Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:38:


Ja, ik denk dus ook ondergeschoven hielen, dat kun je ook zien aan de kromming in de kroonrand bij de kwartieren.
Maar sommige paarden hebben daar nu eenmaal aanleg voor, dat is er dan weer heel moeilijk uit te krijgen.

Grts Annemieke
Kijken met je handen!

jose schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:54:


Jose, heb jij een paard met eczeem?
Want zoals jij erover schrijft lijkt mij niet dat je al een paard hebt gehad met erge eczeem. (is geen aanval, gewoon een vraag :) )
Mijn paard heeft verschillende zomers op de wei rondgelopen, dat ze zo erg oplag dat je er niet meer mee kon rijden. Tuurlijk is dat niet leuk voor haar (en voor mij) maar ze is het gewoon, ze kan ermee leven. En ze past zich aan. Is ze dan ellendig? Ja, ik voelde mij misschien ellendig omdat ik niets voor haar kon doen. Maar zij zeer zeker niet. En binnen enkele maanden is de zomer weer voorbij en kan ze weer genieten van een jeukloze winter.

Ik denk niet dat je, wat de verzekeringsman zegt als referentie moet nemen. Sommige mensen beslissen heel snel dat een paard maar beter dood kan. Ik ken zelf ook twee gevallen. Ze vroegen teveel verzorging (en kosten) en er waren periodes in de zomer dat er niet mee gereden kon worden. Dus dan moesten ze maar dood.
Bijvoorbeeld, mijn paard heeft deze week haar nek en maantop helemaal opengehaald. Een halster of hoofdstel kan ze dan niet verdragen. Laat staan dat ik met haar kan rijden. Dit zou voor bepaalde mensen al genoeg zijn om een paard weg te doen.
groetjes
Ans

Annemieke B schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:15:


Hallo, Annemieke,
Indy heeft dat van klein af aan al, zou best kunnen dat zij er aanleg voor heeft. Maar zolang ze goed loopt maak ik me er geen zorgen over. We zijn uit zo'n diep dal van ellende gekomen, ik ben allang blij dat eindelijk kan lopen zonder gevoeligheid of manken.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:19:


Hallo, Ans,
Sommige mensen beslissen inderdaad heel snel, ook onder druk van andere mensen. Als mijn paard weer eens wat had en vreselijk mank was heeft menig een mij gedreigd de dierenbescherming te bellen, want ik mishandelde mijn paard door haar zo te laten lijden.
Gelukkig stond mijn dierenarts 100% achter mij en gaf ook weerwoord als er ongevraagd een buurman opdook die meende even kritiek te moeten spuien. Indy wilde doorgaan, ze wilde leven en had ondanks haar gehompel plezier, ookal viel het mij soms wel wat zwaar. Het is erg je paard zo te zien lijden. Ik kon soms een half jaar niets met Indy doen. Geen probleem, veel borstelen, hele kleine stukjes wandelen of gewoon bij haar zijn en een boek lezen, elkaar gezelschap houden; wij hebben ons op de een of andere manier altijd wel vermaakt.
Ik heb hier al eens eerder het verhaal verteld van mijn dierenarts die naar een patient toeging voor nabehandeling / controle en tot zijn grote schrik vaststelde dat het paardje weg was. De mensen konden niet meer aanzien hoe het paardje hompelde en hadden het naar de slacht gedaan - het was een simpele hoefzweer bij een paardje wat anders nooit wat had. Mijn dierenarts kwam hals over kop naar mij toe, bang dat ik mijn paard ook weggedaan had, want zij was er veel erger aan toe. Geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt, Indy blijft zolang ze wil. :)
Maar het blijft moeilijk van afstand te beoordelen wat de beweegredenen geweest zijn om een paard in te laten slapen / naar de slacht te brengen en of het ook op een andere manier opgelost zou kunnen worden.
Monique