Maar Pien, Ik heb wat dat betreft geen problemen en weet je waarom volgens mij niet, omdat ik geen harde hand heb.
Ik ben opweg naar het paard vertrouwen geven in mijn hand, wat is er mooier dat vertrouwen .
Ze kan me vertrouwen!

Als Zalitha veel te wild was en vluchte in bepaalde situatie´s had ik geen bosrit gemaakt, ik heb hier nog het 1 en ander rondlopen, kan me niet veroorloven omwat te breken.


Waarschijnlijk ga ik het proberen, ben er van overtuigd dat ik zonder neusriem / sperriem kan rijden, en geen verschil zal merken!
Ik rij ook op mijn zit, dus dat moet lukken!

Anita Cats schreef op zondag 11 november 2007, 18:24:


Waarom dan ook niet dat bit eruit? Waarom wil je blijven denken dat je'"ongelukken" zou kunnen voorkomen met bit?
Het nadeel van wel een bit zonder neusriem (en sper) is, dat het paard het bit wel tussen de kiezen kan nemen of zijn tong er overheen werkt en dan heb je weinig meer dan je zit. (ervaring deskundige )

Nils en Olly

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 17:52:


Ik snap het!
Bedankt voor je duidelijke uitleg.

Heb ik toch nog een klein vraagje...
Het gaat dus om een groen paard , wat nog niet gestuurd hoeft te worden.
Een beetje wat we in Arhmen hebben gezien bij die nevzorov man? denk ik , tenminste dat stel ik me er bij voor.
Maar hoe snel zal een paard wel reageren op het gewicht van het touw aan een kant.
[Kun je je nog herinneren wat voorn hittepetit van een paard dat was? En hoe snel hij al reageerde op de lichaamstaal van die Nevzorov man.] Later wil je weer dat een paard reageerd op het opnemen van de teugel , of met alleen het gewicht van de teugel van, of tegen de hals wendingen laten rijden[ met behulp van gewichtsverplaatsingen].
Of gebruik je die ene teugel niet zo lang door dat het paard hier aan gaat wennen?

Als ik zie hoe snel , zonder dat ik het zo bedoel , Namkje reageerd op het gewicht van het touw...
Ik snap je uitleg nog steeds erg goed , maar zie in gedachten Namkje echt rondjes draaien.

Level een van Parelli is voor de mens , en niet zozeer om het paard wat te leren , toch?!
Wat je jezelf moet leren met die ene teugel dat begrijp ik , maar ik vind het wat onduidelijk voor het paard , snap je?

Of had ik dit nou net niet moeten vragen?

Gr Esther

van lennep schreef op zondag 11 november 2007, 19:38:


Ik denk dat zelf jou paard het doet op die éne teugel, als die het geen probleem vind dat je dat zo nu en dan voor zijn neus van zijde wisselt.
Leuk experiment
Olly kan het alles zins.

Nils en Olly

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 17:52:


Goed uitgelegd Nathalie, zo heb ik het mijn groentje destijds ook allemaal geleerd, hij had wel ooit iemand op z'n rug gehad (hoe precies weet ik niet) maar hij wist niks, was echt groen. Het parelli programma heeft ons een heleboel geleerd en het ging prachtig in kleine stapjes, sloeg je iets over, dan klopte de volgende stap gewoon niet, er ontbrak iets. Die van mij heeft dus ook nooit een bit ingehad, heb het altijd ondingen gevonden maar de doorslag om zonder te gaan rijden was een ouder engels volbloed, behoorlijk pittig, die ik eens op een buitenrit, zowel z'n bit als het parelli halster om had gedaan. Op de terugweg werd ie wel erg "barnsweet" en begon vaart te maken.....;eerste reactie was de teugels opnemen (met dat bit eraan!) maar ik voelde hoe hij zich schrap zette en klaar was om het op een lopen te zetten, fractie van een seconde denkwerk, los die teugels en de andere teugels van het parelli halster in het midden gepakt, alles los dus.........paard meteen, allà minute, kalm, nek ontspannen lang en rustig doorlopen. Heb hem nooit meer met bit gereden! Zelfs een onbekend paard, haal ik het bit eruit en rijd op een halster of sidepull, is altijd veiliger!

van lennep schreef op zondag 11 november 2007, 19:38:


Nee, hoewel, paard mag er wel aan wennen, dattie snapt dat het gewicht van die ene teugel in die situatie geen communicatie is. Paarden kunnen het verschil in context goed maken (te goed soms, ze kunnen niet zo goed generaliseren) en kunnen dan nog steeds in een situatie met twee teugels reageren op enkel het veranderende gewicht van de teugel.
Hmm niet zo duidelijk. Neem nu Namkje wordt zo ingereden. Ze stapt dan in het begin inderdaad misschien kleine rondjes, je wisselt de teugel van kant, kleine rondjes naar de andere kant. Geeft niks, ze zal zelf wel experimenteren en ontdekken dat met zo'n mens op je rug rechtuitlopen handiger is. Het gaat immers nog niet om sturen dan, ze mag doen wat ze zelf wil.


Ik snap je. Hoop dat je mij ook weer snapt. Hoop dat ik mezelf nog snap

Nathalie Lagasse schreef op zondag 11 november 2007, 20:20:


Ik snap het hoor!!
Moet ik het je even uitleggen?

Bedankt!

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zondag 11 november 2007, 19:56:


Klopt
Jolien heeft het ook mogen ondervinden met Queenie, maar geheel onverwachts
Ze was net aan het flink pertrol (galop) aan het geven met Queenie op een buitenrit toen een van de teugels loskwam en ze dus nog eentje in haar hand had. Jolien gaf dezelfde hulpen om te stoppen maar dan met een teugel. Queenie stopte net zo snel als anders, stond stil, wij konden de teugel weer vastmaken en Jolien zette haar galopje verder.