Ok bedankt voor de reacties.
Ik gebruik per definitie overigens touwhalsters, omdat ik die gewoon makkelijk vindt. :)

Hälga als rijdier is dus idd verstandig omdat ze het stabielste is. Dat was mijn gedachte ook. In laten halen lijkt mij ook geen strak plan en met wandelen heeft sil geleerd dat ze zich dient te gedragen, dus moeten we even kijken of ze dat nu als handpaard ook snapt. Ik verwacht daar geen grote problemen, eigenlijk. Iig niet als zij als handpaard mee gaat. Ik weet niet zeker hoe ze zich zou gedragen als ze rijpaard was en hälga wat achter bleef.
Maar misschien testen we dat later. :)

Het is dus, als ik het goed begrijp, het proberen waard.
Ze staan inderdaad op zich prima aan de hulpen. Hoewel we een winterstop mbt rijden hebben gehad, ben ik wel veel met hen bezig en doen we nu alweer een maand of 4 ook agility. En uitgerekend agility is een perfecte manier om te werken aan die hulpen.
Daarnaast wandel ik ook met twee paarden gelijktijdig (grote tegenlijk, kleintjes tegenlijk) en dan wil ik ook gewoon dat ze perfect reageren. Hoewel sil wat verder naar voren loopt (hoofd iets voorbij mijn schouders... haar vaste houding) en er stevig de pas in zet en Hälga ietsje achter blijft, staat er bij beiden nooit spanning op het touw, en reageren ze onmiddellijk op halt en achterwaarts (en zelfs hoofd laag )

Momenteel heb ik op beiden weer het zadel gehad en beetje met lange lijnen geklooid. Deze week wil ik op allebei weer een keer gaan zitten en kijken hoe de rem, de vooruit, en de stuurinrichting nog functioneert (kijken of niets roestig is geworden )
Als dat goed gaat, zal ik eens kijken wanneer echtgenoot tijd heeft, want de eerste keer wil ik graag dat hij erbij is (ik weet het... ik ben ene voorzichtige )
Hij kan dan gewoon op afstand erachter lopen, maar het is prettig te weten dat ik niet alleen ben als het niet naar verwachting gaat.

Mocht het wel lukken, dan denk ik dat we een aangename manier hebben om voor beweging te zorgen; iets waar de dames zeker aan toe zijn. Bovendien vinden ze het leuk om op stap te gaan.
Maar het kan heel eventjes duren voordat ik zover ben.
Ik hou jullie op de hoogte als de eerste poging een feit is.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 29 februari 2012, 9:36:


Wat is er mis mee om voorzichtig te zijn? Vind ik een goede zaak. Leuk als beide dames veilig samen met jou op stap kunnen. Mijn enige ervaring met een pakpaard rijden was helaas bepaald geen succes, eerder levensgevaarlijk.

Ik heb ooit tijdens een vakantie met een pakpaard moeten rijden. Aangezien de eigenaresse naar eigen zeggen dat al jaren deed, had ik geen bedenken en vond het prima dat ik de eerste dag met een pakpaard moest rijden. Het paard waar ik op reed bleek bij nader inzien net bij de slager weggekocht en pas drie te zijn. Hij liep sinds een paar weken met een ruiter op de rug mee in de groep en kon praktisch niets, was nauwelijks te sturen en erg timide. Het pakpaard was een kolos van een haflinger die nu voor het eerst voor pakpaard speelde en constant bezig was mijn paard en de andere paarden te bedreigen, bijten en trappen. De haflinger boog zomaar af, stond ineens stil, ging ineens bokken, drukte iedereen van de weg af. Toen we een drukke weg over moesten steken en de haflinger bijna aangereden werd omdat ik hem gewoon niet bij me kon houden, ben ik ermee gekapt. De eigenaresse de haflinger weer overhandigd. Zij heeft de rest van de week van de kapriolen van de haflinger mogen genieten.

Monique

hm... lijkt me inderdaad geen prettige ervaring en ook een grote fout van de stal. Je dient zo'n combinatie niet te maken.
Inderdaad is niets mis met veiligheid, maar volgens sommigen ga ik daarin te ver.
Die zeggen gewoon; op dat paard stappen, ander mee aan het touw en gaan met die banaan.
Ik wil dan eerst zeker weten dat beiden paarden goed aan de hulpen zijn, ook op straat, en dat ze weer eventjes onder het zadel zijn geweest na een winterstop en dat er iemand in de buurt is, die eerste keer. 'Maar misschien heeft dat te maken met mijn leeftijd.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 29 februari 2012, 11:45:


Tja, dat was een fatale combinatie.
Achteraf draaiden ze vooral op slachtpaarden die in de groep gewoon meeliepen maar verder niets konden. De vakantiegasten brachten ze wel de basis bij. Even later zijn ze ook failliet gegaan.

Lijkt me toch vanzelfsprekend dat je eerst wilt dat beide paarden goed aan de hulpen zijn.
Is toch niet altijd een kwestie van leeftijd? Of zijn we al zo oud?

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 29 februari 2012, 10:39:
Oh ik zie graag dat een paard zijn stem laat horen! Deze haflinger wilde duidelijk geen pakpaard zijn.

