naar aanleiding van het topic van Eddy die zich afvraagt waarom er in NH niet meer paargerichte inzicht is wil ik iets in het verlengde opmerken.

Door de eisen die het paard aan de manier van houden stelt voor een ethisch verantwoord niveau van welzijn is het erg makkelijk om je bewust te worden van de wederzijdse invloed van onnoemelijk veel factoren.
Het paardgericht houden is en complex adaptief systeem en de factor tijd is een belangrijke.
Tijd, continiuiteit.
Parasietenbeheersing is een voorbeeldje. Elke paar weken een keer doorspoelen met een pharmaceutisch product is een deeloplossing, geen deel van een integrale benadering.

Als je in een wat groter plaatje denk, over continuiteit over een langere periode, dan verandert er heel veel.
Persoonlijk vind ik dat je over een langere periode MOET denken, plannen.
Paarden kunnen maar een handvol betekenisvolle realties in hun leven aanknopen en een hengst hecht zich mogelijkerwijze zelfs maar aan 1! persoon werkelijk sterk.
Alleen al vanuit het oogpunt van welzijn dwingt je dit over continuiteit na te denken. Koop een hengstveulen en je hebt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van die kameraad voor de komende 20, 30 of 35 jaar.

Je menselijke lief heeft een eigen verantwoordelijkheid. Zelfs kinderen ontwikkelen al figuurlijke vleugels lang voor jouw veulen er definitief bij gaat liggen.
Hoe denk je jouw mogelijkheden zo te managen dat je de continuiteit van het paardgericht houden garandeert?

De al vaker door mij aangehaalde Sadko Solinski is een treffend voorbeeld. Die is heeft in 1975 een oude boerderij in een moerassig gebied gekocht voor zijn trekking-school.
Hij is met HEEL veel praktijkervaring in de Camargue begonnen met een integraal plan en heeft dat in de loop der jaren verbeterd.
Ecologisch beheer van zijn eigen land, verbouw van eigen hooi, een sociaal (vrij snel 24-7 buiten en onbeslagen) gehouden groep ruinen, integraal parasietenbeheer, noem het op.
Ik ben vrij kort voor zijn overlijden nog bij hem geweest en juist het punt van continuiteit baarde hem zorgen.
Zijn laatste paard, Ibiss van 34, was als veulen in 76 bij hem gekomen en het baarde hem veel zorg wat er met het dier zou gebeuren as hij zou overlijden omdat zijn familierelatie slecht was.
Het verhaal is goed verlopen want Ibiss staat met andere ruinen in een wei bij zijn dochter in Zwitserland.

Ik ben wel grijs maar bij lange na nog niet pensioengerechtigd. Dertig jaar is echter erg lang. Het is helemaal niet ondenkbaar dat Capricho dan nog met Arabella staat te knuffelen. Pzp zal dan geen punt meer zijn, hooguit viagra voor mij.... ALS ik er dan nog ben. Gelukkig is als het goed gaat mijn zoon er dan om voor continiuiteit te zorgen. Als hij er zelf geen zin in heeft uurt hij maar een NL-pennymeisje van zijn erfenis. Bijvoorbeeld.
Nee, je hoeft niet alles te plannen, KAN helemaal niet alles plannen, maar denk er wel over na. Als je weet dat continuiteit onmoglijk is, hoe zit het dan met jouw verantwoordelijkheid voor jouw paard?

Ik heb in mij boek over fretten ooit eens geschreven dat die als voordeel ten opzicht van hamsters hebben dat ze relatief lang leven. Ik zou dat nu nooit meer schrijven. In onze huidige westerse maatschappij maken jonge mensen ZO veel veranderingen mee, dat een huisdier dat 10 jaar leeft dat eerder als een nadeel heeft. Beter een hamster dus.
Solinski begon met een half dozijn paarden en de laatste 2 van die oorspronkelijke paarden heb ik 30 jaar later nog onder het zadel gezien en een paard is geen hond waarvan je de mand ergens andes neer zet na een verhuizing....

Wat mij persoonlijk nog het meeste verbaast over vermeend paardgerichte denkers in het algemeen (dus de uitzonderingen hoeven zich niet aangesproken te volen) is het gebrek aan integraal denken, het gebrek aan tijdsbesef, geen idee van continuiteit.
Hoe makkelijk paardenliefhebbers praten over wat zij willen zonder het flauwste benul van de koers van hun EIGEN leven en de mogelijke consquenties voor het leven van hun paard(en).
Die mensen zullen voor hun paard vaak niet meer zijn dan een schip dat passeert in de nacht.

HC

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 12:53:


Als je als paardemens je toekomst goed uitstippeld stelt dit probleem zich niet , vanaf de dag dat Ilias en Aram de trailer opgingen in" Sierra del aqua" stond vast wie hun zouden opvangen/ erven als ons iets overkwam .Daarom ook ben ik een vremde eend in de bijt , elke paard dat hier door de poort komt als onze eigendom verlaat het alleen na zijn dood . Niet erg commercieel dus .......

