Op zondag 19 september is het weer zover: experts op paardengebied komen uit heel België en wijde omtrek naar de Poedertoren om jou te inspireren op het gebied van natural horsemanship en paardvriendelijke huisvesting. Zet de datum alvast in je agenda!

demo's
10h15 -10h30 Obi Spetterende Verrassing
10h30 - 11h00 Nathalie Lagasse, Nic de Winne en Kim Moeyersons Spelen met paarden
11h00 - 11h30 Danielle Meyboom - Amable Vrijheidsdressuur
11h30 - 11h40 Nils Vellinga Bitloos mennen
11h40 - 12h10 Valerie Cornille Equistyle - Ritme van beweging en gangen
12h10 - 12h25 Geraldine Van de Venne paardentandarts - voorwoord lezing
12h15 - 12h35 Andrea en Ariel vermeulen Spectaculaire trick riding
12h35 - 13h05 Cindy helms Gymnasticeren aan de lange teugel
13h05 - 13h35 Jossy Reynvoet Door grondwerk bitloos verzamelen
13h35 - 14h05 Eva Saegerman Clickertraining basis
14h05 - 15h05 Emiel Voest Freestyle
15h05 - 15h15 Nils Vellinga Bitloos mennen
15h15 - 15h45 Francoice decoster Clickertraining toepassing van targetting
15h45 -16h00 Obi Spetterende Verrassing
16h00 - 16h30 Nathalie Lagasse, Nic de Winne en Kim Moeyersons Spelen met paarden
16h30 - 16h40 Poedertoren Voorstelling paardjes pt
16h40 - 17h10 Jossy Reynvoet Door grondwerk bitloos verzamelen
17h10 - 17h40 2 Lazy 7 Ranch Maak een goede start met je paard
17h140 - 18h00 Poedertoren Voorstelling paardjes pt

Lezingen
10h30 - 11h00 Hoefsmid Jorgen Briers Natuurlijk bekappen, hoefwerking,...
11h00 - 11h30 Irene Bras Dieren, bloesemremedies, heling,...
11h30 - 12h00 Equitherapie Rosinante Psychotherapie en ervaringsgericht leren met paarden
12h00 - 12h30 Terra Nuova  ‘Horses & Leadership’.
12h30 - 13h00 Art Deco zie Rudy
13h00 - 13h30 Hoefsmid Jorgen Briers Natuurlijk bekappen, hoefwerking,...
13h30 - 14h00 Equimare Paarden en Persoonlijke Groei
14h00 - 14h30 Geraldine Van de Venne Equine Dentist
14h30 - 15h00 Terra Nuova  ‘Horses & Leadership’.
15h00 - 15h30 Walter Schollaert Holistisch Dierenarts
15h30 - 16h00 Equifeel Equifeel
16h00 - 16h30 Hoefsmid Stijn Avonds Natuurlijk bekappen
16h30 - 17h00 De Paardenbloem Natuurlijke geneeswijzen bij paarden
17h00 - 17h30 De Poedertoren Bewegingspension De Poedertoren

Standhouders
Horsetopia VZW Opvang 2e kans en zieke paarden
De Paardenbloem Natuurlijke geneeswijzen bij paarden
The Art of Horses Paardenkunstenares
Juniper Gezondheidsstenen, natuurproducten, wierookassortiment,..
Barefoot saddles Barefoot Zadels
Nathalie Lagasse, Nic de Winne en Kim Moeyersons Paardenmateriaal NH Parelli
Amazon, vormingscentrum voor paard en ruiter Paardenmateriaal
Art Chevaux Paardensieraden
2 Lazy 7 Ranch Paardenmateriaal
Bio-Ron Biologische paardenvoeders
Nac VZW Infostand NAC
Mijten Veevoeders Paardenvoeders
ArchAngelica Bloesemremedies / Heling van een paard
De Viervoeter Paardentransport
Aloe Vera Aloe Vera Producten
De Poedertoren Poedertoren
Eefje Sevenants Paardenfotografie
Het evenement wordt gepresenteert door Rudy Van de Sompele en Eva Saegerman.
Tot 11h is er een gratis ontbijt voorzien voor elke bezoeker!
Er is mogelijkheid om iets te drinken en een hapje of broodje te eten tijdens de dag.
Je kan smullen van een lekker ijsje van boerderij D e Ploeg in de stand van Horsetopia.
's Avonds kan je lekker mee barbecuen in een verwarmde tent (alleen mogelijk bij inschrijving op voorhand bij depoedertoren@telenet.be - aantal plaatsen beperkt).

