Esther schreef op zaterdag 21 april 2007, 0:54:


O ja, regelmatig hoofdluisexplosies meegemaakt.
En ook van die heerlijk alternatieve anti-gif mede vrijeschoolouders die de hoofdluizen met alleen met lavendelolie of teatree olie te lijf gingen waardoor onze chemisch bestrijde hoofdluizenkinderkoppies zo weer onder zaten Nee, was echt f eest, die lagere schooltijd. Yes! Gelukkig geen hoofdluis meer nu de kinderen ouder zijn . Maarja, dan heb je weer andere dingen....

Spirithorses schreef op zaterdag 21 april 2007, 0:58:


Ja nu heb je een kat met luis !
Go for the frontline en maar geen vrijeschooloudersluizenkammetjes ( ik ga voor kampioenschap galgje of scrabble) en teatrea olie. Maar gebruik peperkoek of jeneverbessen, helpt gegarandeerd tegen luis.
Tsja kinderen die ouder worden, hahaha Pien ben je echt oma

Spirithorses schreef op zaterdag 21 april 2007, 0:35:

Heb je Stronghold al besproken met je dierenarts?
Duur spul maar verwijderd zo'n beetje alles behalve de lintworm (maar als ze die zou hebben zou je het zien). Hoewel ik geen ervaring met luizen bij een kat heb.

Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 20 april 2007, 12:06:

Nou dat laatste 'zeldzame geval' is Mike dus helaas geworden maar dan wel omdat de DA omdat ze wist dat er al een reactie op de 1e inenting was nooit de 2e had mogen geven... Ik zet zo even 2 foto's in het fotoalbum hier op de site... Ben nu toch begonnen om als ik kan de bulten af te spuiten met koud water en hem naast de dag en nacht weide meer beweging te geven, dus lopen met hem. Mijn vriendin is er door de weeks 's avonds en dan zet ze hem in de stapmolen, niet ideaal maar ik kan gewoon niet elke dag. De grootste bult (van de 2e injectie) is wel geslonken tot ongeveer het formaat van de 'kleinste' (1e injectie). Maar het gaat me niet snel genoeg, al heeft de DA wel gezegd dat het even kan duren. Ben vooral bang voor weefsel schade... Hij heeft geen koorts en loopt ook goed.

Elzaliene Proost schreef op zondag 22 april 2007, 16:34:


Waardeloos voor je paard dat hij nou net tot de zeldzame gevallen behoort. Zo heeft de DA weer wat bijgeleerd, alleen ten koste van jouw paard jammergenoeg. Een DA had dit kunnen weten.

Ik wist de eventuele bijwerkingen ook toen ik mijn paarden vorig jaar 2 insolinjecties heb laten geven. Direct na de injectie heb ik de plek met traumeelgel behandeld. Mijn paarden hadden nergens last van, maar dat zou zonder traumeelgel misschien ook zo geweest zijn.

Sterkte ermee.

groet,
Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 22 april 2007, 18:49:

Tsja mazzel hè... Vraag me af of ik de DA aansprakelijk kan stellen als er schade achter blijft... Zij had het moeten weten. Na de reactie op de eerste injectie had ze al aan allergie moeten denken en de 2e niet geven. Mike is uitgebreid verzekerd dus ik kan de kosten wel claimen, maar als het genezen lang gaat duren vraag ik misschien nog een second opinion van een andere DA...

Nou de 2 bulten zijn waarschijnlijk eergisteren nacht open gegaan op de plek van de injectie wondjes. Uit de bult van de 1e injectie is een hoop pus gelopen dus dat voelt nu aan als een lege holte want erom heen is het weefsel nog steeds hard. De andere veel hardere bult had een klein gaatje waardoor de pus er niet echt goed uit kon. De DA gesommeerd te komen (op hun kosten) en gelukkig bleek er in de tweede bult niet veel pus te zitten. Wel is deze in zijn geheel nog erg hard.

Ze heeft Mike plaatselijk verdooft om de gaatjes met een scalpel wat groter te snijden zodat ik hem nu met Betadine oplossing kan spoelen. In eerste instantie zo'n drie dagen, 2x per dag.

Helaas moest Mike nu wel de praam op zijn neus want leuk was het allemaal niet natuurlijk. Bij normaal inenten of bloed afnemen geeft hij geen krimp maar dit is andere koek, al bleef het gelukkig bij niet stil willen staan, geen gesteiger of zo. Weer pijnstiller en AB in een ader gespoten en ik heb weer vier spuiten AB (oraal) om vandaag mee te beginnen.

Ze raadde me aan een graaskorf te kopen om dat Mike steeds aan zijn wonden zit te bijten. Heb ik dus gekocht maar ik ben bang dat het ding alleen geschikt is voor een weide met lang gras! Dat betekend dat hij met het ding niet goed kan eten... Heb dus toch besloten de natuur nog even de natuur te laten. In de natuur krijgt een paard met verwonding ook geen muilkorf om en verzorgen veel diersoorten zelf hun wonden het best. Maar laat het wel even afhangen van hoe het gaat.

Hoop dat ik hem vandaag de afspuitplaats nog op krijg...

