Hey Piet je krijgt ongelooflijke toffe terechte complimenten: je klink Belgisch!
Proficiat!
LOL

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 15 juni 2006, 19:49:


En net zoals bij de mensen ligt de "pijn"grens bij het ene paard lager/hoger dan bij het andere . Waarmee ik niet wil zeggen dat je pijn berokkend bij het rijden met een bitloos hoofdstuk maar de pijngrens bepaalt ook de gevoeligheid voor impulsen, het ene paard gaat opzij door druk van een handpalm of zelfs de aanraking van de vacht en zelfs de nabijheid van een hand aan de flank (niet uit angst hé dat bedoel ik niet) het andere paard zal (zeker in het begin) de druk van de hand (been) echt moeten voelen om te weten wat het nu juist moet doen. Zo ook met de teugelvoering bij de ene moet je maar met duim en wijsvinger naar links of rechts wijzen en hop hij is al weg , bij de andere ga je duidelijk de teugel moeten openen (hem de weg tonen) en dan gaandeweg naar subtieler toewerken. Dus ja er is een verschil in gevoeligheid bij paarden.

Nel Gommans schreef op donderdag 15 juni 2006, 19:06:


Een prive forum ga ik niet oprichten , ook ik ga hier niet weg.
Wen er dus maar aan want met zout strooien of... in mijn ogen, gewoon ( lastige ? ) vragen stellen , blijf ik doen.
Overigens had ik me nog in het geheel niet met deze lijn bemoeit.
Kan je mijn geheugen even opfrissen wat ik je misdaan heb ?
Nah....laat maar....er is alweer genoeg onzin over niks geschreven....

Nick

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 15 juni 2006, 19:59:


Ja, en dat is nou precies waar ik naar toe wilde.
Ik denk niet dat het om een pijngrens gaat.
Pijn willen we uitsluiten.
Dus gaat het om: kunnen ze het voelen ?
Ja, ze kunnen allemaal voelen of er een aanwijzing gegeven wordt met een zachte leren band.
Zijn ze allemaal direct genegen om daar op te reageren, denk dat het antwoord nee is.

Dus we zullen ze moeten leren om op de zachtste druk te reageren.
En dat liever niet door pijnprikkels af te gaan geven.

Dus eerst je paard leren op de zachtste druk te reageren, en dan geen centje pijn meer.

Conclusie: nare scherpe neusbanden met dingen die pijn doen, kunnen op de brandstapel.

En nogmaals, gevoeligheid is volgens mij niet aan de orde, dat is dat oude jargon, waar ik zo graag van af wil.
"Paard heeft een harde mond", welnee, paard heeft dode geest.
Het is een woordneukerij, weet ik wel, maar we maken het ons er zo gemakkelijk vanaf, en denken zelf niet meer na, als we in jargon vervallen.

In dit voorbeeld: alle paarden zijn gevoelig, maar we kunnen het ons er gemakkelijk vanaf maken, door te zeggen, ach dit paard doet het er zo leuk op, hij is niet gevoelig...

Ben ik een beetje duidelijk?
't Is geen aanval ofzo, puur en alleen om even bij stil te staan.

Isabel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 15 juni 2006, 19:59:


nou ik voeg mij weer toe, ik heb vandaag op de tinker bitloos gereden. en zadelloos
ik ging wandelen, cap mee want ik was het al van plan. teugels aan de ZIJKANT vastgemaakt. ging pérfect. in het begin reed ik met de teugels aan onderkant, toen gekruist. nou alles was zéér verwarrend voor haar. toen moest ze met bit gereden worden want het ging zo niet buiten. toen dacht ik ineens aan de sidepull. nou , het ging geweldig! alleen de hoo-knop werkt nog niet helemaal, maar aan het einde van de rit al stukken beter! links en rechts werd veel beter begrepen nu!! :)

gr Marielle trots

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 15 juni 2006, 19:59:



Met die laatste zin ben ik het zeker niet eens.
Ja....tuurlijk....er is verschil in de pijngrens , net zoals bij mensen.
Maar gevoeligheid is nmm. bij elk paard hetzelfde.
Ik ben nog nooit een paard tegengekomen die bijv. de toch superlichte vlieg op zijn haren niet voelde.
Het is aan ons 2beners om het paard aan te leren om bij het minste "gevoel " te reageren....niet bij de minste "pijn" .

Nick

marielle schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:21:


))))) )))))

Wil.

