Isabel van der Made schreef op zaterdag 10 juli 2010, 0:41:


Ik heb altijd geleerd dat Betadine alleen bacteriën doodt, geen schimmels.
Groet, Pien

Britt Claeys schreef op zaterdag 10 juli 2010, 0:51:


Hier spreken de buren elkaar erop aan als je je veld vol distels en brandnetels hebt staan.
Daar zijn ze niet blij mee.

Groet, Pien

Misschien heeft het paard gewoon moeite met buigen in de bochten. Die kom je in een dressuurbaan nogal eens tegen. Als je dan gaat dwingen, ontstaat er spierpijn.
Als het onvermogen om te buigen het probleem is, is het handig om op de grond aan de hand te werken aan buigingsoefeningen. Op www.paardenbegrijpen.nl is daar een hele hoop info en oefeningen over te vinden.

Isabel van der Made schreef op zaterdag 10 juli 2010, 0:26:


Mok kan het gevolg zijn van een schimmelinfectie, maar er zijn meerdere soorten. Mok is dus een verzamelnaam.
Deze website http://www.dierenklinieklemmer.nl/page37/page51/mok.html geeft veel informatie over mok. Ik word voornamelijk kriegel van de mijten. Mijn beide Friezen hebben er periodiek last van. Dat zilverwater lijkt mij vriendelijker dan het tot nu toe effectieve middel Sebacil. Maar doodt het ook mijten?

lore Blancke schreef op vrijdag 9 juli 2010, 19:46:


Ook niet akkoord en het feit dat je lesgeefster met die oplossing komt, zou voor mij een reden zijn om een ander te zoeken. Sorry hoor.
Twee weken is niets.
Ik heb mijn nieuwe paard nu 3 weken en we zijn nog nergens anders mee bezig dan elkaar te leren kennen.
Paard had met vorige eigenaresse ook menig discussie en meteen dan met haar op die voet beginnen, geeft haar bepaald geen goed beeld van mij.
Ik heb er wel een keer of twee opgezeten, meer om zadelligging en reacties te testen, gewoon in de wei. Maar alleen met los teugeltje en zonder iets te vragen
Want in haar optie moeten mensen vanalles van haar.
Wil ik dat beeld doorbreken of voorkomen dat ze meteen al een negatief beeld van mij heeft, dan moet ik daar nu energie in steken. Ik doe dat door veeeeeeeel tijd met haar door te brengen, waarbij ik meestal helemaal niets hoef, wat groomen, veel grondwerk, spelletjes, clickertraining, spelenderwijs schrikoefeningen en wandelen.
En nu, na drie weken, ben ik nog niet daar waar ik wil zijn.
Het vertrouwen groeit, ze komt naar me toe, is meer geneigd om mijn suggesties aan te nemen en gaat zelfs gewoon dicht bij mij liggen als ik in de wei zit. Maar ik merk ook regelmatig nog dat ze sceptisch is als ik iets nieuws vraag; even dat 'ik weet het niet hoor'. Dat was op zijn ergst toen ze hier twee weken was en wordt nu minder.
Maar het feit dat het er nog is, zegt veel over wat we nog moeten opbouwen.
En laten we eerlijk zijn... wat is 3 weken nu? Helemaal niets, toch?
Dus als jij, nu met twee weken, al doorlopend de discussie aan moet gaan, bouw je geen band op; alleen meer en meer weerstand.
Ga terug naar start(nee, je krijgt geen 200 euro) en begin opnieuw. Laat dressuur eens een tijd voor wat het is en werk aan de relatie.
En zoek bij voorkeur een ander lesgeefmens.

Spirithorses schreef op zaterdag 10 juli 2010, 8:02:


Betadine, of liever jodium dood cellen, dus bacterien en schimmelcellen. Ook cellen in de wond waar het opsmeert. Daarom is het beter niet al te lang met jodium door te gaan, uiteindelijk leveren de dode cellen een goede voedingsbodem op voor bacterien. Betadine is simpel bekeken in water opgeloste jodium, daarom prikt het niet. Jodiumtinctuur is in alcohol opgeloste jodium en prikt daarom wel.

