Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 14:50:


zelfs dàt weet ik,
en ik veronderstel dat de spaanse pol ook 98% van hun tijd
rustig rijden én daarbij net als ik heuvel op en afrijden,
vandaar de ongeschiktheid van het plat/smal/steunloos zadel
en bijgevolg is de ganse caprilli reutemeteut hierop niet van toepassing
wie zich butt.up steunend op beugels en knieen over cavalettiti wil verplaatsen
mag dat van mij,
maar wie urenachtereen in het zadel doorbrengt
zal daar weinig baat bij vinden
al is het dan voor en door militaire snelruiters uitgevonden

bekijk om het even welk zadel van langerittenruitervolk
over geaccidenteerd terrein en het zal eerder op een campozadel lijken
dan op een caprilli-lepel
of het nu de scythen, mongolen, kozakken, turkmenen, kirgizen,
nativeamericans, cowboys of vaqueros zijn

het ritje in frankrijk op het lepelzadel had bijgevolg als volstrekt minpunt
qua keuze van de rit-meester (staatsgediplomeerd, jaja) het zadel
en alles wat eronder geflensd lag


beweer ik ook niet, ik wijs alleen op doel en middel,
het sp.politiewerk heeft nauwelijks iets met speedcountry-rijden van doen
maar sluit gewoon naadloos aan op campowerk
caprilli sleur jij dr bij, maar is hier allesbehalve van toepassing !


like I said
vandaar is een verkeerd zadel voor het gestelde doel in mijn ogen "rommel"
onafgezien van de kwaliteit van materiaal, leest en vakmanschap
dat wil ze niet volgens mij, wel gewoon mooie tochten rijden
waarbij de standaard campo-staartriem en het eventuele borsttuig
net als voor- en achter-cantle, gewoon een intelligente aanvulling is

...én haar paarden onder de voorhoeven te laten beslaan, want zó goed gaan ze zich never ever aanpassen daar.

Ik heb echter begrepen dat Wil ontpannen van het terrein en de natuur wil genieten = freizeitereiten-school en -zadel met de saus van de locale omstandigheden. Daarbij is dan voor haar ook het behouden van de rijtechnisch meest optimale zit irrelevant en dat is dan weer jouw 'klassieke rommel'-ervaring.

Ik zal eens even zoeken of ik een goede foto van een rijtechnisch correcte 'caprilli'-houding van een steile afdalng kan vinden. Dat zegt waarschijnlijk meer dan welek tekst van mij ook.

hc

Nee, kan niet zo snel een rechtenvrije foto vinden.

Wel weet ik interessant beeldmateriaal http://cgi.ebay.com/Cavalry-Horsemanship-Military-Horse-Training-Films-DVD_W0QQitemZ230161671714QQihZ013QQcategoryZ135QQssPageNameZWDVWQQrdZ1QQcmdZViewItem

De USC reed in relatie tot elkaar voornamelijk afstanden en incidenteel actie.
Zij evolueerde met kennis en scholing van/in de Caprilli-school een variant daarvan die bruikbaar was in het McClellan-zadel. Erg leerzaam voor vrijetijdsruiters die af en toe wat 'ruigs' willen.

Het is erg jammer dat een opleidingsfilm voor actieve cavalerie-eenheden in WO2 van het web is verdwenen (gehaald?). Daar staat écht rijtechnisch briljant voorbeeldspul op.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 15:41:

even een tijdsbeeld :
- ontwerp en in gebruikneming Mclellanzadel : pré 1861-65 : Civil War,
volop gebruikt tijdens deze oorlog
- belangerijke veldslagen :
met de sioux : Little Big Horn, Sitting Bull : 1876
defeat of the nez-perces, Chief Joseph :1877
(daarna waren zowat alle 'natives' geinterneerd in reservaten)

geboorte Caprilli Federico : 1868, maw, ten tijde van bovengenoemde was hij 9-10j
zijn "stijl" vond pas ingang vanaf 1900, hij stierf in 1907 door een val van zijn paard

in WOI (1914-1918) kwam de US-cavalry er te paard niet aan te pas,
maw vanaf 1900 werd de USC stilaan gemotoriseerd en werden géén grote veldslagen noch verplaatsingen meer uitgevoerd, maw. de USC rijstijl veranderde naar sport,
in het bijzonder springen, bv Olympische Spelen, net zo over gans europa

Doe niet zo simpel.

