Elzaliene Proost schreef op donderdag 26 april 2007, 11:21:


Hoi Elzaliene, ivm. de graaskorf, daarvoor hoeft het gras niet erg lang te zijn hoor, integendeel, als het gras te lang is kunnen ze juist niet goed eten. De stoppels moeten door de opening van de korf onderaan heen rechtop kunnen blijven staan (en dus afgebeten worden), als ze te lang zijn worden ze platgedrukt. Hou wel rekening dat ie hoe dan ook minder eten naar binnen zal krijgen, je geeft hem best hooi bij (zonder korf, onder supervisie dan).

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 26 april 2007, 18:04:

Ja daar was ik al bang voor... Heb besloten om hem nog even niet te gebruiken. Tot nu toe houd Mike het toch heel. Alleen is er wat haar en pigmentlaag van huid om de wondjes heen weg dus zie je een beetje roze vlees i.p.v. grijze huid, maar dat wordt niet veel erger gelukkig. Weet natuurlijk niet wat hij gaat doen als de boel gaat genezen: JEUK! Dan moet ik misschien toch nog die korf omdoen. Ik zal hem dan inderdaad bij voeren met hooi.

De wasplaats op doet hij nog niet direct. Moet eerst even rustig alles besnuffelen en zo. Daarna besluit hij ineens dat het wel o.k. is. Ik sta nu zelf op de wasplaats, met Mike daarbuiten aan een lang touw met lichte druk. Als hij rond wil kijken of ergens aan snuffelen mag hij dat, ondertussen blijf ik hem aanmoedigen, totdat hij besluit erop te komen en dan wordt hij de hemel in geprezen. Ga zo weer heen... Mij benieuwen of er een moment komt dat hij er zó met me mee in loopt... Verder is het een kanjer hoor! Bij het uitspoelen met Betadineoplossing via de spuit van de holtes achter de gaten loopt hij soms wel iets onrustig een stapje of twee naar achter maar hij laat het wel allemaal toe! De Kanjer!

Gelukkig heeft hij inmidels ook geen angst voor me gekregen of zo. Hij komt vanuit de wei nog steeds naar me toe lopen en soms moet ik hem even halen maar dat is meestal 's avonds voor de 2e behandeling. Weglopen doet hij gelukkig niet. Geeft wel aan wat een karakter dit paard heeft! Toppie!

Nou nog steeds 2x per dag aan het dokteren met Mike. De spuitplaats op gaat ondanks alles nu beter. Wel blijft hij eerst steeds even ervoor stilstaan alsof hij wil zeggen: als je maar niet denkt dat ik het leuk vind...
Maar met GA! en helaas wel een beetje dwang aan de achterhand (zachte tik met het touw) gaat hij er nu op. En het blijft echt een KANJER, terecht met hoofdletters.

Iedereen staat versteld hoe hij alles laat begaan. Nog steeds hetzelfde ritueel: met warm water de wonden en omgeving schoonmaken van pus en wondvocht, met verdunde Betadine oplossing in een dikke spuit de wonden binnen en alles goed uitspuiten, met koud water naspoelen, droogdeppen met keukenpapier en als laatste dik de Sudocreme op het gebied om de wonden heen smeren. Tussen door wordt hij verwend met een worteltje, sneetjes brood en soms een appeltje.

Vanmorgen stond het op gegeven moment zelfs met één achterbeen op rust! Enige is dat ik hem uit de wei moet ophalen, hij komt niet naar me toe als hij me ziet verschijnen. Maar mee komen doet hij zonder morren. Kan allemaal nog wel even gaan duren, weg van de lange adem.

Onderaan 1 van de bulten zit nu een zacht bultje, ik heb het idee dat daar ook iets kan gaan doorbreken. Zou niet verkeerd zijn want dat is een mooi laag punt, draineerd beter...