Peter Donck schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:13:

Belangrijke zadelaanpassingen werden geïntrodudeerd in 1928 na een testprogramma in 1923-'24.
Dít was de grote anpassing aan de italiaanse manier van rijden waar verschillende officieren heen waren gestuurd ter opleiding.
Dit staat eenduidig en helder in de motivatie van de voorgestelde wijzingen vermeld.
Dit gaat logischerwijze samen met aanpassingen in de rijopleidingen.
Dit is het model McClellan dat zweetbladen krijgt en waarvan aardig wat instructiebeelden zijn.

De laatste officiële McClellan-aanpassing is de Whiting Modification uit 1931 en die is op basis van de McClellan met Caprilli-saus.

Alle bereden eenheden uit recentere tijd gebruik(t)en dit type zadel. Van de Rhodesian Grey's Scouts zijn aardig wat fotos beschikbaar. Idem hun onwaarschijnlijk informatieve en vaak ronduit onderhoudende veldervaring.
Die lui zaten vaak vér weg van alles en hadden alles waar ze op konden terugvallen zelf bij zich. Ook geen reservepaarden, niets. Hun paard was zóóó belangrijk en het is interessant hoe dit rijtechniek en strategie beïnvloed. Natuurlijke hindernisssen, hekken, rivieren en hoe die te kruisen helemaal in het licht van paardbehoud.
Een verrassende bron van paardgerichte trekkersinformatie zonder dat er paardvriendelijk motieven aan ten grondslag liggen.
Maar goed, Caprilli rijsaus op een evolutie-McClellan.

Ik heb met een bijna twee decennia lang verantwoordelijke veldofficier ook aardig wat gecorrespondeerd over zijn visie en ervaring mbt blootsvoets en beslag.
Er was bij hem logischerwijze geen twijfel over of ecotope onbeslagen opgegroeide paarden de ondergrond aankonden. Toch was het voor betrouwbare inzet effectiever dus noodzakelijk de paarden te beslaan. De belasting van ruiter plus materaal in combinatie met pittige ritten van langere duur gaf teveel problemen. Dat was in het geheel niet fijn want gaf veel extra kosten en een logistiek probleem want uiteraard is beslag in zwaar terrein verre van probleemloos en dat moesten ze allemaal zelf oplossen.
Elke ruiter had een set ijzers, nagels, hoefpik bij zich en basisscholing. Elke kleinste eenheid één ruiter met hoefsmidopleiding en een set gereedschap.
Na een patrouille of inzet was het standaard procedure dat de paarden weer van ijzers afgingen.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:28:


op je pik getrapt ?


The United States Cavalry was a horse-mounted cavalry force that existed in various forms between 1775 and 1942. The Plains Cavalry played an important role in extending American governance into western North America.

The 1st Cavalry Division (United States) is the only division of the U.S. Army that retains the "cavalry" name, and the division retains one detachment of horse cavalry for morale and ceremonial purposes. The division is otherwise divided into 4 armored brigades and one air cavalry brigade, both of which contain subordinate units that perform traditional cavalry tasks.

The last horse cavalry charge by the U.S. Army took place against Japanese forces during the fighting in the Bataan Peninsula, Philippines, in the village of Morong in January 1942, by the 26th Cavalry Regiment of the Philippine Scouts. Shortly thereafter, the besieged U.S./Philippine forces were forced to slaughter their horses for food and the 26th fought on foot or in whatever scarce vehicles were available until the surrender of U.S./Philippine forces. For the remainder of World War II, U.S. Cavalry units were either mechanized with tanks and reconnaissance vehicles or fought as infantry.

The distinct Cavalry branch ceased to exist when it was absorbed into the Armor branch in 1951, during the Korean War. Other regiments of both armored and air cavalry exist in the U.S. Army. The patches on U.S. 1st Cavalry Division helicopters that served in Vietnam retained the symbol of a horse, symbolizing the mobility that characterized the original horse cavalry.
Patch from 1st Cavalry Division
Patch from 1st Cavalry Division

Chief, the Cavalry's last horse of the original tactical horses, died in 1968 at the age of 36.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:55:


Tijdvoor Zadel(on)Naruurlijk

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 19:10:


HC, ik denk dat mijn verwachtingen eerder te LAAG zijn als te hoog!
En ik erken onmiddellijk je gelijk in het hebben van een niet sub-tropisch ras, ijzerloos opgegroeid op een harde ondergrond.

