Hoi allemaal,

Na alle zomerproblemen met Froukje haar hoeven op de droge grond, nu eens een heel positief verhaal.
Tot nog toe reed ik een paar maal per week een rondje van 5 km. met haar hier in de buurt, waar ik betrekkelijk veel in de berm kan rijden. Dit ging vorige week zo goed, dat ik in het weekend de stoute schoenen maar eens heb aangetrokken en het rondje heb uitgebreid. Dat houdt hier in dat je ook meer over straat moet, stukken bebouwde kom en bruggen e.d. En ik mag wel zeggen, het ging boven verwachting goed. Het rondje wat ik gemaakt heb is zo'n 10 km. waarvan toch zeker 4 over het verharde. Het meest zag ik zelf op tegen een stukje ongelijke klinkerweg, maar daar liep ze zo overheen. Het langgerekte stuk asfalt, door de bebouwde kom van Oudkarspel liep ze heel vlot stappend, af en toe tegen de draf aan.
Thuis de hoeven gecontroleerd en die zagen er prima uit. Er zaten wat schuurplekjes op de straal en de ballen, waaruit duidelijk is dat die de straat raken, maar dus geen gevoeligheid geven. Ook op de hielen en voor bij de toon zag je wat schuurplekken, maar geen noemenswaardige slijtage.
Eindelijk! (En nu maar hopen dat het zo blijft, want, o jee, die twijfel...) Krijgen we eindelijk kans de nodige kilo's eraf te rijden, want ik mag wel stellen dat ze veel te vet is geworden met al dat rustig aan doen (en dat ondanks een enorme beperking in gras, minder durf ik echt niet te geven)

Groetjes, Els.

Anna van Rheeden schreef op zondag 17 september 2006, 3:48:


Hij buigt heel gemakkelijk in de hals, en dan is de snelheid er meteen uit. Gebeurt er toch wat dan gaat hij na 1 ruk meteen in de ankers. Daarnaast veel grondwerk gedaan en bij het leiden aan de hand ook erop gestaan dat hij bij mij blijft, niet voor me lopen, maar hoofd naast mijn schouder.

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:45:


Als mensen denken aan dressuurmatig rijden dan denken ze vaak aan: hup nageven en de achterhand eronder en klaar. Dat is naar mijn idee maar een heel klein deeltje en dan ook nog eens een gevolg van. Dressuur bestaat uit zoveel elementen en verschillende stappen die allemaal in elkaar grijpen, het een kan niet zonder het ander.

Simpel gesteld: een paard wat ontspannen en taktmatig loopt, goed op beenhulpen reageert, voldoende vorwaarts is zal als vanzelf een fijne aanleuning nemen, over de rug gaan lopen en vanuit de achterhand gaan bewegen.
Ik werk dus aan ontspanning en het voldoende voorwaarts zijn met een lichte aanleuning: voltes (openen, sluiten), slangenvoltes overgangen, schoudervoor, schouderbinnenwaarts. Hiermee bewerkstellig je ontspanning in de kaak, nek en hals tot over de rug, activiteit vanuit de achterhand en als ze sterk genoeg zijn, het opdrukken uit de schoft.

Nick Altena schreef op zondag 17 september 2006, 23:57:

Ook paarden die zonder bit lopen maken speeksel aan. Het kauwen en smakken breng ik in verband met ontspanning en verwerking van het geleerde. Ik ken zat paarden die schuimen dat het een lieve lust is, zonder bit!

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:58:


Een paard wat zijn rug niet goed gebruikt is nog niet toe aan een ruiter die achter de zitbeenknobbels zit. Daarmee maak je de ontspanning van de rug en het ondertreden van de achterbenen onmogelijk. Proberen iets in verlichte zit te gaan zitten zodat ook de rug ook de ruimte krijgt om op te bollen.

Algemeen: de manier waarop je zit is niet voor elk paard hetzelfde, noch voor elke africhting. Pas je eigen houding aan aan waar het paard aan toe is.