Het McClellan zadel is nog steeds in gebruik en speciale eenheden zijn in afghanistan onder meer bij de aanval op Tora Bora ingezet.
In WO2 zijn cavallerie-eenheden volop ingezet.
In Rhodesië en ZuidAfrika speelde bereden eenheden een vitale rol in de oorlogen tegen guerrillas, bendes, onafhankelijkheidstrijders, noem maar op.
Over de recente VSinzet is weinig in detail bekend, doch de rest was
McClellan-Caprilli-mix.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 14:50:


Wil wil nog helemaal niets... op dat gebied ) Eerst maar eens verhuizen, daarna de paarden over laten komen.... en dan eens rustig de tijd nemen om ze te laten acclimatiseren... en eens zien hoe ze lopen over ruig terrein.
Eerst maar eens zien hoe die voeten zich houden. Daarna ga ik verder denken )

Groetjes,

Wil.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 15:28:


Pardon????? Voorhoeven laten beslaan???? Hoe kom je daarbij?
Hoe weet jij vooruit dat de paarden zich daar niet aan zullen passen?
Net zoals mijn ex-hoefsmid zeker wist dat ik hem binnen 1 jaar naar de k.... zou rijden?

Over de 17-jarige mag je je twijfels hebben, maar niet over de 4,5 jarige, die heeft nog nooit op ijzers gestaan. Kwestie van tijd!! Ik zal het eerst proberen.
Kan de 17-jarige het never nooit aan zal ik GEEN buitenritten meer met hem maken.
Inderdaad: ik bedoel de ontspannen natuur-lange teugel-geniet ritten....
Maar er gaan dus geen ijzers onder. De ijzers hebben er nu juist voor gezorgd dat ie nu chinese wikkelhoefjes heeft! No way HC, echt niet.

Wil.

Wil schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:23:


u gaat door voor de hoofdprijs!
Ik had niet anders verwacht.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Wil schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:23:


Lezen Wil. Áls, dán, ráád.... bij een situatie die duidelijk niet opportuun is.

Ja en jouw paarden gaan never ever eventinghard op portugese rotsbodem worden.
Als jij of een ander dat denkt, dan heb je te hoge verwachtingen. Net zo goed als dat die van jou never ever zo hittebestendig worden.
Dát is het verschil tussen een ecotoop blootvoets opgegroeid paard wat die zware belasting voor lijf en voeten met veel extra aandacht wellicht nog nét aan kan en een import uit de Lage Landen waarvoor dat irrealistisch is.

Realisme is wellicht onverenigbaar met idealisme en dat is jammer.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 19:10:


wat een nonsense hc, er geen geen ander dier dat ze zich zo weet aan te passen als een paard! Zeker, het zal niet in één jaar gebeuren, maar de woorden "never ever" vind ik ronduit hyper negatief! Als Wil de paarden goed bijhoudt en hun de kans geeft rustig te wenne, zekers te weten dat die voeten zich aanpassen! En hittebestendig ook! Never ever, het enigste wat never ever gebeurd is dat jij meer inzicht krijgt van wat een ander voor elkaar kan krijgen!

Peter Donck schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:13:

Belangrijke zadelaanpassingen werden geïntrodudeerd in 1928 na een testprogramma in 1923-'24.
Dít was de grote anpassing aan de italiaanse manier van rijden waar verschillende officieren heen waren gestuurd ter opleiding.
Dit staat eenduidig en helder in de motivatie van de voorgestelde wijzingen vermeld.
Dit gaat logischerwijze samen met aanpassingen in de rijopleidingen.
Dit is het model McClellan dat zweetbladen krijgt en waarvan aardig wat instructiebeelden zijn.