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 1 september 2010, 13:13:


Moet ik toch even op ingaan....
Ik heb helaas inmiddels (ben bijna 50) alles meegemaakt, ook spuitjes, thuis met schot en slacht.

Ja, ik heb een keer een paard naar de slacht gebracht. Dat houdt hier het volgende in; je geeft smorgens evt een kalmerend middel aan het paard in het eten, leidt het de trailer op. rijdt naar het slachthuis, overlegt papieren en daarna wordt het paard van de trailer geladen en in alle rust meteen doorgeleid naar een volkomen schone soort stal (beton uiteraard), waar het een wortel en een kriebel krijgt en een seconde later dood is. Het paard heeft niet eens de kans om gestressd te raken. Het kijkt om zich heen in het gangetje, krijgt iets lekkers en pang... weg.
Niks geen gestressde taferelen, stresstransporten etc. Althans niet op deze manier.

Toen ik Tommy liet inslapen, was hij zo slecht dat het accuut in de wei moest gebeuren, met een spuitje.
Leek me ook een hele fijne rustige manier van sterven in zijn eigen weitje en ik had spuitjes bij da al heel wat vaker meegemaakt. Slechts een keer een slechte ervaring, toen ik nog kind was en de hond heel lang lag te trillen. Dat was heel erg.
Maar ik wist dat het normaal gesproken heel rustig ging.
Ik had er dan ook vrede mee.
Totdat het narcose middel niet goed bleek te pakken en de DA nog 3 keer moest bijspuiten.
De pony heeft ellendig lang liggen te trillen en schudden op de grond en ik zat ernaast te huilen,. Kon niets voor hem doen. Zelfs DA brak het zweet uit (hij had het nooit eerder meegemaakt)
Het heeft enorm lang geduurd voordat de pony dood was. Eerst heel erg lang schudden en rillen, daarna heel zwaar ademen etc... Een nachtmerrie.. echt... ben ik nog kapot van als ik eraan denk.
DA verzekerde mij dat de pony niets meer voelde, maar hoe wil hij dat zo zeker weten?
Ik zal nooit.... nooit meer een paard op die manier laten gaan
Kan me niet schelen dat het normaal gesproken slechts zelden voorkomt dat het zo gaat zoals het bij tommy ging (heb het nu dus 2 keer meegemaakt bij twee verschillende kundige DA met tussenpoos van zo'n dertig jaar) Ik zou nooit meer dat risico nemen.
Kosten voor deze ellende was 350 euro. Ik heb hem niet laten ophalen, maar in de wei begraven, anders was ern nog zo', 300 tot 400 euro bijgekomen.
En de manier van sterven was, zoals gezegd, de reinste nachtmerrie.
Nooit, nee nooit meer op deze manier.
Wordt misselijk als ik eraan denk... al gaat het meestal goed... het risico dit nog 1 keer mee te maken.... nee.

Dus alsjeblieft, trek geen conclusie als je niet weet wat eea inhoudt
En respekteer de keuze van mensen

Mensen die hun paard laten afmaken nemen iig nog verantwoordelijkheid.
Wat te denken van die mensen die een paard op leeftijd of met gebreken te koop zetten. of bv een draver die moeilijk te verkopen is.. ja, voor zeer lage prijs, zelfs gratis...
Ze zoeken allemaal een goed tehuis, maar de meeste weten wel dat een dergelijk paard slechts bij zeer hoge uitzondering goed terecht komt.

Als een dergelijk paard geen wisselbokaal wordt doordat het in onkundige handen komt, is het veelal een handelaar met mooie blauwe ogen en een prachtig verhaal, tranentrekker, soms in gezelschap van zijn kindjes, het paard koopt om het vervolgens op een afschuwelijk transport naar joegoslavie of Italie te zetten omdat daar geld aan verdiend is.
En de eigenaar wast zijn handen in onschuld.
Want ze hebben het paard niet zelf op dat transport gezet he.

Nee.... daarvoor heb ik geen respekt

Wat mensen betreft die hun eigen verantwoordelijkheid wel nemen...
Ik vind dat ieder zijn eigen keuze moet maken in de manier waarop, zolang het humaan is (en ja, slacht kan zeer zeker ook humaan zijn).
Kwestie van elkaars keuze respecteren.

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 september 2010, 8:28:


Lijkt wel een zondags uitstapje, vandaag gaan we je fijn en ontspannen doodschieten.
Ok, als er geen ander keus is omdat er sprake is van ondraaglijk lijden dan kies je de "beste" manier om je dier te laten gaan. De snelste en de pijnlooste en met de minste stress.
Jouw roze wolk slachthuisverhaal staat in schril contrast met het geen ik tot nu toe heb vernomen, onder andere hier op de site.