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 18 oktober 2006, 19:20:



ALS Eddy.
Het punt is dat jij ook een leven achter de rug hebt. NU weet je wat je wil en KAN je jouw koers uitstippelen.
Hoe zit dat met een van Nevzorov-hengstenplaatjes dagdromende tiener?

Kijk het zal mij een salami zijn of paardrijdend Nederland massaal hun huidige paard naar de slacht rijdt om op een hun droomhengst te stappen, doch ik vind het zogenaamd paardnatuurlijke doorgaans allemaal geneuzel vanwege het totaal onbreken van enig integraal besef.

HC

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 21:08:


Wou je er wat aan doen? Of wind je je er alleen maar over op? Wie is niet ouder en integraler geworden zonder eerst jong te zijn geweest? Ik bedoel... ook jij, ook Eddy, ook Egon, ook Pien, iedereen hier heeft zijn fouten toch al gemaakt en ervan geleerd alvorens de absolute topstaat van paardgerichte geweldigheid te hebben bereikt?
Gun die tiener zijn dromen, wat is daar mis mee! Wie had ze vroeger niet...

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 21:08:


Je hebt gelijk .

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 18 oktober 2006, 23:30:


Persoonlijk vind ik dat, zodra je de zorg voor een (huis)dier op je neemt, je dit moet doen tot de dood er een eind aan maakt. Ik heb van rond mijn veertiende "eigen" huisdieren en paarden gehad en er is er nooit één levend bij me weg gegaan. En het maakt voor mij niet uit of het een zelf uitgekozen dier is of een dier dat je in de schoot wordt geworpen, omdat een ander het gedumpt heeft.
Natuurlijk zou het kunnen gebeuren dat ik eerder de geest geef dan één of meerdere van mijn dieren. In dat geval kan ik alleen maar hopen dat er mensen in mijn omgeving zijn die de zorg overnemen. Je kunt en mag dat volgens mij nooit afdwingen. Wij noemen dat hier "over de dood heen regeren", hebben het al meer malen meegemaakt en het maakt niemand gelukkig.

Els.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:22:


Niet regeren maar wel over nadenken en regelingen treffen . Van afdwingen geen sprake .

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:39:


En dus zorgen dat er voor nabestaanden héél veel ruimte is. Heel vaak voelen mensen zich emotioneel verplicht de zorg voor de dieren van een ander op zich te nemen. Dus zal jíj er voor moeten zorgen, dat ze ook weten hoe ze eventueel afstand (een goed thuis zoeken) van jóuw dieren kunnen doen.

Els.

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 22:01:


...en daar wijzen we weer. Dat heb je al eens eerder gedaan en na het antwoord daarop was je opvallend stil...
Je zou moeten weten dat het antwoord is dat ik heel bewust NIET aan paarden ben begonnen voor ik het met respect voor hun welzijneisen kon opzetten.
Zoals Egon vele malen heeft opgemerkt zijn die eisen al eeuwen bekend en al decennia wetenschappelijk onderbouwd. Ik ben daar VOOR ik tiener was al tegenaan gelopen. Noem het toeval, noem het geluk, prima, maar het blijft een gegeven en ik ben bepaald niet de enige.
Dat de norm anders is maakt dat nog niet normaal in de zin van goed!


Niets. Zo lang het maar geen nachtmerrie voor een dier wordt.


Ik heb ze NOG. Weet echter ook dat ze doorgaans romantische onzin op basis van misconcepties en vooroordelen zijn.

Het is de enorme kortzichtigheid die vaak spreekt uit perspectiefloze verheerlijking van hengsten, bitloos, boomloos en trektochten, BIJ VOORBEELD(!!), welke niet in het geringst paardgericht is.
Geneuzel over randjes aan de hoeven, verdoemen van castreren, maar ondertussen geen idee hebben hoe zeer dit maakt dat de Natuurlijk-hoek als geheel niet erg serieus genomen KAN worden.
Het gebrek aan integraal denken bij in de NH-hoek is een vervelende hindernis voor het volwassen worden van het paardgerichter in de hele paardenwereld.
Dat is jammer en DAT is mijn opmerking EIGENLIJK.

Huertecilla schreef op vrijdag 20 oktober 2006, 14:03:


Ik ken een, bij mensen die al langer hun paard zo natuurlijk als binnen hun mogelijkheden ligt proberen te houden bekende, paardentrainer die een trainingsmethode schreef en dit voorstelde als DE ideale training en behandeling van elk paard.
Later bleek dat deze "ideale" manier van werken zo was bedacht omdat het trainen dan allemaal mogelijk was binnen de ruimte van de deel van zijn boerderij.
Een typisch geval van wat was er eerder, de kip of het ei.
Ik krijg steeds meer de indruk, dat het bij jou ook zo gegaan is.
Dat ook jij al lerende de dingen gevonden hebt die je nu over ons allemaal meent uit te moeten storten.
Ik geloof niet dat je eerst alles uitgevonden hebt en dan pas je paarden bent gaan houden.
Het is allemaal het kraaien van de haan, die achteraf wel wist dat er ergens een kip en een ei zou moeten zijn.
Nu je andere mensen verwijt dat het soms opvallend stil blijft, nodig ik je van harte uit om eindelijk mijn vraag op Hoefnatuurlijk aan jou eens te beantwoorden, want je snapt natuurlijk dat ik heel graag van je wil leren!

