Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Het klinkt alsof deze dame aan het kijken is of je snel schrikt..ze is aan het kijken wat voor vlees ze in de kuip heeft met je. Waarschijnlijk heeft ze daar helaas al veel succes mee gehad. Alsof ze een beetje neerkijkt op de mensen...en achter die facade ook niet zo veel vertrouwen, en waarschijnlijk lichamelijk iets wat beter kan. Leuk project, zo'n clown! Gewoon heel rustig voet bij stuk houden, bij dit soort paarden moet je echt helemaal nooit boos worden, blijven lachen,dat is de uitdaging.

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Klinkt als een leuk dier. De dingen gaan op haar manier. Poetsen is vervelend (is het ook) en werken is okee mits je het correct vraagt en recht en stil zit etc.
Een uitgesproken typje, maar blijkbaar niet te beroerd om te werken getuige het wegstuiven. Waarschijnlijk vroeg je het toch te nadrukkelijk.
Zo'n paard leert je subtiel en minimaal te zijn! En creatief, want het is al snel boring.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 1 november 2009, 21:28:


Wij hebben hier ook een merrie met een gebruiksaanwijzing. Die heeft ook een super leven gehad waarin ze, voor zover wij weten, wel vaak haar zin gehad heeft en dat zie je dan ook terug in haar gedrag. Tegen vreemden kan ze op de grond nogal nuffig reageren. Tis een heerlijk dier wat je wéét dat ze speelt, dat ze probeert te overbluffen, alleen wij trappen daar niet in en dan zie je haar werkelijk schakelen "hmm, sh**, dat werkt niet". Zij is hier nu een aantal maanden, heeft haar plekje nu gevonden en op dit moment is ze in een enorm uitprobeerderige fase met haar sterke karakter. Maar we zien hoe ze evolueert, hoe ze een stabiele plaats in de groep krijgt, hoe ze vooruit gaat met rijden en we weten inmiddels (ervaring) dat haar moeilijke gedrag van voorbijgaande aard is. Puck was ook zo, Amber ook, Amie ook, Bombita ook (al was die laatste eerder bang dan 'dominant').

Maar daarvoor moet je wel wat doen, zoiets gaat niet vanzelf. En het duurt een aantal maanden voordat alles op de plek is en het paard Rust en Duidelijkheid gevonden heeft. Dus zijn we consequent met haar, laten we haar niet klooien, zetten we haar een pas achteruit als ze loopt te domineren en tussendoor is er altijd wel iemand die even contact met haar gaat maken en haar wat masseren (Jack met name). Daar geniet ze van (ze komt het ook echt vragen) en ze komt ermee in een blijere stemming. Dat is goed voor haar. Zo weet ze dat ook zij er mag zijn.

Groet, Pien

Met deze pony is het ook nog eens zo dat als je haar kont of uberhaupt de achterkant aanraakt dat je meteen een paar hoeven in je nek hebt liggen. Er naar wijzen is al bijna zelfmoord.

Ze is niet zo groot, waardoor ze niet geschikt is voor volwassenen om op te rijden. (Ja ik kan er nog wel op, want ik ben maar 1.65m). Maar door haar gedrag is ze niet echt geschikt voor kinderen. Met als gevolg dat madame het helemaal voor elkaar heeft: kijken, eten, schijten en niet werken.

Arabesk schreef op maandag 2 november 2009, 9:11:


Een Alegra?
Leuk!

Arabesk schreef op maandag 2 november 2009, 9:11:


osteopaat!!

Piet schreef op maandag 2 november 2009, 9:16:


Zoiets ja

Arabesk schreef op maandag 2 november 2009, 9:20:


Ik ben wel weer toe aan een uitdagend tussendoor project. Mocht je het niet echt zien zitten, dan moeten we misschien ff babbelen?

clarissa ruijgrok schreef op maandag 2 november 2009, 9:18:


Moet die osteopaat er wel aan mogen komen

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 2 november 2009, 9:50:


Gevaarlijk lijkt me, misschien shiatsu proberen, dan kan je via de voorkant de achterkant bereiken.

Arabesk schreef op maandag 2 november 2009, 9:11:


Ja, zo'n paarden kom je wel eens tegen.
Als je zeker weet dat er geen lichamelijke mankementen zijn kun je met zo'n paard aan de slag maar dat krijg je niet binnen een maandje geregeld, vrees ik.
Er is altijd een reden waarom een dier zo doet en dat zul je eerst moeten zien te achterhalen, daarna het probleem aangaan en vervolgens een nieuw patroon installeren waardoor het oude als vanzelf 'oplost'. Dingen die een paard een leven lang opgebouwd heeft kun je niet altijd in een paar sessies oplossen. Kleine dingen wel uiteraard, maar mij lijkt als ik dit zo lees dat dit paard er al heel lang mee wegkwam.

Succes ermee!

Pien

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Kun je haar wel als handpaard meenemen?Dan kan ze haar ei misschien een beetje kwijt.
En reageert ze op een touw bij haar billen net zo furieus als op je handen?Soms vinden paarden dat al minder erg en dan kun je met dubbele lijnen werken en mennen(ook ivm haar grootte).
Leuk,uitdaging,succes en veel plezier!!!!Wordt vast een boeiende kerst

Ik geloof dat het in Shy Boy van Monty Roberts was dat ik iets had gelezen over een soortgelijk "probleempaard"...

Toen had hij op een of andere manier (aan het zadel? aan een longeersingel?) slierten vastgemaakt die langs het paard zijn achterhand streken..
Het paard naar hartelust trappen en doen zonder dat iemand het risico liep gewond te raken..
Uiteindelijk realiseerde het dier zich dat er niets eng was en dat er ook niets gebeurde als hij aangeraakt werd..
Misschien dat zoiets kan helpen? (en hoop dat je je iets kan voorstellen bij het idee

Spirithorses schreef op zondag 1 november 2009, 23:22:


Kiyasa is ook altijd verwend geweest en hoefde ook alleen maar te eten en verder niks. Zodra er wat met haar gedaan werd werd ze boos.
Gelukkig is het verwende gedrag al minder maar Kiyasa vind dat ze de ene dag wel opgezadelt wil worden en de andere dag niet. Dat als je aan het rijden bent ze ineens vind dat het klaar is en dan stopt. Zodra je je been aanlegd om verder te gaan of te gaan draven stopt ze en gaat naar je been trappen. Wat ik met haar doe is haar steeds bezig houden en proberen voor te blijven. Dus steeds van hand veranderen een volte en als ze niet meer oplet of zelf een kant op wil de andere kant opsturen. na een tijdje gaat ze dan likken en kauwen en kun je weer verder.
Ze is ook nagekeken door een osteopaat en haar zadel in nagekeken en aangepast enz enz. Tijdens de behandeling van de osteopaat was ze ook geen makkelijke maar ze had geen lichamelijk gebrek of iets ze wilde aleen niet door een vreemde aangeraakt worden.
Dus puur een karakter kwestie.
Ik denk dat het belangrijk is om duidelijk te zijn wat wel en niet mag en zo subtiel mogelijk te werken omdat druk vaak verkeerd werkt. Bij kiyasa helpt het vaak ook om haar uitgebreid te prijzen als ze weer meewerkt.
Je leert wel heel veel van dit soort paarden.