Dit lijkt me de ergste nachtmerrie en hier heb ik oneindig veel schrik voor dat als ik ooit voor die keuze kom dat het zo zal verlopen. heb hier ook al veel gruwelverhalen over gehoord, gelukkig heb ik dat nog niet zelf mee moeten maken maar het houdt me toch wel bezig.


Het is geen kwestie van de keuzes van mensen al of niet te respecteren.
Het is hoe ikzelf erover denk.
Moet je eigenlijk wel respect opbrengen voor die massa mensen die hun paard nu opeens aan de slacht aanbieden? Want daar ging het toch eigenlijk over?
Dit geeft me toch een hele vieze bijsmaak.
Moet ik ook respect hebben misschien voor alle mensen die geen raad weten met hun huisdier en ze in een asiel steken om niet meer te komen ophalen na hun vakantie, naja, altijd beter dan maar uit de auto gooien of aan een boom in het bos vastbinden?
Dat is ook hun keuze.
Dus nee, ik heb niet voor iedereen zijn handelswijze respect, om de dooie dood niet.


Je zegt eerst dat ik de keuze van mensen moet respecteren....en hier is dat dan niet meer nodig?
Natuurlijk kan ik wat je hier schrijft ook geen respect opbrengen, zoals ik al eerder schreef, het is onmogelijk om voor alles en iedreen zijn keuze respect op te brengen.


Dat woor "humaan" daar struikel ik wel over.
Daar wordt nogal makkelijk me gegooid.
Wat is humaan eigenlijk? Menselijk?
Voor mij is humaan, je dier behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden.
Dus...slacht?
Geef mij dan maar een spuitje als er sprake is van ondraaglijk lijden.

IK doelde op respect voor de keuze van de manier van afmaken, als dit onvermijdelijk blijkt.
Niet voor alles wat de mens uitspookt.

Lijkt me logisch.

Ik probeer alleen duidelijk te maken dat spuitje niet per definitie goed is en slacht per definitie slecht.
Slacht kan ellende betekenen, maar ook een snelle pijnloze dood.
Ligt er maar net aan waar en op welke manier het gebeurt.
Zowel hier in zweden, al bij bepaalde slachters in nederland gebeurt het op de manier waarop ik omschreef. Niks geen roze wolk. Die is er nooit op zo'n moment, wat het is voor menigeen het meest ellendige moment wat je kunt doormaken.

Spuit kan rustig en pijnloos zijn, maar in de praktijk kan het anders lopen.
Kan je verzekeren dat ik er een dusdanig trauma aan heb overgehouden dat IK het nooit meer op die wijze zal doen, mocht ik ooit hier weer voor de keuze komen te staan
(hopelijk de eerste 100 jaar niet)

Dus maw.. spuit per definitie de goede manier, slacht per definitie de verkeerde manier...
Nee.

Ik ging hierbij alleen in op jouw opmerking over slacht versus spuit

Voor het overige ben ik het ermee eens dat er lichtzinnig met dierenlevens wordt omgesprongen. Niet wat keuze betreft voor manier van afmaken als het onvermijdelijk is, maar mbt aanschaf en verantwoordelijkheden.

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 september 2010, 13:41:


Het is inderdaad nooit zwart of wit.
En ja, ik volg je.
Zou misschien in jouw schoenen hetzelfde doen.In zweden staan ze - zo blijkt - toch weer een pak verder.

Hier zou ik voorlopig toch kiezen voor een spuitje op de wei.
Wil ze wel eerst onder narcose laten brengen.

Onze Bella hebi ik moeten laten spuiten toen ze met dat dode reuzeveulen opzat; we haden geen tijd om na te denken hoe of wat. Het is razendsnel gegaan, gelukkig, ze was natuurlijk ook óp.

altijd ellendig, hoe dan ook, op welke manier dan ook.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 13 september 2010, 13:32:


Zo hoort het dan, voor het paard althans, wel te zijn.
Ook hier hebben we (Ilona eigenlijk) een bijzonder nare ervaring gehad met "het spuitje". Daarna ook weer een goede bij de hoogbejaarde pony. Je kunt niet zeggen dat een spuitje altijd de beste keus is. Ik heb geen principiele bezwaren tegen de slacht, mits het traject er naar toe geen gestress voor het dier is.


