Nick Altena schreef op zondag 5 maart 2006, 0:46:
> Gregoor Lendfers schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:34:
>
>>>
> Nu doet ze het als ik er om vraag :) maar das dan natuurlijk
> aangeleerd nu en niet zo spontaan zoals toen.
>
> Gr, Nick
Met de grote en basaale emoties zou je wel leuke testjes kunnen doen. Twee mensen , de ene die het paard kent en een die het paard nog nooit gezien heeft. Afspraken maken , samen naar het paard en noteren , of zeggen wat je ziet. En dan kijken wat de verschillen zijn. Je zult zien dat er verschillen zijn , dat merk ik nu al met Maike , waarvan ik dacht hem goed te kennen. Die staat bij Wil en die heeft Maike nog nooit eerder gezien en zij interpreteerd bepaalde dingen anders dan ik...Dit voorkomt dat je in vaste patronen denkt en nog beter kijkt naar je eigen paard.
Of je op deze manier echt te weten komt wat het paard voelt? Je krijgt wel een ruimer blik!
Ik vind het heel prettig dat er iemand naar kijkt die veel verstand van paarden heeft , maar Maike nog nooit eerder gezien heeft...
Een zekerheid hebben is heel fijn , daarom is het zo moeilijk om er afstand van te doen.Ik weet zeker dat als Maike mij helemaal afknabbeld met zijn lippen dat hij mij niet zal bijten , en ik beschouw het als een form van genegenheid. Iemand anders kan het zien als het begin van bijten , om de doodeenvoudige reden dat die persoon op die manier eens gebeten is...
Het is ook maar net wat je wil en kunt zien , en wat niet...
Volgens mij hebben we het hier al eerder over gehad , een soort woordenboek opstellen met paardentaal.Word moeilijk met zoveel verschillende paarden en interpretaties...
Gr. Esther
Warboel