Els Kleverlaan schreef op maandag 18 september 2006, 10:24:


Wat mooi, Els!
Monique

Isabel van der Made schreef op zondag 17 september 2006, 22:04:


Vandaag komt de VA erbij, ik ben heel benieuwd wat het kan zijn...

Wij hebben drie volwassen merries.
Alledrie flehmen ze frequent. Mijn Tempête (=de baas van het stel) het vaakst, Lolita de shet (=laagste in rang) het minst.
Ze doen het vooral wanneer ze opgewonden zijn over iets. Bijvoorbeeld wanneer er vreemde paarden voorbij de wei komen, of als ze net een sprintje hebben getrokken door de wei en ze achteraf nog een beetje opgefokt staan te doen.
Het hangt ook af vanwaar ze staan. Op bepaalde weides doen ze het meer dan op andere. Ik denk dat dit afhankelijk is van hat aantal soortgenoten en andere dieren in de buurt. Op mijn weide die vlakbij een manege ligt, doen ze het het vaakst.

groetjes
Ans

jose schreef :


Hoi José, je bent het toch het me eens dat de ruiter gebalanceerd moet zitten op tot een optimaal ruggebruik van het paard te komen, dus niet voorover, op schouders of achterover op achterhand van het paard want dan breng je het paard onnodig uit balans. Ga je in verlichte zit op de voorhand hangen dan bereik je het effect niet, lijkt mij (maar dat zul je vast ook niet bedoelen).

Voor Wil: Een andere aanvullende oefening die kan helpen het paard zijn voeten in een goed ritme neer te zetten, te dragen en te balanceren:

* Werk met een metronoom (aanpassen aan het ritme van de draf - niet andersom) of tel zelf : een, twee, drie, vier, vijf, zes, zé-ven.

*Lichtrijden : Wissel om de paar passen van been.
Niet dmv doorzitten maar door in de lucht te wisselen (minder belastend voor paardenrug).
Als volgt: Normaal : op, neer, op, neer, op, neer....enz
Nu: op, op, neer, op, op, neer, of: op, op, op, neer, op, op, op, neer etc. Je wisselt daarbij staand in de lucht van been (goede balans en timing nodig!). Moeilijke oefening, maar eenmaal goed te pakken gaat je paard zich heel snel goed dragen en kom je in een titme.


Die snap ik niet, José - kun je het eens uitleggen?
Of bedoelde je alleen bovenstaande?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 18 september 2006, 12:54:


Ja, de ruiter moet zitten in de balans van het paard om het gezamenlijk evenwicht niet te verstoren. Een paard wat achter (nog) niet goed onderbrengt heeft het zwaartepunt redelijk ver naar voren liggen. Door er zelf in de klassieke zit op te gaan zitten (kruin, schouders, heupen, hakken op 1 lijn) zit je achter het zwaartepunt van je paard.
Achter je zitbeenknobbels zitten is een mooie, en als je het goed doet, meegaande zit, maar het zet je wel behoorlijk achterop. Een paard wat moeite heeft met de rug te bollen en de achterbenen onder te brengen, maak je het met die zit onmogelijk dit te doen. Dus: als paard nog op de voorhand loopt, pas je je eigen zit daar op aan. Gewicht naar voren, verlichte zit, evt. iets met je kont uit het zadel. Hoe verder je het paard traint, hoe makkelijker het wordt de rug te bollen en het gewicht naar de achterhand te nemen, hoe meer je je zit rechter kan maken.
Het zoeken van het gezamenlijke zwaartepunt dus. Zet je je eigen gewicht meer naar achter op je paard, dan moet je paard daar wel aan toe zijn om daarin mee te kunnen.




Zie boven.

bianca jansen schreef op maandag 11 september 2006, 22:31:


Bianca ik weet ook niet PRECIES wat het is maar dit heb ik ook gehad - uiteindelijk lukte het toch - waarom dán wel??- heb je ook het "onderwerp"ingevuld? Misschien is dat wat ik eerst niet gedaan had... anders gewoon blijven proberen - Ik werd er gek van en kreeg hier ook geen antwoord... bij anderen lukte het blijkbaar wel - maar uiteindelijk toch gelukt...succes. Myriam