Piet

Huertecilla schreef op vrijdag 20 oktober 2006, 14:03:


Niet zo opportunistisch knippen he!
Na mijn tekst "Ik bedoel... ook jij," volgen meer namen van mensen die ik als behoorlijk uitgerijpt beschouw en van wie ik mij kan voorstellen dat ze dat via dromen en fouten hebben bereikt. Ik wees dus -als je dit wijzen wil noemen, de ontvanger bepaalt immers- naar een gróepje mensen.

Christel Provaas schreef op vrijdag 20 oktober 2006, 17:49:


Grijnzz hoogmoed komt voor de val, van daar de integraalhelm,
Of de heilige i(nte) graal (helm)
Pas door leren en fouten maken wordt er geleerd, oeps weer te filosofisch.
Es

Huertecilla schreef op vrijdag 20 oktober 2006, 14:03:



??
Wat was dat toch ook alweer met die zadels ?
Hoelang heb je daar nou al niet over gedaan om alleen al een zadel ten behoeven van het welzijn voor het paard uit te zoeken ?
Hoeveel zadels heb je nou al uitgeprobeerd die niet tengunste van het welzijn van je paard waren ?

Wat was toch ook alweer dat verhaaltje over dat TE jonge ingereden paard van je , waarmee Ilona ook nog had gereden ?
Je was toen nog niet op de hoogte wat betreft het volgroeien van de rug ?
NIET van te voren voorbereid dus op een van de nmm. belangrijkste welzijnseisjes van je paard ?

Zomaar wat voorbeelden HC , dat OOK jij niet perfect bent begonnen ?
Zelfs nog steeds niet perfect bezig bent ?

OOK jij wist niet alles van te voren , maar slechts een beperkt aantal voorwaarden voor dat welzijn van je paarden ?
Ofwel....OOK jij hebt door ervaringen en leren achteraf het welzijnstakje moeten laten groeien ? net als ieder ander ?
Welzijn van een paard houd niet op bij de keus van je lokatie, het vormen en houden van een kudde , de manier van bekappen of het voer wat je geeft....ook niet bij ..... eigenlijk kan het altijd beter....

Nick (die zich afvraagt of er nu ook weer een stilte komt ? )

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 12:53:


JA hoor, gemakkelijk! Als je deze zin moet vertalen, zou je al niet aan paarden beginnen

en die > onnoemelijk veel factoren.

Hier bedoel je een Paarden TOILET ?

Een veulen van 35 jaar oud ??

Ik wed dat jij dit allemaal al wist en hem alles hebt ingefluisterd, hoe te doen?

Eventuele verandereningen in jou relatie's (met lief- kind- "vriend") heb jij al integraal in jou continuiteids plan gegarandeerd??

ALS
Toch geen garantie voor continuiteid??

Ach Neee, toch geen penny ??? Die verzieken alles!

Je ervenis overmaken aan een NL-Pennymeisje??

Je denkt aan je zoon??

Ik zie het verband niet helemaal. 30 jaar continu onder het zadel zonder te verhuizen?

ahh ja, de ontvanger bepaald.
Toch??
Wie niet volledig instemmend reageerd, behoord niet tot die uizonderingen?

Wat zijn we goed hè ?



Nils en Olly

Wat een onzin. Ik weet niet of ik het goed heb begrepen, maar eigenlijk moet je je dus perfect voorbereiden en alles narekenen voordat je een paard koopt. Als ik dat had gedaan, was ik nu nog steeds aan het rekenen of ik alle eigenschappen wel heb.
Uiteindelijk weet je het toch niet zeker, ik weet zeker dat je een jaar geleden (toen ik mijn eerste paard kocht) had gezegd dat ik me beter moet voorbereiden en dat ik het geen jaar uit zou houden.
Uiteindelijk kun je alles berekenen maar het gaat maar om 1 ding: klikt het?
Is het wat je er van hoopt? Denk je na een jaar nog steeds, iedere keer dat je de wei weer op loopt: wat zijn het toch een prachtige dieren!

De rest, dat leer je al doende wel. En ik begin ook niet aan iets nieuws met mijn paarden als ik nog niet weet hoe het moet. Al doende leert men.

Ik vind niet dat je eerst alles 100% zeker moet weten voordat je aan paarden begint. Daardoor zou je ook star vol kunnen blijven houden, terwijl het gewoon niet klikt. Dan krijg je hetzelfde als je bij zoveel huwelijken ziet: de mensen blijven na 20 jaar huwelijk bij elkaar 'voor de kinderen' maar die kinderen worden alleen maar gillend gek van de slechte sfeer die voortdurend in hun omgeving hangt.

Als het niet klikt, als je het niet leuk vindt, doe je paard dan een plezier en verkoop hem.