Allemaal waardevolle reacties, ik voeg mijn ervaring er nog aan toe: ik ging ook eens met mijn merrie van start, bijna direct na aankomst, onder leiding van een vrouw die lange ervaring had met paarden en mij op weg wou helpen, wel bitloos waaraan ik toen al de voorkeur gaf. Zij is een leerling van Linda Parelli, dus velen begrijpen dan hoe zij te werk ging. Het was snel afgelopen, want op een dag gaf deze merrie mij zo'n trap dat ik weken niet kon lopen. Achteraf gelukkig, want dat was voor mij een nieuw begin met dat paardje en nu is ze nog steeds mijn fijnste rijpaard en super betrouwbaar. Haar fotootje links.

Vroeger vielen de distels onder het zogenaamde distelbesluit, dwz men was verplicht de distels te maaien voor ze in de bloei stonden. Ik weet niet of dit besluit nog van kracht is. Ook zeldzame distels zoals kale jonker vielen onder dit besluit maar in de praktijk toch voornamelijk de akkerdistel en de speerdistel.
Paarden eten graag de bloemen van distels. Akker en speerdistel zijn onrustplanten, groeien graag op geploegd en gefreest land, komt de rust in de grond terug, verdwijnen ze vanzelf.

Daarbij wil ik dan wel even opmerken dat het probleem niet bij parelli ligt, maar wel aan de eigen interpretatie van de betreffende dame (en velen anderen), blijkbaar (hoewel ik zelf Linda ook niet altijd prettig vindt werken)
Het is niet het systeem waar het fout zit, maar de manier waarop ermee wordt gewerkt.

Ik heb dvd's waar Pat Parelli zelf met een zelfverzekerd paard werkt wat veel is gepushd door mensen en daardoor veel weerstand biedt(een algemeen probleem met paarden die niet alles pikken)
Ik kan je verzekeren dat hij deze paarden het respekt geeft wat ze nodig hebben en meerdere keren opmerkt dat je met dit soort paarden geen gevecht moet aangaan.
Je ziet hem in die dvd's geen gebruik maken van oplopende fases, alleen van heel veel geduld, rustig vragen en wel volharden, begrip, beetje humor, rust en jaja.... heeeeeel veel snoepjes

Hij geeft ook aan dat Parelli niet meer dan een kaal geraamte is en dat de invulling ervan aan de eigenaar/trainer is waarbij gekeken moet worden naar het paard. Hij is zelfs een voorstander van het open blijven kijken naar andere trainers en manieren van omgaan met... om meer pijlen op je boog te krijgen. (hij doet het zelf ook en geeft dat ook aan)

Het probleem is dat een aantal parelli-opvolgers, ook instrukteurs, enorm zijn vastgeroest in de games, de fases en hoe het moet, als een extremist die de bijbel letterlijk neemt.
En daarin zit het probleem.
(een neiging die linda soms ook aan de dag legt, vrees ik)
En daarom klinkt de naam 'parelli' bij een aantal mensen negatief.

Daarom zie je een aantal parellifimpjes op you tube etc waar je niet vrolijk wordt. Daar staan dan soms ook weer juist hele leuke filmpjes tegenover.
Kwestie van interpretatie en de manier waarop je een methode gebruikt, denk ik

Geldt overigens ook voor andere methodes. Het is, denk ik, altijd zinvol, om te kijken welke mogelijkheden dat er bestaan (voor zover je op dat moment weet) en wat bij dit paard is. Daarom denk ik ook dat het erg zinvol is om je kennis zo goed mogelijk uit te breiden zodat je meer dan 1 oplossing hebt bij een probleem.

Niet dat ik al zover ben, maar ach... ik doe iig mijn best en kijk, lees, leer en experimenteer me suf.