Dat ligt aan de situatie. Als je ineens geen baan meer hebt en het geld er gewoon niet meer is, of wanneer je in scheiding ligt en het huis en het geld er niet meer is, of je fysiek niet meer voor het paard kunt zorgen, of weet ik veel wat...
Verkopen is niet per definitie beter. Als jij jouw paard verkoopt dan is dat plekje bezet, en gaat er een ander paard voor in de plaats naar de slacht. Het is gewoon een stoelendans, en op dit moment zijn er veel spelers (paarden) en weinig stoelen (baasjes).
De schuld ligt voor een deel ook bij al die mensen die fokken, een nieuw paard op de wereld zetten, die ze zelf niet willen of kunnen houden, en daarmee zorgen dat het aanbod de vraag overschrijdt.
Een beetje een economische crisis en we zitten met veel te veel paarden en de stoelendans kan beginnen.


Precies. Zo'n beest komt nooit goed terecht. En als het al goed terecht komt dan is dat ten koste van een ander paard. Het is hard maar de slacht is dan nog de eerlijkste oplossing.

Natuurlijk ben ik het niet eens met de manier waarop sommige mensen afstand nemen van een paard, niet omdat ze geen geld meer hebben, maar omdat ze er op uitgekeken zijn of perse een nieuwe auto willen kopen, of weet ik veel wat. Maar dan nog vind ik het te koop zetten en het paard in "de handel" laten verdwijnen een laffe oplossing. Laten ze zo'n paard zelf maar naar de slacht brengen, misschien leren ze er wat van en denken ze de volgende keer als ze een paard ineens weer leuk vinden er aan terug.

Frans

Volgens mij zijn er maar 4 paardenslachthuizen zolas jij omschrijft in NL
Nijkerk, Wolvega en Purmerend en Bodegraven. Met andere woorden de meeste paardeneigenaren moeten een vaak zwak/oud/ziek paard een paar uur in een trailer proppen om uren later op een vreemd adres een pen door het hoofd te laten geven. Aan huis slachten kan ik me iets bij voorstellen zoals een noodslachting echter dat gebeurd niet meer vanwege alle regels.

Het gekke is dat ik wel verhalen hoor van het vechten tegen de verdovingsprik (ik neem aan dat je da niet de hartprik er direct in zet) voor in laten slapen en nooit als ze onder narcose gaan. De keren dat ik het meegemaakt heb is allemaal heel vredig gegaan tussen of naast de andere paarden rustig in elkaar gezakt en paar minuten later de fatale prik. Afscheid van de andere paarden en rustig de tijd nemen voor alles. Dit kan allemaal niet als je ze naar de slacht brengt. Direct na de dood zijn de kuddegenoten de grootste zorg, het paard zelf niet mee. Het is mij niet het moment van het heengaan maar die laatste belangrijke uren in het leven van mijn paard.

Deze 4 slachterijen doen gezamenlijk nog geen 100 paarden per week dus je kan je voorstellen waar de rest wordt geslacht. De reden dat 90 % zijn paard naar de slacht brengt zijn nog altijd die paar rotcenten, daarnaast laten ze ze ophalen door de handel. Leuke rit naar Italie. Sorry ik heb weinig respect voor het wegbrengen naar de slacht in NL.

amar schreef op zondag 12 september 2010, 10:13:


De slager is inderdaad niet de beste optie, ook niet als het geld op is. dat is waar.
Maar het euthaniseren van een gezond dier lijkt me ook niet te doen.

Moniek

muriel schreef op maandag 13 september 2010, 14:18:

Mee eens.

En toch he Muriel.... plaats ik een kanttekening. Ook ik was daar altijd zo fel op tegen. Eventjes niet om het geld (trouwens, weet je wel wat NU de kiloprijs is?? zowat niks!), maar puur de keuze die je hebt (indien mogelijk natuurlijk) als eigenaar. Slachten of in laten slapen op eigen erf.
En weet je dat ik door alle verhalen serieus ben gaan twijfelen wat te doen?
Want wat Sandra beschreven heeft, dat vechten tegen de definitieve spuit, gebeurd vaker als je denkt. En eerlijk gezegd vind ik het doodeng!
Nog enger vond ik altijd het idee van 'n slachthuis. Dus heb ik zowat alle YouTube's daarover uitgeplozen, zeker die van Nederland.
Die slachterij in Nijkerk biedt de mogelijkheid om een afspraak te maken. Als je dan aankomt is jouw paard als enigste en gelijk aan de beurt. Het is echt in een fractie van een seconde gebeurd. Dus mijn mening is bijgesteld/veranderd.

Hier in Portugal is een slachthuis helemaal geen optie. Ik zou niet eens weten of hier uberhaupt wel paarden voor consumptie geslacht worden.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik vind slachten een prima optie...

Gelukkig heb ik zelf nog nooit voor zo een keuze gestaan, en ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat het zo ver is.