Ik wens helemaal niet evetinghard over de keien te racen!! Slalommen rond grote cactusstekels is nono!! Buiten dat is het geen import Lage Landen.... In de genen zit USA bloed... opgegroeid in het kokendhete Texas.
Nog wat: als ik het te warm vind... rij ik al nooit. Doe ik nu niet, zal ik daar zeker niet doen. Er zijn temperatuurvallen rond 17.00 uur.... lijkt me voor ons allen beter!
Mwah.... we moeten als mens daar nog wel aan wennen... dan houden we toch zeker rekening met dieren???? Misschien is er vlak in de buurt wel een prachtige asfaltweg ) Voor de 17-jarige... gaan we toch de Albufeira strip onveilig maken )
En de nu ruim vier-jarige heeft NOOIT op ijzers gestaan, die heeft schoolvoorbeeld PN spijkerharde breedschotelige hoeven....Met prachtige om te zoenen stralen....

HC, ik laat heus m'n verstand wel werken. De 17-jarige baart me idd. zorgen...
Maar hij krijgt gewoon een reeele kans. De tijd die hij nodig heeft.
En als het echt, echt nooooooooit wil... maken we wel een zachte paddock of zo voor hem en gaan we vrijheidsdressuren.... zoiets.
Kan ook nog een trailer aanschaffen en zo af en toe het strand onveilig maken....
Altijd al eens met hem willen zwemmen ) Ga ik gewoon doen.

HC, ik zie het allemaal vanzelf en ongetwijfeld zal de toekomst ook weer een leerschool zijn.

Wil.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:55:


Wel een vreemd verhaal, omdat de fysieke belastng enorm toeneemt met ijzers onder. Misschien had hij wel zulke sterke paarden dat de hoeven het zwakste onderdeel bleek.

De politiepaarden in Houston usa redden het veel beter blootvoets (en met weidegang) dan met ijzers (en stal), de fysieke blessures zijn veel minder geworden en de hoeven redden het goed. Hoefschoenen gebruiken ze alleen in de overgangs periode. Al is er nog een stad daar, naam is me even ontschoten, waar de bereden politie wel hoefschoenen blijft gebruiken. En ook dat lijkt meer een kwestie van uittesten dan van noodzaak.

Hier wat stukjes uit dit artikel: http://www.thehorseshoof.com/success_Houston2.html

After the healing has finished, the process of the barefoot horse adapting to his environment will take place. The Houston Police Horses will walk, trot and canter over varying types of terrain. In the Downtown area, we have asphalt, concrete, pavers, marble, construction areas, and other types of road and walkway surfaces. The one issue Officers first understand is how much better footing and traction the barefoot horses have. The Officers understand that barefoot horses have better feeling in their hooves, and have the ability to adjust immediately once the hoof is placed on the ground.

Another issue is how much softer the barefoot horse walks. We have a few horses we call “ground pounders,” who constantly slam their feet into the ground. Going barefoot has made these horses walk softer, slower, and much more comfortable in all their gaits. We have also found that horses thought to have “training” issues could have been that way due to pain and the constant pounding on hard surfaces with steel shoes.

In closing, I want to once again stress that the horse’s ability to adapt to the barefoot trim is amazing to witness. Humans must first and foremost remember not all horses are the same. If there are physical problems along with bad hoof conformation, the healing process can be lengthy, but you must not give up. The hoof is an amazing piece of equipment, and the horse’s well being—and sometimes their lives—depend on it. Our horses are so much healthier and happier. People have noticed not only better dispositions, but glossier coats, along with much less downtime.

We have now completed an Access Database, under the direction of Officer Leslie Wills, that will include vital information to track not only all the Department’s horses’ daily activity, but also all the vital information on the barefoot horses. We are able to track when we pull shoes, to the time the rider and horse are used downtown, along with all events our barefoot horses worked. We will be able to input pictures and measurements of before and after, the condition of the barefoot horses’ hooves, track each trim for the barefoot horses, track evaluations from the Officers on daily patrol days and special events, downtime a horse will have, and cost comparisons between shod and barefoot horses.

Greg Sokoloski, Police Officer,
City of Houston, Texas

Groetjes, Michiel