vriendje schreef op zondag 1 november 2009, 20:41:


Niet zo heel erg moeilijk: Blijf voorlopig weg van datgene waar je paard slechte herinneringen aan heeft. Pas als de band tussen jullie stabiel is en zij geleerd heeft op jou te vertrouwen kun je dat soort dingen weer aangaan. Er is niks op tegen datzelfde gewoon lekker buiten te doen.
Je schrijft dat ze toch moet bewegen, staat ze dan op stal?
Buiten laten socializen met soortgenoten werkt meer helend dan druppeltjes.

Groet, Pien

clarissa ruijgrok schreef op zondag 1 november 2009, 21:28:


Wij hebben hier ook een merrie met een gebruiksaanwijzing. Die heeft ook een super leven gehad waarin ze, voor zover wij weten, wel vaak haar zin gehad heeft en dat zie je dan ook terug in haar gedrag. Tegen vreemden kan ze op de grond nogal nuffig reageren. Tis een heerlijk dier wat je wéét dat ze speelt, dat ze probeert te overbluffen, alleen wij trappen daar niet in en dan zie je haar werkelijk schakelen "hmm, sh**, dat werkt niet". Zij is hier nu een aantal maanden, heeft haar plekje nu gevonden en op dit moment is ze in een enorm uitprobeerderige fase met haar sterke karakter. Maar we zien hoe ze evolueert, hoe ze een stabiele plaats in de groep krijgt, hoe ze vooruit gaat met rijden en we weten inmiddels (ervaring) dat haar moeilijke gedrag van voorbijgaande aard is. Puck was ook zo, Amber ook, Amie ook, Bombita ook (al was die laatste eerder bang dan 'dominant').

Maar daarvoor moet je wel wat doen, zoiets gaat niet vanzelf. En het duurt een aantal maanden voordat alles op de plek is en het paard Rust en Duidelijkheid gevonden heeft. Dus zijn we consequent met haar, laten we haar niet klooien, zetten we haar een pas achteruit als ze loopt te domineren en tussendoor is er altijd wel iemand die even contact met haar gaat maken en haar wat masseren (Jack met name). Daar geniet ze van (ze komt het ook echt vragen) en ze komt ermee in een blijere stemming. Dat is goed voor haar. Zo weet ze dat ook zij er mag zijn.

Groet, Pien