Na het verslag gelezen te hebben van Alexandra Kurland besloten mijn maatje Conrad van Pruijssen en ik ook eens te proberen hoe het was om een kip te clikkertrainen.
Waarom een kip?
Omdat een kip nog veel minder geneigd is om mee te werken dan een paard, omdat ze helemaal niet op mensen gericht is, vlugger panikeert en bij verkeerde timing, teveel druk zomaar de vleugels neemt. Het vraagt optimale concentratie om een paar uur met zo'n beest in de slag te zijn en je wordt er doodmoe van.
Misschien kunnen de vaste lezers het zich nog herinneren, ik heb er toen een verslagje van geschreven.
Min of meer naar aanleiding daarvan ( en omdat er al wat mailtjes heen en weer gegaan waren naar Bob Bailey) is Conrad begin deze week naar Zweden vertrokken om actief aan dezelfde 5 daagse cursus die Bob Bailey in Amerika geeft, deel te nemen.
Hier het samengevatte eerste deel van het verslag uit Zweden vanuit
"het Chicken Camp of BoB Bailey in Sweden met o.a. Marie Fogelquist"
(Toepasselijk naampje he? "Marie Vogelquiz"
)
.
Ik zit hier in het prachtige Mockfjard. Naast het trainingscentrum House Of Learning is er ook nog 1 restaurant en 2 supermarkten. Daarentegen is de omgeving geweldig, prachtige natuur.
Gisterenavond, na de eerste dag was ik te moe om nog iets te schrijven. We waren gisteren met 6 mensen, allemaal instructeurs, (of in opleiding)allemaal op het gebied van honden. Vandaag zijn er nog 4 mensen bij gekomen waaronder 2 paarden mensen. Ze hadden zich een dag vergist bij de start van de cursus.
Het is frappant om te zien dat je allemaal weer op zero begint, ondanks dat veel instructeurs al een gevestigde naam zijn binnen hun eigen (hoofdzakelijk honden) werkgebied.
Ik begrijp nu wat Bob Bailey bedoelt met
training is a mechinical skill, ik denk dat Egon dit graag zal lezen. Zoals Bob Bailey training presenteert is het nog gestructureerder dan wat ik doe en met nog minder gevoel, zo mechanisch mogelijk dus.
Hij zegt dat kennis van het dier, kennis van leerprincipes, kennis van gedrag en de vaardigheden om te trainen, zorgt voor een efficiënte wijze van trainen, waarvan het dier en de mensen voordelen ondervinden.
Op de eerste dag, geen theorie, alleen maar praktijktraining.
Omdat kippen zo gevoelig zijn en om te zorgen dat we ze niet iets ongewenst aanleren met ongecontroleerde bewegingen, is het de bedoeling om eerst controle te krijgen over ons eigen lichaam.
Het is nodig om zo stil mogelijk stil te staan en toch zo snel mogelijk het voerbakje met daarop vast geplakt de clicker te presenteren aan een denkbeeldige kip die op de tafel zit.
We begonnen dit te doen zonder voer in het bakje. Achteraf maar goed denk ik, als er meteen voer in het bakje gezeten had, dan had het hele cursus lokaal onder gelegen. Vooral als je moet proberen om in 15 seconden het record van 72 voerbewegingen naar een denkbeeldige kip op de tafel te verbeteren.
Iedereen die dit leest zal zich af vragen waarom dit zo belangrijk is. Ik heb mezelf deze vraag ook gesteld toen ik hoorde wat we moesten oefenen de eerste 4 uur.
Ik kan nu volmondig zeggen dat het geen verloren tijd was
Toen we in de middag voor het eerst gingen oefenen met kippen merkte ik hoe snel ze kunnen reageren.
Je moet dan zorgen dat je zoveel mogelijk correcte pogingen kan markeren door op het juiste moment te clicken en het voer presenteren. De oefening is simpel: je moet het moment markeren en belonen als de kip op een zwarte punt pikt met zijn snavel op een schijf met een witte en zwarte ring.
Je traint 15 seconde per kip en bedenkt vooraf hoe vaak ze in deze tijd het zwarte punt kan aanraken met haar snavel.
Ik denk dat het mogelijk is om dit ongeveer 20 keer te doen. Het feit dat het "maar" 20 keer kan ligt meer aan ons dan aan de kip. Wij hebben namelijk als trainer bijna 1 seconde nodig om de goede beweging te markeren en te belonen voordat ze weer het juiste punt aanraakt met haar snavel.
We kregen allemaal 2 kippen tot onze beschikking, 1 “hogeschool” kip en 1 “basisschool” kip.
In het begin mocht de kip alles van de schijf aanraken.
Na een tijdje oefenen was de buitenste zwarte schijf aanraken niet voldoende meer maar moest ze minimaal de witte binnencirkel aanraken. Aan het einde mocht de kip alleen beloond worden als ze de middelste zwarte punt aanraakte met een doorsnede van 2mm.
Deze verbetering binnen 2 uur doorvoeren vraagt heel erg veel van je hand-oog coördinatie. Dat is de reden dat je alles met 2 personen doet. Terwijl jij met je kip bezig bent is de ander coach. Deze kan je achteraf vertellen hoe je timing was, hoe vaak je snel genoeg was, hoe vaak de kip de juiste plaats aanraakte etc.
Na 1 dag was het mogelijk om de kippen uit hun kooi te pakken en te leren een zwarte punt aan te raken. Het klinkt als helemaal niets maar iedereen had aan het einde van de dag een grote glimlach op zijn / haar gezicht en ging moe maar voldaan naar “huis” om te genieten van deze uitzonderlijke prestatie.
Tot zover de eerste dag.
Maar beste vriend, als ik nu terug denk aan onze eerste gezamenlijke clikkersessie hebben wij met onze beperkte kennis van kippentrainen en een heel lastig kippenras heel veel bereikt.
Groet en tot morgen.
Conrad van Pruijssen vanuit het kippenkamp van Bob Bailey.
Warboel
