Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 13:17:
>
> Ok, grote en fundamentele waterscheiding dus:
> Nick, José Monique zien het nut van een praam als
> verschil tussen dwang en motivatie. Natuurlijk zullen
> eerstgenoemden het daar niet mee eens zijn maar.... waarom dán
> die praam als het met voorbereiding en geduld ook kan? Omdat
> het in die sitiaties op dát moment 'moet'? Dat bedoel ik dus.
Ik vind de voorbeelden die genoemd worden (ook door Ina) geen reden om een praam te gebruiken.
Tandarts/veearts-> een verdovend spuitje, maar geen lip in een klem.
Het wassen van het paard mt dwang....daar maak ik niet eens woorden aan vuil.
Neem een barbiepop, dat zou ik nog wel er op willen zeggen.
Dat de boer vroeger zijn grove vingers in de neusgaten/de lip van het paard vast greep en zei "nu geen gelu.l meer".
Zo ging het er vroeger aan toe, het paard was een gebruiksvoorwerp/vervoermiddel.
Maar ik dacht dat de meeste die tijd ook wel voorbij waren.
In ieder geval.......elke dwangsmiddel die gepaard gaat met pijn is in mijn ogen marteltuig.
Als je een paard voor hobby hebt(plezier voor beide) zou dat beneden je waardigheid moeten zijn.
In echte noodgevallen krijg je zo een ding er ook niet op.
Warboel
