en dat ze overging naar de natuurlijke manier bekappen, hij voorspelde dat ze binnen een half jaar weer met hangende pootjes bij hem op de stoep zou staan. Nou niet dus, wat een hoogmoed van die man. En het scheelt hem natuurlijk behoorlijk in z'n portomonnee. Bijna 100 euro per keer. Elke 6 weken. Hallo...
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op maandag, 23 februari 2004, 15:22:


Ho, ho dames! In het openbaar ( en dat is deze site tenslotte) namen noemen kan vervelende consequenties hebben hoor!! We zitten nog wel niet in de Amerikaanse toestanden maar als iemand kwaad wil kan hij of zij via de juridische weg al een heel aardig eindje komen op weg naar "laster" . Mijn advies: als je namen wilt uitwisselen, doe dat dan liever in een wat minder makkelijk toegankelijk medium als dit. Een privé mailtje is beter!
Misschien overdreven maar je weet maar nooit!
Groet, Marianne