Ik kocht Buck 9 jaar geleden. Hij was mijn eerste paard, ik was een 'herintreder', niet al te dapper en hij was vier, net zadelmak en superlief. Ik viel als een blok voor zijn zachtheid. En voor zijn achtergrond: hij was in de Pyreneeën opgegroeid, waar vind je een beter gesocialiseerd en tredzeker paard? Achteraf gezien waren wij geen slimme combinatie, meerdere mensen maakten mij dat duidelijk. We konden allebei weinig, waren allebei niet zo dapper.
Het eerste jaar heb ik voornamelijk besteed aan grondwerk, zonder ooit van Parelli gehoord te hebben overigens. Oefenen met opstappen; hij had daar een trauma aan over gehouden door de brute manier waarop hij beleerd was. Stoeltje ernaast, eroverheen hangen, links, rechts. Kleine ritjes maken, afstappen als hij het eng vond, aan de hand doorwandelen, maar ook mezelf keer op keer vermannen en in het park gewoon een keer op- en afstappen, hem meeloodsen door een plastic aardbeienteelttent, kortom ik heb een heel circus doorlopen.
En nu? Inmiddels kan ik -misschien wel juist dankzij dat krakkemikkige begin!- met hem lezen en schrijven, ik ga overal met hem naar toe, ik weet hoe zijn lijf voelt en ik weet wat er in zijn hoofd omgaat. We zijn als oude kameraden, die hoeven niets meer te bespreken, die voelen elkaar feilloos aan.
Wanhoop niet en geef het tijd! Het kan later zo ongelooflijk waardevol worden!

Frans Veldman schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Mijn geliefde Byron Katie www.thework.org heeft een tiental DVD's gemaakt (met hulpverlenende gesprekken) en zo'n 500 CD's, natuurlijk verkoopt ze die en op elke Cd staat: Your free te make copie's as long it is not for comercial use. Zij is buitengewoon succesvol, reist over de hele wereld om mensen kennis te laten maken met haar methode en honderden vrijwilligers werken met haar mee.

Het kan wel.
Met haar toestemming heb ik jarenlang een compilatie van 100 uur dialogen, verzameld op 4 Mp3Cd's verkocht tegen copie en verzendkosten. Die schijfjes gaan over de hele wereld. Nu heeft een Duitser en een Amerikaan het van me overgenomen.

De tijden veranderen jongens, tenminste hier

Michiel

marielle schreef op maandag 13 februari 2006, 19:39:


vooral niet overhaasten ,neem je tijd. en waar woon je ?mischien is er iemand in de buurt die je kan helpen .

Jacqueline

Monique Meijer schreef op maandag 13 februari 2006, 13:32:


Dat is de eerste keer dat ik dit hoor, heel mooi Monique dat je trainer les geeft buiten op de fiets!!
Ik vroeg me al af, of je dit kunt vragen aan een lesgever?
En of zo'n les dan ook net zo zinvol is als in de bak.

Michiel

mja dit soort dus.
dat vele ervaring blijkt.
mijn fries kan anders wel geduldig op eten wachten.
je hebt dus ervaring met hoe "dat soort"paarden op JOUWN gedrag reageren.

en ik heb gemerkt dat subtiel toch vaak niet in hun

ja subtiel gezegd misschien wel...

In het allereerste begin heb ik hem een keer

ja hier had ik dat met die schop dus vandaan

hé, opletten! (soms even met een porretje). Misschien wordt het ook niet anders dan dat omdat het niet bij het karakter past?

ja daar blijf ik bij.
hoezo omdat het bij zijn karakter past.
ow zoals bij het voorbeeld van je vrachtwagenchauffeur en schoonmoedertje?
toch kan ik me niet voorstellen dat je dan lomp doet tegen de chauffeur en lief tegen een oudje, je bent wie je bent.


ja dat ze angstig is geloof ik wel



dat meende ik niet dat stond er.
ik citeer: "in het allereerste begin heb ik hem een keer een flinke schop moeten verkopen om hem bij de les te halen".