Kennen jullie die trouwens: je paard gelukkig de afspuitplaats op gekregen, komt er iemand die net dressuur les heeft gehad waarvan haar paard bezweet is. Wordt er gevraagd of je jouw paard waarvan je de wonden staat te verzorgen even eraf wilt halen omdat haar paard zo 'vies' is en even snel afgespoten moet worden. Okee je bent beleeft en doet het toch maar en helaas wil daarna je paard de afspuitplaats niet meer in...

Gebeurd me geen tweede keer... Een paard met zweet lekker even in één van de paddocks in het zand laten rollen en het probleem (voor het paard) is ook opgelost. Och ja, daarna heb je natuurlijk wel een écht vies paard wat je moet poetsen. Tsja.... Da's lastig...

Elzaliene Proost schreef op donderdag 26 april 2007, 11:21:


Ik vind het een heel verhaal Elzaliene!! En eigenlijk vind ik dat die DA alles voor hun rekening moeten nemen! Ik vraag me af of je had laten enten als je bekend zou zijn geweest met deze bijwerkingen...
Vind het niet normaal hoor! En nu weer een graaskorf, je wordt aardig op kosten gejaagd zo! Buiten dat het paard pijn heeft, niet leuk!

Kijk je wel uit met vliegen? Ik weet niet hoe het bij jullie is maar hier in Drenthe hebben we werkelijk trossen met zwarte vliegen aan de paarden hangen!
Vreselijk, en het is nog maar eind april!!!

Er zijn er gewoon nu al idioot veel!

Groet,
Wil.

Elzaliene Proost schreef op donderdag 26 april 2007, 11:21:


Hoi Elzaliene, ivm. de graaskorf, daarvoor hoeft het gras niet erg lang te zijn hoor, integendeel, als het gras te lang is kunnen ze juist niet goed eten. De stoppels moeten door de opening van de korf onderaan heen rechtop kunnen blijven staan (en dus afgebeten worden), als ze te lang zijn worden ze platgedrukt. Hou wel rekening dat ie hoe dan ook minder eten naar binnen zal krijgen, je geeft hem best hooi bij (zonder korf, onder supervisie dan).

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 26 april 2007, 18:04:

Ja daar was ik al bang voor... Heb besloten om hem nog even niet te gebruiken. Tot nu toe houd Mike het toch heel. Alleen is er wat haar en pigmentlaag van huid om de wondjes heen weg dus zie je een beetje roze vlees i.p.v. grijze huid, maar dat wordt niet veel erger gelukkig. Weet natuurlijk niet wat hij gaat doen als de boel gaat genezen: JEUK! Dan moet ik misschien toch nog die korf omdoen. Ik zal hem dan inderdaad bij voeren met hooi.

De wasplaats op doet hij nog niet direct. Moet eerst even rustig alles besnuffelen en zo. Daarna besluit hij ineens dat het wel o.k. is. Ik sta nu zelf op de wasplaats, met Mike daarbuiten aan een lang touw met lichte druk. Als hij rond wil kijken of ergens aan snuffelen mag hij dat, ondertussen blijf ik hem aanmoedigen, totdat hij besluit erop te komen en dan wordt hij de hemel in geprezen. Ga zo weer heen... Mij benieuwen of er een moment komt dat hij er zó met me mee in loopt... Verder is het een kanjer hoor! Bij het uitspoelen met Betadineoplossing via de spuit van de holtes achter de gaten loopt hij soms wel iets onrustig een stapje of twee naar achter maar hij laat het wel allemaal toe! De Kanjer!

Gelukkig heeft hij inmidels ook geen angst voor me gekregen of zo. Hij komt vanuit de wei nog steeds naar me toe lopen en soms moet ik hem even halen maar dat is meestal 's avonds voor de 2e behandeling. Weglopen doet hij gelukkig niet. Geeft wel aan wat een karakter dit paard heeft! Toppie!

Nou nog steeds 2x per dag aan het dokteren met Mike. De spuitplaats op gaat ondanks alles nu beter. Wel blijft hij eerst steeds even ervoor stilstaan alsof hij wil zeggen: als je maar niet denkt dat ik het leuk vind...
Maar met GA! en helaas wel een beetje dwang aan de achterhand (zachte tik met het touw) gaat hij er nu op. En het blijft echt een KANJER, terecht met hoofdletters.

Iedereen staat versteld hoe hij alles laat begaan. Nog steeds hetzelfde ritueel: met warm water de wonden en omgeving schoonmaken van pus en wondvocht, met verdunde Betadine oplossing in een dikke spuit de wonden binnen en alles goed uitspuiten, met koud water naspoelen, droogdeppen met keukenpapier en als laatste dik de Sudocreme op het gebied om de wonden heen smeren. Tussen door wordt hij verwend met een worteltje, sneetjes brood en soms een appeltje.

Vanmorgen stond het op gegeven moment zelfs met één achterbeen op rust! Enige is dat ik hem uit de wei moet ophalen, hij komt niet naar me toe als hij me ziet verschijnen. Maar mee komen doet hij zonder morren. Kan allemaal nog wel even gaan duren, weg van de lange adem.

Onderaan 1 van de bulten zit nu een zacht bultje, ik heb het idee dat daar ook iets kan gaan doorbreken. Zou niet verkeerd zijn want dat is een mooi laag punt, draineerd beter...