Christel Provaas schreef op woensdag 29 februari 2012, 16:54:


Oh ja, maar het getuigt niet van inzicht van een dergelijke stal om een gast een jong paard als rijdier in handen te drukken met een paard als pakpaard, wat dat helemaal niet wil.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 28 februari 2012, 19:15:


Dat is gemakkelijk op te lossen. Je kan hiervoor een stok, zweepje of iets anders dat uitsteekt voor gebruiken. Je houdt dat in je rechterhand samen met het halstertouw, zodanig dat de stok omlaag hangt, tussen beide paarden in. Kruipt het handpaard naar voren dan draai je je pols waardoor de stok omhoog komt en een begrenzing vormt. (Je hoeft het paard er dus niet mee aan te raken, het is een soort automatische slagboom). Onze ervaring is dat paarden dan ontzettend snel leren dat ze niet voorbij je knie moeten komen want dan is er ineens een hek. Handig is het als ze ook nog hebben geleerd om niet door druk heen te duwen, dan kun je ze eventueel ook nog met de stok als verlengde vinger zachtjes naar de juiste plek terugplaatsen.
Waar je hand tijdens het rijden is, is tevens ongeveer de plek waar je je handpaard achter wil houden, dus dat komt mooi uit. Het kost je dus geen extra handen, nauwelijks extra gedoe.

Met paarden die hardnekkig achterblijven hebben we eigenlijk nooit gedoe gehad. Het is alleen erg vervelend en gevaarlijk als een handpaard je knie inhaalt (dat kan ontaarden in een wedstrijdje met je rijpaard, of het afsnijden van je koers, etc) dus met een onervaren handpaard zou ik zeker een stok oid meenemen waarmee je disasters kunt voorkomen.
Met een touw kun je alleen maar iets naar je toe trekken, als je ook nog iets hebt waarmee je het tegengestelde kunt doen dan vergroot dat je mogelijkheden enorm.

Hou het touw vooral kort (wel in een doorhangende boog) en kom niet in de verleiding om het touw te laten vieren als het handpaard verder weg wil (naar opzij, voren of achteren) want voor je het weet is het touw lang genoeg om ergens langs je rijpaard heen te glippen en verander je al snel in een ingepakte rollade. Ook dan is een stok handig om het handpaard het circuit in omgekeerde volgorde te laten lopen zodat het touw weer van je afwikkelt.

Frans

haha ik zie het al helemaal voor me.
Zou nu echt iets voor mij zijn.
Maar ik vat hem, Frans. Mijn echtgenoot, de andere Frans, zei al dat ik een bezem mee moest nemen, maar dat vind ik best lastig... Breek ik samen met paard de nek over. Maar een wat handzamere stick moet kunnen.

Nu moet ik wel erbij zeggen dat silja altijd de neiging heeft gehad ietsje voor te lopen, zonder ooit problemen op te leveren, maar ik zal d'r eerst inhouden. Ook even kijken wat het lekkerste werkt, denk ik zo.

Ik laat wel weten als ik mijn eerste poging achter de rug heb.

Ik neem mijn woorden terug. Onder het zadel heeft Hälga er flink de pas in en is ze beslist niet langzamer dan Sil.
Vandaag mijn eerste experiment op dit gebied uitgevoerd. Gewoon tot aan de overbuurman, 500 m verderop, en terug, met sil als handpaard rijden.
Spannend.
Behalve dat ik hopeloos in de knoop dreigde te raken met de lange teugels van Hälga en de te lange leadrope waar ik sil aan mee had, ging het voor de eerste keer niet slecht.
Op de terugweg had Hälga wel stevig het gaspedaal ingedrukt want de kleintjes riepen en ze schijnt te denken dat het haar kinderen zijn. Sil kroop zo'n beetje op mijn schoot, dus ik had mijn handen vol. Toch reageerden ze goed op halt en zelfs stapje achterwaarts.
Ik merkte alleen dat ik teveel druk op de teugels legde, terwijl ik normaal met lichte ophouding werk als ze teveel haast heeft. Maar goed... Hälga is niet erg fijngevoelig en ik moet het nog leren...

Als ik bedenk dat ik een jaar geleden hier postte dat ik niet meer op mijn paard durfde, ben ik toch een eind gekomen, nu ik met 2 paarden de straat op ga

We gaan nog wel meer oefenen in de zomer.

Een ding is wel irritant. Mijn barefoot blijft niet erg goed liggen op Hälga. Tot dusver blijft niets goed op haar liggen. Ze heeft het model van een volwassen bierton, dus dat is lastig.
Als iemand goede ideeen heeft??? Het zadel schuift opzij en wat naar voren.
Ik heb de beugels al zolang dat ik er niet in steun en dan is het te doen. Maar verre van perfect.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 22 maart 2012, 17:39:




Sandra, is het een spiksplinternieuwe Barefoot?
Dat schuift wel eens ja. Als het sjabrak een beetje vuil wordt door het paardenzweet en huidvet schuift-ie een stuk minder.

HIj is niet spikspinternieuw, maar ook nog niet oud. Ik heb er momenteel al een dunnere schabrak onder liggen, omdat het met de dikkere helemaal een ramp was. Ze is natuurlijk ook wel heel erg rond En dan ook nog scheef (wordt aan gewerkt) en geen schoft... geen makkelijke bouw dus, mbt zadels.

Ik vrees ook dat ik niets ga vinden wat er echt goed op blijft liggen. Heb ook wel eens een barebackpad geprobeerd en dat was helemaal een ramp. De startrekk heb ik destijds weer doorverkocht omdat die ook nergens naar lag bij haar.
Ik ga het een keer proberen met de cherokee van Frans. Die heeft zweetbladen. Misschien blijft die wat beter liggen.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 maart 2012, 8:41:


Zoek een pad van - vilt - niet te dun. Schuift minder, koelt beter en reguleert het vocht beter.

Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten