Feyona schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:18:


Pas op met de ongenuanceerde uitspraken die je hier doet!

Je kent heel de situatie niet!

Welke oplossing was hier mogelijk? Denken jullie nou echt dat het altijd zo simpel is?
Dat overal een oplossing voor is?

Als het zo makkelijk zou zijn en het zit in het voer: ook Leen Taal propageert dat de oorzaak in de voeding zit, dus die haalt ze ook van het krachtvoer af.

Zo te lezen was dit paard zelfs van het gras gehaald!

Dus ik vermoed dat de eigenaren in deze situatie heel erg hun best gedaan hebben, maar dat ze het paard verder lijden hebben willen besparen.

Verdient alleen maar respect en bewondering.

trea hoex schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:02:



Trea, veretelde jij dat niet, dat je paarden van de winter op harde vlakke ondergrond een vollopende zool kregen en dat de zolen er nadien in de wei beter uit gingen zien?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

knip....

Jouw idee is de mijne...
Alleen: wat als je niet zoveel afwisseling hebt? In Noordholland hebben we vooral weides, dijkweggetjes en dijken, o, en water. (waar je helaas niets mee kunt vanwege de beschoeide en hoge kanten, dus niet een leuk meertje of zo... Voor het bos moet ik een eind met de trailer (de kust, de Veluwe). En wat als het gene wat hij leuk vind ETEN is, dus grazen? Terwijl hij met zijn vriend op een wei staat waar ze voldoende te eten hebben gezien de volle darmen...

Knip...
Als je paard graag versnelt, dan heb je wellicht een paard dat het

Dat is wat 'wij' bij Parelli zowiezo al leren: niet voor je paard denken als het niet nodig is. Hij moet ook zijn verantwoording leren nemen. Hem een fout laten maken om hem te kunnen leren DAT hij een fout maakt. Anders ben je als mens de hele tijd bezig je paard te corrigeren en wordt het 'lui' in zijn hoofd...

Dat is met buiten rijden wel een beetje een probleem. Als voorbeeld mijn manier van rijden: ik blijf van hem af zolang hij relaxed en meewerkend is. Komen we langs een boederij (bomen, bossages, blaffende/grauwende hond(en), etc.) dan vind hij dat eng. In eerste instantie kijk ik aan wat zijn reactie gaat worden en probeer ik hem met stem aan te moedigen. Dit lukt niet altijd. In het veiligste geval blijft hij stilstaan, oren gespitst, klaar om om te draaien en zich in een drafje van het enge te verwijderen, om, zoals prooidieren (alleen paardachtigen?) dat nou eenmaal doen, van een afstand nog eens te bekijken of het wel echt gevaarlijk was... Als hij omdraait leid ik hem met de reins en zit/buitenbeen rustig terug met zijn neus richting gevaar. Nou heb ik het even over een rustig boeren asfalt weggetje. Op een drukkere weg kan dat omdraaien natuurlijk gevaarlijk zijn: er moet maar net iets langs komen. Daarom ben ik al tot de conclusie dat ik beter nog niet met hem kan gaan buiten rijden: eerst het grondwerk en rijden op veilig terrein beter (vertrouwen/respect).

Helemaal mee eens: ik wil een paard dat het ook leuk vind niet een gebrainwashte (woordvervuiling ) 'machine'.

Ik vind het erg moeilijk om de denkwijze/reacties van Mike ,en paarden in het algemeen, te doorgronden... Waarom is Mike een goede Alfa, wat pijn betreft keihard voor zichzelf, maar wel een schijterd als we langs een onoverzichtelijk terrein van b.v. een boerderij moeten? Terwijl hij met zijn vorige baas 5 jaar door de bossen heeft gesjouwd, bij wijze van spreken. En vooral als ik op zijn rug zit, op de grond heeft hij mij als leider al grotendeels geaccepteerd... Valt ook op dat als we héén gaan hij tegenwoordig áchter me blijft lopen maar als we dezelfde weg terug gaan wil hij de leiding over nemen door met zijn neus voor me uit te lopen... Dan durft hij schijnbaar ineens weer wel... Okee, tot we weer langs een boerderij komen dan... hihi

Piet schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:45:


Nee, ik.