De laatste officiële McClellan-aanpassing is de Whiting Modification uit 1931 en die is op basis van de McClellan met Caprilli-saus.

Alle bereden eenheden uit recentere tijd gebruik(t)en dit type zadel. Van de Rhodesian Grey's Scouts zijn aardig wat fotos beschikbaar. Idem hun onwaarschijnlijk informatieve en vaak ronduit onderhoudende veldervaring.
Die lui zaten vaak vér weg van alles en hadden alles waar ze op konden terugvallen zelf bij zich. Ook geen reservepaarden, niets. Hun paard was zóóó belangrijk en het is interessant hoe dit rijtechniek en strategie beïnvloed. Natuurlijke hindernisssen, hekken, rivieren en hoe die te kruisen helemaal in het licht van paardbehoud.
Een verrassende bron van paardgerichte trekkersinformatie zonder dat er paardvriendelijk motieven aan ten grondslag liggen.
Maar goed, Caprilli rijsaus op een evolutie-McClellan.

Ik heb met een bijna twee decennia lang verantwoordelijke veldofficier ook aardig wat gecorrespondeerd over zijn visie en ervaring mbt blootsvoets en beslag.
Er was bij hem logischerwijze geen twijfel over of ecotope onbeslagen opgegroeide paarden de ondergrond aankonden. Toch was het voor betrouwbare inzet effectiever dus noodzakelijk de paarden te beslaan. De belasting van ruiter plus materaal in combinatie met pittige ritten van langere duur gaf teveel problemen. Dat was in het geheel niet fijn want gaf veel extra kosten en een logistiek probleem want uiteraard is beslag in zwaar terrein verre van probleemloos en dat moesten ze allemaal zelf oplossen.
Elke ruiter had een set ijzers, nagels, hoefpik bij zich en basisscholing. Elke kleinste eenheid één ruiter met hoefsmidopleiding en een set gereedschap.
Na een patrouille of inzet was het standaard procedure dat de paarden weer van ijzers afgingen.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:28:


op je pik getrapt ?


The United States Cavalry was a horse-mounted cavalry force that existed in various forms between 1775 and 1942. The Plains Cavalry played an important role in extending American governance into western North America.

The 1st Cavalry Division (United States) is the only division of the U.S. Army that retains the "cavalry" name, and the division retains one detachment of horse cavalry for morale and ceremonial purposes. The division is otherwise divided into 4 armored brigades and one air cavalry brigade, both of which contain subordinate units that perform traditional cavalry tasks.

The last horse cavalry charge by the U.S. Army took place against Japanese forces during the fighting in the Bataan Peninsula, Philippines, in the village of Morong in January 1942, by the 26th Cavalry Regiment of the Philippine Scouts. Shortly thereafter, the besieged U.S./Philippine forces were forced to slaughter their horses for food and the 26th fought on foot or in whatever scarce vehicles were available until the surrender of U.S./Philippine forces. For the remainder of World War II, U.S. Cavalry units were either mechanized with tanks and reconnaissance vehicles or fought as infantry.

The distinct Cavalry branch ceased to exist when it was absorbed into the Armor branch in 1951, during the Korean War. Other regiments of both armored and air cavalry exist in the U.S. Army. The patches on U.S. 1st Cavalry Division helicopters that served in Vietnam retained the symbol of a horse, symbolizing the mobility that characterized the original horse cavalry.
Patch from 1st Cavalry Division
Patch from 1st Cavalry Division

Chief, the Cavalry's last horse of the original tactical horses, died in 1968 at the age of 36.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:55:


Tijdvoor Zadel(on)Naruurlijk

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 19:10:


HC, ik denk dat mijn verwachtingen eerder te LAAG zijn als te hoog!
En ik erken onmiddellijk je gelijk in het hebben van een niet sub-tropisch ras, ijzerloos opgegroeid op een harde ondergrond.

