En bedenk net dat ik die keuze helemaal niet meer kan maken, omdat in de paspoorten staat aangetekend dat ze niet voor de slacht bestemd zijn. Dit om het lastige gedoe met aantekenen van medicijnen en wormkuren te voorkomen..

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Al die verhalen over die veel te lange doodstrijd, het laat mijn haren rechtovereind komen.
Ik zou kiezen voor narcose voor de fatale injectie(s) in plaats van verdoving.
Daar zou ik mijn laatste centen aan geven om ze niet te moeten laten afzien.
Op haar eigen vertrouwde plek.
Dan weet ze toch van niets meer?
Dé oplossing?
Ik weet dat ik ze nooit naar de slacht zou kunnen doen en inderdaad... het staat zo ook op haar chip.

Ja, ben ik met vele eens vandaar dat ik zeg het moment is niet mijn probleem.
Als de slachter aan huis kwam ook niet. Echter je andere paarden kunnen geen afscheid nemen die zien de trailer het terein af gaan zo als wellicht vaker en weten niet had hun maatje dood is. Je verlengt er het verdriet en gemis bij de rest zo veel langer van.
Mijn ervaring met honden en paarden is vaak dat als ze het dode dier zien liggen het vrij snel afsluiten en verder gaan met hun dagelijkse dingen terwijl ze anders dagen staan te roepen. Ik begrijp dat niet, wij zijn ernstig tegen hard afspenen maar sluiten de cyclus niet af door andere paarden in de kudde deelgenoot te maken van het sterven en ze zo kans te geven afscheid te nemen. De manier waarop is een hele andere discussie.
Als ik ergens anders lees dat iemand zijn paard van Brussel naar Nijkerk (200 km)
op de trailer zet om te slachten vind ik dat moeilijk te begrijpen.

Mijn voorkeur zou uitgaan naar een pin na verdoving aan huis door een dierenarts
maar het gebruik van een schietmasker is te gevaarlijk voor da en niet
geaccepteerd in NL. Ik heb hier ooit eens een link geplaatst naar een artikel
waar precies uitgelegd werd welk middel te gebruiken en hoe. Zodat je aan je da van te voren kan vragen wat hij gaat gebruiken en waarom. Eutha 77 zou daar het beste
uitkomen dat is hetzelfde middel wat bij euthaniseren bij mensen en kleine huisdieren wordt gebruikt. Mischien zijn de wisselende verhalen hier wel aan toe te schrijven. De kunde van het prikken en welk middel.

Mijn ervaring met het in laten slapen is juist heel positief geweest. Mijn DA is niet "gierig" met de te gebruiken middelen. Eerst kreeg Ingenioso een stevige sedatie, zo'n heel suf maak prikje, die ze ook gebruiken voor ander onderzoek. Ingenioso kreeg de tijd én de aandacht/zorg die hij op dat moment verdiende. Ik mocht heb vast blijven houden en heb geprobeerd zo "normaal" mogelijk te doen, zodat het dier niet mijn angsten en emoties op zou pikken. Daarna kreeg hij twee behoorlijke spuiten gif blauw spul (volgens mij een overdosis narcosemiddel) ingebracht. Mijn DA verzekerde mij dat één zo'n spuit voldoende was, maar nooit het risico wilde nemen dat het om welke reden dan ook minder zou werken of dat er nare taferelen zouden ontstaan, voor zowel het dier als voor de eigenaar. Ik mocht hem toen eventjes niet vasthouden, omdat als het paard valt hun ervaring was dat eigenaren nog al eens gekke dingen gingen doen om het dier op de been te houden. Ingenioso viel binnen enkele seconden en werd in zijn val begeleid door de DA. Daarna mocht ik weer bij hem komen zitten en heb hem geaaid en tegen hem gepraat totdat geconstateerd werd dat hij er niet meer was.
Met Woody, onze beagle, heb ik een andere ervaring ... zij ging hartverscheurend liggen janken ... dat vergeet je niet snel. Maar ook dat hoort er bij, vind ik. Zo overlijden mensen ook niet allemaal even fijn en is er een behoorlijke doodsstrijd aan vooraf gegaan. Als wij mochten kiezen wil iedereen gewoon op een dag niet meer wakker worden, toch? Het is de manier waarop je met inslapen omgaat en de manier en de situatie dusdanig probeert voor te bereiden dat alles met zeer veel respect en compassie kan plaatsvinden. Hoe triest het ook is.

