Hoi allemaal
Lees hier alweer een tijd mee, en vandaag, op de eerste gered-van-de-kogel-verjaardag van mijn Connemara Paddy wil ik graag iedereen hier bedanken.
Vandaag een jaar geleden dus kreeg ik mijn prachtig grijs mannetje. Het was een springpaard geweest, maar door een vage knie blessure (moeder en dochter hadden verschillend verhaal) was hij daar niet meer geschikt voor, en tsja, wat moet je dan nog met zo’n knol? De kogel dus. Gelukkig hoorde mijn toenmalige baas daarvan, een en ander geschiedde, en ik heb nu dus een prachtig beest met super karakter die ook nog eens nooit last van z’n knie heeft.
Ik ben zo ongeveer opgegroeid in het zadel, maar heb een kleine pauze van zo’n 15 jaar gehad
. Sinds verhuizing naar Engeland zo’n 2 jaar geleden weer begonnen met rijden, en sindsdien ontzettend veel gelezen. Want als jongmens durf je gewoon alles, en heb ik ook nooit als enige de verantwoordelijkheid voor zorg hoeven dragen, dus enige opbouw van kennis was wel nodig. Gelukkig is er tegenwoordig het internet. Dat pony niet graag op stal wil, dekens ondingen zijn, en nog wat meer van die dingen kon ik zelf nog wel bedenken, maar qua voeding en training is er toch een wereld voor me open gegaan.
Heb Pad de eerste maanden vrij gegeven, eerst elkaar maar eens leren kennen. IJzers eraf. Deken eraf. Bit eruit. Staart, manen en sokken terug laten groeien.
Een beetje een band opgebouwd, en toen rustig aan begonnen met grondwerk en buitenritten, en eigenlijk zijn we daar nog steeds. Mijn methode van trainen valt het best te omschrijven als ‘rustig aan we komen er wel’
.
Heb geen zin in competities, er is al genoeg spanning in het leven, wil gewoon lol met m’n knol. En lol hebben we. Paddy is tegenwoordig een fier beessie, met sprankelende ogen, niet meer kopschuw, niet meer bang voor een honderd-en-een dingen, en erg gemotiveerd om dingen zelf uit te zoeken.
En vooral voor dit laatste wil ik dit forum bedanken. Het was best even zoeken naar de meest paardvriendelijke methode out there. Paddy is duidelijk in wat hij van dingen vind, en wat hij van
Parelli vind dat zal ik maar niet opschrijven, het is de laatste tijd zo beleefd hier op het forum
. Maar na veel te lezen over het idee achter clickeren (vooral Inge Teblick, en ook Piet en anderen hier) uiteindelijk besloten mijn angst voor voedselbeloningen overboord te zetten, en wauw! Paddy wil wel duizend dingen doen, als je het maar netjes vraagt, ipv het te gebieden. En de clicker (jampot deksel, ben en blijf een hollander) maakt alles gewoon lekker duidelijk en makkelijk. Paddy vind het prachtig en geeft nu zelf heel duidelijk aan weer zin te hebben in een ‘spelletje’, want dat is het, spelenderwijs leren!
Ik hoop nog heel veel te leren, maar ik hoop ook dat ik over 10 jaar terug kan kijken en kan denken, dat heb ik nog helemaal niet zo slecht gedaan, dat eerste jaar.
Dank dus voor alle gedeelde kennis, en ook dank voor het delen van dagelijkse dingen, dingen die goed gaan, dingen die beter kunnen. Daar haal ik ook heel veel inspiratie uit. En daarom dat ik nu eindelijk ook zelf wil meeschrijven, misschien kan iemand anders weer inspiratie halen uit mijn ervaringen.
Algemeen