Voor diegene die zich al afvroeg wat er gebeurd was... I'm back.
Een dikke maand geleden verhuisd naar een plekje waar men nog geen vaste telefoonverbindingen kent, computer enkele weken kwijt geweest, de rocio meegemaakt, draadloze maar zeeeeer trage verbinding gevonden, maar we zijn terug.
Een zalige 9 dagen meegemaakt met enkel mijn paarden en mede-pelgrims om rekening mee te houden. De zware tocht (van meer dan 400 km) heb ik dit jaar gedaan met 2 paarden, elk 4 dagen en het viel reuze mee. we hadden dan nog geluk met het weer, veel minder warm dan anders, en er was veel, veel eten in de campo.
Ik had na enkele maanden zoeken naar mogelijke oplossingen om met mijn onbeslagen paard de toch te doen mijn hoop gezet op de produkten van vettec. Op voorhand effe getest, niet meegevallen, toch nog es geprobeerd en meer succes gehad ging ik vol vertrouwen de bergen in. Al bij de eerste stop, na een kleine 3u rijden, was de volledige laag verdwenen.Ik hoor jullie al maar neen, het was er echt goed opgezet. Ik zette dus de tocht voort zonder bescherming maar tegen de avond begon hij echt wel gevoelig te lopen. Onmogelijk dat hij het zonder zou redden. Enige oplossing was dus ijzers. s Morgens de smid onderweg effe ijzers onder gezet (enkel vooraan) en wij voort. de volgende 3 dagen liep hij super, eerlijk gezegd beter dan voorheen.
Ik ben echt NIET van plan om de ijzers er te laten onderstaan maar ik maak wel de bedenking: na 1 jaar zonder ijzers geprobeerd te hebben blijkt hij toch niet zo goed te lopen, WAT IS ER MIS??? Hij heeft ook een hele tijd slecht gelopen, wij dachten dat het een probleem met evenwicht was waarmee hij teveel gewicht legt op de voorhand maar in die 4 lange dagen heeft hij geen enkele keer pijn gehad.
gr
belinda

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juni 2006, 18:20:


Ja Belle het ene paard heeft meer gevoel dan het andere, om maar een knuppel in het hoenderhok te gooien
Het ene paard wordt als paard gezien, het ander als machine of als hobbelpaard. Ergens heb ik laatst gelezen dat je op een houten paard het moet leren, ( volgens mij ergens in de Holy Christ) ik dacht nog daar zou wat in kunnen zitten, hoe meer ik daar over na denk, hoe meer ik denk dat er mechanisch gedacht wordt. Opstappen op een hout paard, ja dat kan je leren, er afvallen ook. Maar de extra dimensie die
een levend dier, en tempo interactie enz, is niet te leren op een "houten" paard zonder gevoel. Het valt ook niet te leren door boeken of goeroes.
Het valt enkel te leren door openstaan voor het paard, en voor elkaar.
Wat hier voor het ene paard werkt, dat werkt voor het andere paard niet, maar stuk voor stuk hebben ze gevoel en een ander karakter en verleden.
Ook degene die hier is geboren, die is voor de duvel niet bang, maar dat wil niet zeggen dat er niet af en toe wat mis gaat. Zij is trouwens nog nooit bereden en al drie. Of ze gevoelig is, dat weet ik niet, ik denk idd netzoals ieder ander paard. De gevoeligheid ligt bij de 2 bener, en de geschiedenis.
Zij is ook geen houten paard waar je het op moet leren.
Uitgeleerd aan de hand van boekenkasten betekent voor mij "geen idee " en "geen flauw benul. " Een boekenkast geeft geen interactie met een levend dier. Kortom ik ben het met jouw stelling eens.

Esther

belinda defraene schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:50:


Maar waarom dan geen schoenen??
Is zo'n simpele oplossing, als je paard nog gevoelig loopt, zijn de hoeven dus nog niet genezen, en had je in feite die tocht ook niet moeten maken met hem.
IJzers staan de genezing in de weg, schiet je niets mee op.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:13:


Geen zorg Isa ik voel me zeker niet aangevallen en ben het met je eens . Alle paarden zijn gevoelig maar de ene meer dan de andere of laat ik het zo zeggen de ene zal meer geneigd zijn om op lichte druk te reageren dan de andere . Het is dan mischien wel het oude jargon maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet uitdrukken . Uiteindelijk is deze "gevoeligheid" eigen aan de individuele aard van het paard.

marielle schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:21:


Yep , soms kan de cross over verwarrend werken. En die hoo knop ? Snel zien te vinden hé nogal belangrijk.

belinda defraene schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:50:


Ha! Belinda... ik vroeg me al af waar je gebleven was! Waar zit je nu?
Zo te lezen een mooie tocht gehad, mooi werk. Niet zo mooi werk is kennelijk de voetentoestand van je paard. Belinda, ik denk dat het nog te vroeg geweest is voor zo'n tocht. De hoeven waren nog niet helemaal genezen. Bij Chaser, inmiddels bijna 16 jaar oud, heeft het ook langer geduurd.
Kan me voorstellen dat ijzers eventjes de oplossing waren maar heb je niet (Isabel schrijft het dus ook al) aan hoefschoenen gedacht? Helaas zijn ijzers niet de probleem oplossers maar nu eventjes symptoombestrijders...
Toch nog geduld hebben want waar jullie rijden is de ondergrond natuurlijk ook niet comfortabel. Ik kan me dus voorstellen dat het bij jullie nog langer duurt.

Groetjes,
Wil.

Nick Altena schreef op donderdag 15 juni 2006, 20:30:


Ja, mee akkoord , mischien verkeerd uit gelegd . Er van uit gaande dat elk paard even gevoelig is (alhoewel dat ik vind dat er verschillen zijn ) is het toch een feit dat de ene gerust een paardevlieg op zijn buik laat zitten terwijl de andere die er onmiddelijk aftrapt of zwiept Beide hebben die vlieg wel degelijk gevoelt maar bij de ene ligt de steek onder en bij de andere boven de "pijn" gevoeligheidsgrens . Wel iets gelijkaardigs bedoelde ik ook met ruiterhulpen/teugelhulpen.