Toch raar he? en Wil ik bedoel dit niet lullig, maar zou je je hond laten slachten of je kat?
Of is het gewoon dat we een kogel door de kop humaner vinden . Mijn Mechelaar moest in het voorjaar afgemaakt en was woest op de veearts, dus het was zwaar knokken voordat de slaap injectie kon worden toegediend. Ik had er geen enkel probleem mee gehad als ie een kogel door haar kop had gejaagd op dat moment. Boem, dood, over.
Aan de andere kant, de Rotweiler daarvoor kreeg een spuitje, ging liggen en was bij de volgende dood..
Carlos werd probleemloos ingeslapen, Allegra, het Andalusisch merrietje ging netjes liggen toen ze verdoofd werd om haar voetjes te doen.
Het negatieve is voor mij het slachten erachteraan. Het idee dat mijn vriend, mijn huisdier geslacht wordt...... terwijl ik tot voor een paar jaar geleden mijn kippen de kop afhakte en hazen en konijnen met liefde hun jas uitdeed....
Mensen zijn vreemde wezens.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Er zijn wel chemische middelen beschikbaar die snel en doeltreffend werken voor euthanasie. Een spuit intraveneus met barbituraten ( anesthesie middel) doet de poten van je paard eronder uit slaan, geen leuk gezicht, maar het hart en longen werken dan nog even door, daarom is het het best meteen nog een spierverlammer (curare) te geven waardoor hart en ademhaling ook stoppen. Helaas komt het voor dat de DA met de naald in het bloedvat zit en met het aansluiten van de naald de naald ernaast schiet en de middelen in de spier terecht komen. Dat is erg vervelend. Ik heb het eens meegemaakt dat een pony gewoon bleef staan, tot de DA zijn fout in de gaten kreeg en een 2e spuit gaf. Allemaal heel akelig. Het wordt allemaal makkelijker als je eerst wat detomidine spuit, kan gewoon in de spier in zeer kleine dosis, en is tegenwoordig ook als gel voor oraal gebruik beschikbaar. (uur van te voren of langer) Je paard is dan suf genoeg om niet meer te beseffen wat er precies gebeurt maar blijft wel staan. Je hebt dan verschillende anesthesie middelen die je kan gebruiken om je paard echt in te laten slapen, eventueel samen met de spierverlammers. Ik geloof dat de laatste optie, (iets duurder) wel het beste is, het risico van ernaast spuiten wordt ook veel geringer. Extra optie is een catheter in het bloedvat zetten waardoor je via een slangetje extra middelen kan toedienen en dus niet steeds opnieuw hoeft te prikken als een paard langer blijft ademen dan verwacht.
Ik vind naar het slachthuis geen optie, al dat vertrouwen dat je paard heeft om met je mee op stap te gaan de kudde uit, ik ben het eens met het idee: thuis sterven, in de kudde geeft het minste stress, en voor ons blijft het verdrietig genoeg maar de kudde geeft ook de troost aan de mens.

Piet schreef op maandag 13 september 2010, 18:13:


Ik zou zeker kiezen voor een kogel ja als dat zou kunnen. Al grazende...eigen omgeving..dat zou ik graag willen als het ooit zou moeten.
Men kan mij niet vertellen dat een paard niet ruikt dat ie bij het slachthuis staat. Al poetsen ze zich een ongeluk. De geur en geluiden enz is daar. Kan best dat het snel gaat maar toch...


Ik ook, moet zeggen sinds ik een paard heb ik daar toch anders over ben gaan denken. Jasjes uit doen enz.
Het jachtseizoen staat weer voor de deur......en twijfel hoewel als ik zie hoe het wild
anders word gekilled.....stroppen, gif enzo bbrrrr nee dat is het ook weer niet.
Kogel is dan beter.


Heel vreemd ja

jennet schreef op maandag 13 september 2010, 19:18:


Ze weten niet wat ze ruiken. We hebben voor de cursus natuurlijk bekappen zo nu en dan paardenbenen hier gehad weet je, en als er iets is dat stinkt naar slachthuis dan zijn het die dingen. Onze paarden hebben er tot onze verrassing nooit een probleem van gemaakt om letterlijk over die benen heen te stappen. Ze roken er niets verdachts aan.

Frans

jennet schreef :


Ik vraag me af hoeveel het paard er daadwerkelijk van mee krijgt in een slachthuis. We zijn er wel geweest om hoeven op te halen, gelukkig nooit paarden gezien maar wel schapen en koeien die heel rustig achter de hekken stonden te eten, geen angst verder.
Het gaat ook heel snel in zo'n slachthuis, zeker als je er zelf bij kunt blijven en met je paard gelijk naar binnen wordt geleid. Zelf heb ik er geen ervaring mee maar ik heb al veel verhalen meegekregen van euthanasie en doodsstrijd en hoe 'paardvriendelijk' het er in het slachthuis aantoe ging, dus spuiten is voor mij niet keuze één, behalve wanneer een paard dusdanig ziek en verzwakt is dat hij geen levenskracht meer heeft, ik verwacht dat een dier in zulke omstandigheden sneller opgeeft en accepteert wat er gaat gebeuren waardoor het spuitje sneller zal werken.

Paarden zijn niet zo bang van dood zoals wij mensen omdat wij het beladen en omgeven door emoties. Zo hielden wij aanvankelijk de dode oefenhoeven voor de bekapcursussen angstvallig weg bij de paarden, maar weet je; het interesseert ze geen biet en ze zijn er al helemaal niet bang van. Wel willen ze er graag aan ruiken. Dat heb ik liever niet vanwege eventuele ziektes, maar ze vinden het eerder interessant dan akelig. Ze lopen niet eens te snorken als er ergens een hoef ligt.

Tis weer wat de men ervan maakt.

groet, Pien

Frans Veldman schreef op maandag 13 september 2010, 19:50:


Hihi, schrijf ik dus precies hetzelfde
Groet, Pien

Precies. De slachtprijs ligt nu rond 1 euro de kilo per geslacht gewicht, maar daar moeten de kosten van de slager zelf nog vanaf gehaald worden. Slagerskosten liggen rond de 100 euro.

paarden
06-09-2010 actuele prijs
luxe paarden 395-730
oude paarden 250-600
3-jarige paarden 150-325
2-jarige paarden 150-160
veulens 30-255
hitten 170-250
slachtpony's 10-250
shetlandpony's 20-130

per kilo geslacht-gewicht
slachtpaarden 0,90-1,40 0,90-1,40 0,00

per kilo geslacht-gewicht
jonge slachtpaarden 0,95-1,40 0,95-1,40 0,00

Bron: de boerderij.nl

Maar goed, het geld is absoluut geen enkele overweging.
Het gaat om de keuze tussen inslapen op eigen terrein, of naar een slachterij brengen.
Een pony van 26 jaar, en dan ook nog een zware artroseklant, gratis weggeven voor een zoveelste goed tehuis vind ik al helemaal non done.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op maandag 13 september 2010, 18:13:


Piet, ik vat niks van jou ooit lullig op.
Nee, geen haar op m'n hoofd! Het woord 'slachten' is voor mij dan ook uitsluitend de snellere pijnloze dood waar ik voor kies. Niet de procedure daarna, vlees verwerken voor eventuele consumptie. Ook dat traject heb ik uiteraard goed bekeken en het idee dat je vriendje daar aan de haken hangt... nee. Nooit.
Ik denk dat met onze verhuizing naar PT de beslissing voor me genomen is, in geval dat.... ALS er al slachthuizen voor paarden hier bestaan, of slachthuizen die eventueel paarden slachten.... en ik weet hoe Portugezen met dieren omgaan.... moet ik nu al beslissen voor een verlossende spuit. En begraven op eigen terrein, wat volgens mij hier ook niet mag. Maar ja..... wat niet weet..... juist. Lijkt me dat 8 hec. wel voldoende is.

Natuurlijk hoop ik voor al m'n dieren een overlijden door b.v. hartstilstand, in hun slaap. Zodat ze het nooit merken. Helaas kunnen we het niet voor ze uitkiezen, ook niet voor onszelf.

Als dat een snellere methode is... ja, dan kies ik daarvoor.

Zijn we ook.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Frans Veldman schreef op maandag 13 september 2010, 19:50:

Apart dat jullie beiden een andere mening hierover schrijven.... want ik dacht dat dus ook altijd. Dat ze de slachterij zouden ruiken en dus zouden 'weten' wat er zou gaan gebeuren. Maar ik heb zat filmpjes bekeken.... en er een heleboel gezien waar paarden zonder aarzeling meelopen. Zodra ze binnenkomen krijgen ze gelijk de schietpen door hun hoofd.
Daarom is mijn mening ook veranderd. Omdat ik dit gezien heb en ook de snelheid gezien heb waarmee het paard hersendood is. Niet meer bewust van de dingen die daarna gebeuren.
Aan de kadaverhoeven had ik nog niet eens gedacht... maar vind het wel een mooi voorbeeld.
Paarden denken nu eenmaal niet zoals wij. Wij weten wat er gaat gebeuren, zo'n dier dus hoogstwaarschijnlijk niet.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.