Ik wens helemaal niet evetinghard over de keien te racen!! Slalommen rond grote cactusstekels is nono!! Buiten dat is het geen import Lage Landen.... In de genen zit USA bloed... opgegroeid in het kokendhete Texas.
Nog wat: als ik het te warm vind... rij ik al nooit. Doe ik nu niet, zal ik daar zeker niet doen. Er zijn temperatuurvallen rond 17.00 uur.... lijkt me voor ons allen beter!
Mwah.... we moeten als mens daar nog wel aan wennen... dan houden we toch zeker rekening met dieren???? Misschien is er vlak in de buurt wel een prachtige asfaltweg ) Voor de 17-jarige... gaan we toch de Albufeira strip onveilig maken )
En de nu ruim vier-jarige heeft NOOIT op ijzers gestaan, die heeft schoolvoorbeeld PN spijkerharde breedschotelige hoeven....Met prachtige om te zoenen stralen....

HC, ik laat heus m'n verstand wel werken. De 17-jarige baart me idd. zorgen...
Maar hij krijgt gewoon een reeele kans. De tijd die hij nodig heeft.
En als het echt, echt nooooooooit wil... maken we wel een zachte paddock of zo voor hem en gaan we vrijheidsdressuren.... zoiets.
Kan ook nog een trailer aanschaffen en zo af en toe het strand onveilig maken....
Altijd al eens met hem willen zwemmen ) Ga ik gewoon doen.

HC, ik zie het allemaal vanzelf en ongetwijfeld zal de toekomst ook weer een leerschool zijn.

Wil.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:55:


Wel een vreemd verhaal, omdat de fysieke belastng enorm toeneemt met ijzers onder. Misschien had hij wel zulke sterke paarden dat de hoeven het zwakste onderdeel bleek.

De politiepaarden in Houston usa redden het veel beter blootvoets (en met weidegang) dan met ijzers (en stal), de fysieke blessures zijn veel minder geworden en de hoeven redden het goed. Hoefschoenen gebruiken ze alleen in de overgangs periode. Al is er nog een stad daar, naam is me even ontschoten, waar de bereden politie wel hoefschoenen blijft gebruiken. En ook dat lijkt meer een kwestie van uittesten dan van noodzaak.

Hier wat stukjes uit dit artikel: http://www.thehorseshoof.com/success_Houston2.html

After the healing has finished, the process of the barefoot horse adapting to his environment will take place. The Houston Police Horses will walk, trot and canter over varying types of terrain. In the Downtown area, we have asphalt, concrete, pavers, marble, construction areas, and other types of road and walkway surfaces. The one issue Officers first understand is how much better footing and traction the barefoot horses have. The Officers understand that barefoot horses have better feeling in their hooves, and have the ability to adjust immediately once the hoof is placed on the ground.

Another issue is how much softer the barefoot horse walks. We have a few horses we call “ground pounders,” who constantly slam their feet into the ground. Going barefoot has made these horses walk softer, slower, and much more comfortable in all their gaits. We have also found that horses thought to have “training” issues could have been that way due to pain and the constant pounding on hard surfaces with steel shoes.

In closing, I want to once again stress that the horse’s ability to adapt to the barefoot trim is amazing to witness. Humans must first and foremost remember not all horses are the same. If there are physical problems along with bad hoof conformation, the healing process can be lengthy, but you must not give up. The hoof is an amazing piece of equipment, and the horse’s well being—and sometimes their lives—depend on it. Our horses are so much healthier and happier. People have noticed not only better dispositions, but glossier coats, along with much less downtime.

We have now completed an Access Database, under the direction of Officer Leslie Wills, that will include vital information to track not only all the Department’s horses’ daily activity, but also all the vital information on the barefoot horses. We are able to track when we pull shoes, to the time the rider and horse are used downtown, along with all events our barefoot horses worked. We will be able to input pictures and measurements of before and after, the condition of the barefoot horses’ hooves, track each trim for the barefoot horses, track evaluations from the Officers on daily patrol days and special events, downtime a horse will have, and cost comparisons between shod and barefoot horses.

Greg Sokoloski, Police Officer,
City of Houston, Texas

Groetjes, Michiel