verder denk ik ook wel te begrijpen wat je bedoelt te zeggen.
ik verdedig alleen de koudbloedjes voordat iedereen hier nu meent ze eerst een schop te moeten verkopen om daarna te kijken of het misschien ook subtieler kan.
over veroordelingen vraag ik me af wie veroordeelt wie??
ik bescherm alleen mijn lieve haarballetjes en spreek hier namens hen die hier niet spreken kunnen.
(ow best mooi gezegd al zeg ik het zelf)

en daarnaast blijf ik shagerijnig worden wanneer mensen beweren dat je koudbloedjes met zwaar geschut moet aanpakken.
slaan en schoppen en schreeuwen in de opvoeding.
en goed geharnast rijden incl sporen een goede zweep.
maar dank u voor deze discussie

Michiel schreef op maandag 13 februari 2006, 20:04:


Welnu Michiel, vraag Parelli of je zíjn kennis tegen 'kopieerkosten' mag distribueren. Kun je hém uitleggen dat de tijden veranderd zijn.

Je komt wel met onzinvergelijkingen geeft geen enkele oplossing, niemand weet hoe jij aan de kennis van Rashid gekomen bent en niemand snapt waarom je met teugels aan een dun-touwhalster rijdt als je toch met je paard meegaat....

Sorry Michiel: illegaal kopieëren is strafbaar en het feit dat de normen over diefstal zo vervaagd zijn zie je niet alleen op straat maar ook aan wat er niet-uitgegegeven wordt. Helaas vind jij dat je dat moet promoten.
De tijden zijn inderdaad veranderd; er wordt hoofdzakelijk alleen nog oud-papier uitgebracht. Gefeliciteerd.

Michiel schreef op maandag 13 februari 2006, 20:04:


Een reclame-CD wel ja. Zeker als het niet meer inhoudt dan een camera op een statief zetten en vanzelf laten lopen.
Nu iets met paarden. Met iemand die de camera moet bedienen. Met lastige situaties zoals tegenlicht. Met vervelende achtergrondgeluiden zoals gekraak van het zadel, vogeltjes, een straaljager die overkomt, wind in de microfoon, etc. Wordt gelijk al heeeel anders: meer mensen nodig, duurdere apparatuur, draadloze microfoons (tenzij je steeds met je paard aan een snoer vast wilt zitten), etc.

Dus wat jou betreft alleen nog maar supersimpele producties, van onderwerpen waarbij de reclame ervan afdruipt? Bij een productie over paarden geen echte paarden erbij maar een praatje door iemand die achter een bureau zit? Waar inhoudelijks niets inzit behalve "kom naar mij als ik in de buurt ben"?

Groeten,
Frans

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


oei haha ja das misschien iets minder.
heb je het al eens geprobeerd zonder zadel?
dan weet je meteen of het daaraan ligt.
eerst ff hangen, dan kun je je ook makkelijk terug laten glijden.
dan erop gaan zitten.
en als dat goed gaat dan gaan lopen.
sommige jonge paarden (de meeste eigenlijk) vinden het nl spannend om te bewegen met iets op hun rug.
dus alleen doen als je ook zonder zadel kunt blijven zitten bij evt bokkesprongen!!
longeren met alleen een zadel wil ook wel helpen.
ik denk iig wel dat het nog weer goed gaat komen hoor.
paarden zijn heel vergevingsgezind
hoe is je helper dan?
begint die te schreeuwen en te zwaaien als het misgaat of blijft die ook wel rustig?
veel succes ermee iig.
ik mag er dit jaar ook weer eentje inrijden
groetjes

Michiel schreef op maandag 13 februari 2006, 20:38:


ik geef zelf 2 meisjes les.
ene week in de bak andere week fiets ik mee naar buiten.
ze halen ze zelf uit het land en brengen ze zelf terug alles daartussen doen ze ook zelf.
ik vind het wel heel belangrijk dat je goed leert buitenritten maken en er is geen betere plek om ze de noodrem aan te leren :)
die overactieve shetten ook...
maar onze fries en enkele jonge paarden durven ook (nog) niet alleennaar buiten.
meefietsen is dan de makkelijkste oplossing.
en mocht de kans groot zijn dat je wat overkomen kan is het ook wel een veilig idee dat er iemand bij je is.