Overigens blijft het toch tobben met de zolen.

jose schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:45:


Tuurlijk Jose maar ze hadden toch ook kunnen overwegen om het paard zomers een plaatsje aan de kust te gunnen of een Boett...
Ina

Piet schreef op dinsdag 27 juni 2006, 7:31:

Ja het zit in de kleine onbewuste lichaamsveranderingen die je wellicht niet altijd even bewust "aangecklickerd" hebt maar je paard toch opmerkt... Het lijkt vanzelf te gaan. Die kleine verschillen merk je inderdaad als je met een ander paard gaat werken... De eigenaar is dan vertaler-tolk die dan probeert uit te leggen wat de buitenstaande trainer moet doen; en vast te stellen dat het nog niet lukt
Hahahaha
Ja moet je echt doen! Mijn paard wou al heeeel lang de trailer echt niet in. En sinds we clickeren heeft ze veel meer vertrouwen in mij gekregen (als jij in een vreemd land een ollander tegenkomt die, misschien geen perfect nederlands spreekt , maar je verstaat hem wel, dan ga je zeker en vast meer vertrouwen hebben in die man dan in de mannen die andere taal spreken... ) Queenie heeft dus ook dit vertrouwen gekregen en ... gisteren liep er, in alle vrijheid!, gewoon achter me aan, de trailer in! Zonder enig probleem. Breidt jullie taal dus uit!

Succes

marjolijn schreef op maandag 26 juni 2006, 16:43:


Hé Marjolijn, dat laatste zou misschien niet eens zo gek zijn voor mijn Mike... Een Welsh Cob is gefokt voor een veelzijdig gebruik, hij heeft bij zijn vorige eigenaar ook voor een marathon wagen gelopen... Ik heb vaag het idee dat iets doen voor Mike echt een doel moet hebben. Al wil ik dus niet dat dat doel altijd eten is, hij moet dat wat hij doet ook op zich leuk vinden...

di-layla bibbert (trilt) met haar achterbeen(bil),ze staat gewoon heel rustig en je ziet haar achterkant trillen net alsof ze het koud heeft,en af en toe zie je dat ze met dat been mankt als ze de wei inrent,wie herkend dit

groetjes het buntertje

epona schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:49:


Wie weet hebben ze dat gedaan?
Overigens is aan de kust ook niet altijd een oplossing.

Ik weet van mijn verzekeringsman dat er wel meer paarden worden ingeslapen vanwege eczeem: omdat ze het gewoon heel erg hebben, en niks genoeg verlichting geeft, medicijnen, ander voer, dekens niks.
Wat doe je als je paard een ellendig leven lijdt? Ik kan het me wel voorstellen dat je uiteindelijk besluit dat het een keer genoeg is.

Nick Altena schreef op maandag 26 juni 2006, 17:35:


Dat laatste klopt als een bus Nick; ook met de methode van Parelli (dus geen 'Parrellie' ) heb je zeker ook te maken met de aard en intelligentie van het betreffende paard...

Defraene Lorenz schreef op dinsdag 27 juni 2006, 10:51:


Beste Lorenz,
wanneer je de tijd genomen had om deze site te lezen zou je bovenstaand antwoord een beetje merkwaardig vinden.

Belinda: 1 a 2% van het paardgewicht in ruwvoer in drogestof per dag is de regel.
Maar voorzichtig met lucerne, dat is waar.
Je kunt waarschijnlijk wel een aardige combinatie maken met bietenpulp (zonder melasse), lucerne en stro.
Hooi uit Frankrijk is te duur?

Grts Annemieke
Kijken met je handen!

Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:38:


Ja, ik denk dus ook ondergeschoven hielen, dat kun je ook zien aan de kromming in de kroonrand bij de kwartieren.
Maar sommige paarden hebben daar nu eenmaal aanleg voor, dat is er dan weer heel moeilijk uit te krijgen.

Grts Annemieke
Kijken met je handen!

jose schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:54:


Jose, heb jij een paard met eczeem?
Want zoals jij erover schrijft lijkt mij niet dat je al een paard hebt gehad met erge eczeem. (is geen aanval, gewoon een vraag :) )
Mijn paard heeft verschillende zomers op de wei rondgelopen, dat ze zo erg oplag dat je er niet meer mee kon rijden. Tuurlijk is dat niet leuk voor haar (en voor mij) maar ze is het gewoon, ze kan ermee leven. En ze past zich aan. Is ze dan ellendig? Ja, ik voelde mij misschien ellendig omdat ik niets voor haar kon doen. Maar zij zeer zeker niet. En binnen enkele maanden is de zomer weer voorbij en kan ze weer genieten van een jeukloze winter.

Ik denk niet dat je, wat de verzekeringsman zegt als referentie moet nemen. Sommige mensen beslissen heel snel dat een paard maar beter dood kan. Ik ken zelf ook twee gevallen. Ze vroegen teveel verzorging (en kosten) en er waren periodes in de zomer dat er niet mee gereden kon worden. Dus dan moesten ze maar dood.
Bijvoorbeeld, mijn paard heeft deze week haar nek en maantop helemaal opengehaald. Een halster of hoofdstel kan ze dan niet verdragen. Laat staan dat ik met haar kan rijden. Dit zou voor bepaalde mensen al genoeg zijn om een paard weg te doen.
groetjes
Ans

Annemieke B schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:15:


Hallo, Annemieke,
Indy heeft dat van klein af aan al, zou best kunnen dat zij er aanleg voor heeft. Maar zolang ze goed loopt maak ik me er geen zorgen over. We zijn uit zo'n diep dal van ellende gekomen, ik ben allang blij dat eindelijk kan lopen zonder gevoeligheid of manken.
Groeten,
Monique

Ans Jondral schreef op dinsdag 27 juni 2006, 13:19:


Hallo, Ans,
Sommige mensen beslissen inderdaad heel snel, ook onder druk van andere mensen. Als mijn paard weer eens wat had en vreselijk mank was heeft menig een mij gedreigd de dierenbescherming te bellen, want ik mishandelde mijn paard door haar zo te laten lijden.
Gelukkig stond mijn dierenarts 100% achter mij en gaf ook weerwoord als er ongevraagd een buurman opdook die meende even kritiek te moeten spuien. Indy wilde doorgaan, ze wilde leven en had ondanks haar gehompel plezier, ookal viel het mij soms wel wat zwaar. Het is erg je paard zo te zien lijden. Ik kon soms een half jaar niets met Indy doen. Geen probleem, veel borstelen, hele kleine stukjes wandelen of gewoon bij haar zijn en een boek lezen, elkaar gezelschap houden; wij hebben ons op de een of andere manier altijd wel vermaakt.
Ik heb hier al eens eerder het verhaal verteld van mijn dierenarts die naar een patient toeging voor nabehandeling / controle en tot zijn grote schrik vaststelde dat het paardje weg was. De mensen konden niet meer aanzien hoe het paardje hompelde en hadden het naar de slacht gedaan - het was een simpele hoefzweer bij een paardje wat anders nooit wat had. Mijn dierenarts kwam hals over kop naar mij toe, bang dat ik mijn paard ook weggedaan had, want zij was er veel erger aan toe. Geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt, Indy blijft zolang ze wil. :)
Maar het blijft moeilijk van afstand te beoordelen wat de beweegredenen geweest zijn om een paard in te laten slapen / naar de slacht te brengen en of het ook op een andere manier opgelost zou kunnen worden.
Monique