Ik vond het wel een leuke en geslaagde dag!
Heb veel geleerd, de uitleg die overal bij was vond ik wel duidelijk (als de micro werkte
Ik ben met mijn papa gegaan, die heeft nog geen paard van dichtbij gezien, behalve dat van mij voor een paar keer dat hij mee is gaan wandelen. Hij vond het echt geweldig, wist niet dat ge zoveel met die beestjes kunt doen, en hoe, en dat er zoveel bij paarden kwam kijken! Hij vond het wel raar dat mensen zo zonder iets rond dat hoofd reden, precies of je had geen stuur

Ik stoorde mij er zeker niet aan dat er 2 wel ijzers aan hadden, mss moeten die mensen die stap zelf nog maken he? Ze zijn al vriendelijker bezig met hun dieren, das toch al in de goeie richting zeker! Mss zouden er meer paarden met hoefschoenen moeten optreden. Had gezien dat er redelijk wat mensen vragen stelden over de hoefschoenen van dat ene paard.

Over pauzes tussen de demos om de lezingen te volgen: de meeste demos werden 2x gegeven, dus als ge een stuk gemist had kon ge het erna nog is zien, of pas de 2e x gaan kijken als ge eerst een lezing wou horen.

Ik was content, en mijn papa ook

Meneer Kamminga heb ik weleens contact mee gehad via mijn werk, aardige man.
Naast dat hij extra opgeleid is voor bitloos jureren (?) voor de KNHS, ment hij zelf verdienstelijk bitloos en bekapt hij zijn paarden zelf Hij is daarnaast ook nog gewoon en meninstructeur. Erelid PN zou ik zeggen maar ik denk niet dat hij als nuchtere Groninger daar op zit te wachten.

Voor volgend jaar zal dat wel zijn, maar voordragen bij de lintjes regen van de koningin?
Van MIJ verdient hij het.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

muriel schreef op maandag 20 september 2010, 20:34:


Wat leuk om te lezen!

Eva Saegerman schreef op maandag 20 september 2010, 10:20:


Thanx Eva!
Nee, het was zeker ni gemakkelijk maar wel een goed trainingsmoment!
Euhm, maar ik heb zeker en vast geen stalen zenuwen zenne, integendeel, kben een stresskip, ge had mijn handen is moeten zien bibberen voor we binnen gingen

Het was zowel voor mij als voor Soraya de eerste keer dat we zoiets deden en ik bezag dit als een leermoment zowel voor haar als voor mij.
Bij het wachten voor we binnengingen, was Soraya (en ikke uiteraard) toch wat zenuwachtig. Van het applaus sprong ze bang steigerend weg. Ai, dacht ik
We zijn stressy binnen gegaan maar naarmate we bezig waren, werd ze kalmer en daarvoor was het voor mezelf geslaagd. Ikzelf zag een evolutie bij haar van het begin naar het einde toe dus ikke content

Ok, de oefeningen bleven beperkt maar zoals Cindy ook zei, forceren we geen paarden, ook niet omdat het een demo is. Bij ons applaus bleef ze al beter staan, dus dat alleen al was een grote evolutie op een hele korte periode. Ik ben best fier op mijn madam zenne

Uiteraard moet er op zo'n momenten altijd wel iets mislopen en konden jullie een staaltje zien van hoe het écht niet moet: dat de teugel achter haar staart bleef hangen en ik uiteindelijk losliet
Ach, weten ze ineens dat langeteugelen ook wel wat handigheid vraagt
Waarom liet ik los? Omdat als zoiets thuis zou gebeuren (wat eerlijk waar nog nooit gebeurd is, maar das typisch hè), ik dat ook zou doen. Bij blijvende druk wordt ze nog meer gestresseerd en garantie dat ze thuis meteen zou stilstaan dan. Tja, hier waren dan wel weer etende monsters waardoor ze even doorging en waardoor ze eigenlijk nog meer in de knoop ging
Maar daar hebben we zelf weer uit geleerd!

Ik heb zelf niet veel van de demo's gezien, een stukje van Andrea en Ariel en dat bracht opnieuw voor mooi spektakel (maar toen was ik bezig om Soraya rustig te krijgen ), een stukje van Nathalie en ik blijf erbij dat ze je meteen opvrolijkt wanneer je haar bezig ziet en de twee demo's van Jossy die ik echt geweldig vond (met een mijn-mond-viel-open-moment van Paulien, subliem!)

Oh en Eva, je hebt groot gelijk: Cindy is een toffe madam

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 20 september 2010, 15:51:

Cindy en ikke

Mercikes Tineke.
Het was de appuyé en op het einde heb ik hem nog gedaan in stap, helemaal ni perfect maar ze deed het in een rustige stap (het zenuwachtige getrippel was dan al weg) en ze had oog voor mij, dus voor mij was dat meer dan voldoende.

Tja, Soraya is een bloedpaardje (volbloed x trakhener) wat ni bevorderlijk is bij zulke situaties. Dat ze uiteindelijk kalmeerde en zelfs in het begin bij stress bij mij kwam (voor ik binnenging), is voor mij een teken dat we op de goede weg zitten.
Ze is en blijft voor mij een superpaard