Ik denk dat er nu veel te veel gedacht wordt vanuit ethiek, vanuit gevoel van de eigenaar. Wat heel logisch is, want de eigenaar is verbonden met het paard en heeft er voor gezorgd.

Overigens zou ik wel zeker willen weten dat mijn paard dood is, dus het liefste zou ik iemand anders laten kijken naar de slachting; zelf wil. Gewoon voor mijn veilige gevoel. Maar dat is hoe ik er dan nu over denk...

Ik ben niet voor of tegen het één of ander, ik ben tegen eigenaars die hun verantwoording niet nemen.

Precies. Die laatste zin, er staat op Bokt nu b.v. een 26-jarige pony te geef, met artrose.
Dát zijn ook de zaken die ik bedoel. Zo'n dier kun je gewoon niet meer aanbieden als gezelschapspaardje want dit lijkt heel veel op problemen proberen weg te moffelen en je verantwoordelijkheid niet nemen.
Ik wordt er een beetje treurig van.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 13 september 2010, 15:49:


Triest..... is ie stuk, gaat ie weg.



Monique

Wil schreef op maandag 13 september 2010, 15:01:


Yep, ook vaak gehoord, en Ilona heeft het vroeger ook meegemaakt bij haar paard destijds.
Paarden willen niet gaan liggen in een situatie die ze niet 100% vertrouwen (en dat is helaas meestal het geval als er een dierenarts naast staat en aan het prikken is). Als vluchtdier voelen ze zich machteloos als ze liggen, en ze gaan dus ook aan het vechten als ze zichzelf onderuit voelen gaan. In die angst en stress komt er adrenaline vrij, die de verdoving en alles tegenwerkt en zorgt dat het paard nog een tijd kan "gaan", en het inslapen ook maar moeizaam lukt. Er is gewoon geen middel dat in 1 keer zo stevig werkt dat het paard weg is voor het dat door heeft. Tenminste, geen chemisch middel. Een kogel door de kop doet dat wel, in 1 keer weg. Voordat het paard op de grond valt is het al dood.


Ik meen dat de meeste (alle?) slachterijen in Nederland die optie nu hebben. Ze kunnen niet concureren tegen Italie, maar door dit soort zorg krijgen ze juist weer meerwaarde.

Als ik een paard naar de slacht breng dan doe ik dat niet voor het geld (dat zou ik waarschijnlijk schenken aan een goed doel, ik zou het een raar gevoel vinden om daar in de supermarkt mijn boodschappen mee af te rekenen).

Frans

Mijn eerste paard, Jolah, is naar de slacht gegaan. We hadden een afspraak gemaakt (slachterij in Schagen, ongeveer een kwartier van hier) en John heeft haar zelf weggebracht. Ik heb haar hier op de trailer gezet, John heeft haar daar uitgeladen en heeft haar naar binnen gebracht. De slachtplaats was helemaal schoon, waardoor Jolah niet in de gaten had wat er ging gebeuren. John is bij haar geweest tot ze neerviel. Daarna werd hij even meegenomen het kantoor in en toen hij terugkwam kreeg hij keurig het halster nog mee.
Enige jaren later heeft hij zo ook een pony van een vriendin van me weggebracht.
Maar goed, niet iedereen kan dat, denk ik, met zijn eigen paard mee lopen.

Froukje hebben we hier thuis in laten slapen. Dat ging niet zo moeilijk als sommigen hier schrijven, maar het was ook niet echt gemakkelijk. De eerste verdoving werkte wel, maar toen ze eenmaal lag, zijn er wel 4 van die grote blauwe spuiten ingegaan. En telkens moest ik haar hoofd naar me toe trekken om haar hals te strekken. Het duurde heel lang voor ze het uiteindelijk op gaf. (Maar ik heb ditzelfde ook met een hond meegemaakt, dat duurde ook heel lang. Eén injectie was toen wel genoeg, maar hij had zo´n sterk hart, dat het een hele tijd heeft geduurd voor hij écht dood was.)

Ik zou het van de situatie af laten hangen, wat te doen. Heb je een paard dat gemakkelijk de trailer op wil en heb je een slachterij in de buurt waar het met respect wordt geregeld, zou ik daar voor kiezen.
Is een paard heel ernstig ziek, niet makkelijk te laden of is de rit gewoon te lang, dan kies ik voor in laten slapen.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

En bedenk net dat ik die keuze helemaal niet meer kan maken, omdat in de paspoorten staat aangetekend dat ze niet voor de slacht bestemd zijn. Dit om het lastige gedoe met aantekenen van medicijnen en wormkuren te voorkomen..

Els.
***Medicus curat, natura sanat***