Spirithorses schreef op dinsdag 12 september 2006, 0:05:
> afgelopen weekend toen ze op de
bitloos rijden cursus dus níét
> over de mikado van balkjes wilde, terwijl ik weet dat ze dit
> perfect kan. Ze gaf me aan dat ze genoeg van die stomme balkjes
> heeft. Dan zeg ik : Oké, ik snap je, pak dan even één simpele
> en dan houden we op" (gulden middenweg). Ik zie haar denken en
> met veel gezucht en gesteun doet ze dan die ene. Maar ook die
> ene he, niet meer dan dat. Ik mag haar vertrouwen niet
> beschamen en dus stop ik daarna - halster uit - ga maar effe
> rollen.
Mooi voorbeeld om iets uit leggen.
Er is niets mis met clickeren en ook niets mis met voedsel daarbij.
Zolang het maar gebruikt wordt om een paard iets nieuws aan te leren. Clickeren is er niet voor om bekend gedrag te onderhouden. Het is echter zo verleidelijk en ook zo verwarrend om te gaan clicken voor bekend gedrag dat een paard op dat moment niet wil doen. Zoals met die balkjes, om dan te gaan belonen voor nóg een poging.
Clickeren werkt zo fantastisch en het paard is zo gemotiveerd, laat ik hem maar vragen te doen wat hij op dat moment niet goed doet.
En sluipt er een gewoonte in waarin je niet meer ziet en rekening houd met wat het paard zelf aan geeft.
> Ik ga eens nadenken wat ik hiervan vind, lijkt me wel redelijk
> wat je hier opmerkt. Voor zover ik begrepen heb wil Gudrun ook
> eerst de relatie met haar nieuwe paard opbouwen en dan pas
> beginnen met clickeren. Ik voel dat ook zo met Mazir en ik kan
> het nog niet zo goed uitleggen, maar ik wil eerst een
> gelijkwaardige relatie en begrip, wederzijds respect enzo
> vooraleer ik met hem wil spelen in de vorm van clickeren.
Het spelen met clickeren kan ook wel direct hoor, Gudrun wil misschien net als ik, eerst weten wat er mogelijk is, louter op grond van de relatie. En de relatie is vooral een moment opname, op het moment dat je BD's zat zijn negeerd en nóg een balkje vraagd, zet je de relatie (van dat moment) onder spanning. En we doen dat natuurlijk voortdurend, daarom is het zo belangrijk dat wij luisteren naar ons paard, om de goede balans te onderhouden. Altijd het laatste woord hebben, veel mensen doen dat standaard. Mijn ervaring is dat dit niet nodig is. Direct luisteren naar Jur, geeft direct ontspanning en een goede relatie-op dat moment, waarop hij ook weer vlot kan luisteren naar mij.
Het principe van de klank Yes en G(oood), goed getimed mag dan het zelfde principe zijn als "dát doe je nu goed". Er is toch een belangrijk verschil. G(ood) zul je ook gebruiken als blijk van waardering bij alles wat je paard al lang kend. En dat mag bij clickeren juist niet, daar is de Yés! voorbehouden om iets nieuws te leren. Hier hebben we het over de innerlijke allertheid van de trainer, slechts trainers die continu in de leermodus zijn, kunnen continu blijven Yessen en belonen. Je moet dan wel heel goed weten waar je continu aan werkt en volledig geconcentrerd daarop zijn. Voor de meeste mensen zijn clicker sessies van 10 a 30 minuten meer aan te raden. Je begrijpt hoe makkelijk het is om daarbuiten te gaan clicken en belonen voor al bekend gedrag wat even niet zo goed lukt en dat zou eigenlijk op relatie nivo moeten veranderen. Maar kun je dat dan nog wel herkennen?
> Als ik hem nu roep en hij komt van achter in de paddock bij me
> staan komt hij voor MIJ, en niet voor dat snoepie.
> Dat wat zich nu afspeelt in onze relatie is inderdaad het
> directe gevolg van onze inspanningen en het wederzijdse
> vertrouwen. Daar is niks anders tussengekomen. Is dat wat jij
> bedoelt?
Ja als bij je komen eenmaal geleerd is op stem (met clickeren) dan is komt je paard wel of niet nadien op grond van de relatie die je met hem hebt. En zo moet het zijn, dan moet je niet meer gaan clickeren als het eens niet zo goed gaat. Kunnen we die verschillen wel altijd duidelijk zien? Daar pleit ik voor.
Michiel
Warboel
